พระอาจารย์ อายุ 5 พรรษาสายป่ามาจากจังหวัด.ส
ทางอิสาน คือท่านเที่ยวจรไปตามสำนักปฏิบัติ
วัดร้าง ไม่มีพระจำวัดประจำ 
พฤติกรรมคือเวลาต่อหน้าญาติ โยม จะพูดจาเรื่องพระสูตร กรรมฐาน น่าเลื่อมใส น้ำเสียงอยู่ในลำคอติดสำเนียงอิสาน เนื้อหาออกทะเลไปไกล ฟังกี่ที ก็เรื่องซ้ำๆไป- มาไม่ปะติด ปะต่อ ถ้าญาติโยมเรียนสูงก็จะใช้คำภาษาอังกฤษอวดภูมิ ความรู้ แล้วแตกเรื่องแตกแขนงไปเรื่อย อ้างคำพระเกจิ คำพระอริยสงฆ์
พระวจนะ นิทานชาดก พุทธประวัติ วิทยาศาสตร์

ชอบเสวนา กับญาติ โยมที่ มีฐานะดีๆ
ได้เป็นชั่วโมง แล้วจะทิ้งท้ายหมายกำหนดการ ว่าจะกลับอิสานวันไหน ไปพักกรุงเทพ1 คืน ก่อนจะขึ้นเครื่องเช้า กี่โมงๆ เหมือนเชิญชวนให้ไปที่วัดท่าน

แต่กับชาวบ้านที่ใส่บาตรทุกวันท่านจะชอบเชิ่ด
เดินบิณฑบาตก็ไวมาก เพราะไม่มีแววจะได้ทรัพย์ก้อนโตจากชาวบ้านเหล่านี้ 

เวลาท่านลงมาทีก็จะหาเรื่องติ ด่าแบบใช้ถ้อยคำส่อเสียด ภาษากลางชัดแจ๋ว เสียงดังHD มีจิกกัด เหน็บ
แนมแถมชอบไล่ให้คนอื่นไปสึก วัดจะได้มีแกครอง
ถ้าไม่มีแกมาก็เป็นวัดร้าง จึงไม่ค่อยมีใครอยู่ที่วัดนี้
เพราะกดดัน หรือไม่อยากต่อกร ทำให้ท่านได้ใจ
(มีต่อ)
มีความรู้สึกเหมือนเราอยู่ในขบวนการต้มตุ๋น 18 มงกุฎ ขอคำแนะนำว่าควรทำตัวอย่างไร จะปะทะกลับแรงๆก็สงสารวัด กลัวคนไม่มาทำบุญ 
แต่ยิ่งเฉยปล่อยไป ก็รู้สึกเหมือนหลอกญาติธรรม