ขอความคิดเห็นค่ะ ยาวนิดหน่อย(?) เพราะดีเทลเยอะ และเราอาจจะบ่นๆบ้าง 5555555เราอาจจะเผลอปนคําว่านางกับเค้าเยอะมาก แล้วแต่ฟีลลลลล เขียนอาจจะงงๆ ซ้ำๆบ้างเพราะแทรกการบ่นไปด้วย แท็กห้องผิดหรือคําผิดตรงไหนต้องขอโทษไว้ตรงนี้ด้วยนะคะะะะ
 
คือเราคุยกับคนคุยปัจจุบันได้ 8-9 เดือนแล้วค่ะ เจอกันเพราะเพื่อนของเพื่อน วันนั้นเจอปุ๊ปเราก็แบบ ว้าวววใช่เลย สเป๊กมากทั้งหุ่นทั้งหน้าทั้งการแต่งตัว(ผู้ชายนะคะ เราผู้หญิง 5555555) พอดีเค้ามาคนเดียวเราเลยตีเนียนชวนคุยเห็นเค้าเหงาๆreaction เค้าก็เป็นเชิงบวกค่ะ คือก็ดูสนใจไม่รังเกียจกัน พอแยกย้ายก็แลกไลน์กันคุยกันปกติ ตอนนั้นเรามีคนคุยอยู่บ้างค่ะแต่ไม่จริงจัง พอได้คุยกับนางไปๆมาๆถูกคอเลยเทททททททท หมดเรียบ
 
เค้าเรียนอยู่เมกาค่ะ เราอยู่ไทย ตอนเจอกันคืออีก2เดือนเค้าก็เปิดเทอมแล้ว ส่วนเราก็มีเรียนแลกเปลี่ยนค่ะ แต่ระหว่าง2เดือนนั้นมันได้ความรู้สึกมากกว่า2เดือนนี่สิ คือเจอกันวันเว้นวัน กินข้าวเย็น เดือนสวน ไปดูหนัง นั่งเรือ ช็อปปิ้ง ไปผับ ถึงขั้นเค้าพาไปบ้าน (เค้ามาบอกทีหลังว่าเค้าเล่าให้พ่อแม่เค้าฟังตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน ว่าเพื่อนของเพื่อนน่ารักมาก 555555) เจอพ่อแม่พี่หมาแมวพี่เลี้ยงเค้าเรียบร้อย แล้วก็ไปทะเลด้วยกันค่ะ (ไม่มีไรเกินเลยนะ เค้าให้เกียรติเราทุกอย่าง เชิงแบบทะนุถนอมอะ)
 
คือทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันแบบทําให้ได้แลกเปลี่ยนความสนใจ มีดีเทลบางอย่างที่คล้ายกันเช่นกินเย็นแล้วพูดไม่ชัด ลิ้นแข็ง 555555555 ชอบกินมะม่วง ชอบว่ายน้ำไม่ชอบวิ่ง ตอนเด็กติดการ์ตูนเรื่องเดียวกัน ชอบเต้นท่าแปลกๆ ดีเทลที่ฟังดูเล็กน้อยแต่ว่าในขณะนั้นที่รู้ว่าเหมือนกัน มันเหมือนเชื่อมความรู้สึกให้หนักขึ้นอะค่ะ แล้วเราก็เจออะไรดีๆแปลกๆที่ไม่ค่อยเจอในตัวผู้ชายคนอื่นที่เรารู้จัก เช่น
-      เค้าชอบใส่แบรนด์แนมแต่ไม่ชอบให้มันเด่น กลัวดูขี้อวด เช่นเข็มขัดhermesก็มีแต่ตัว Hมันชัดไป กว่าจะใส่ไรคือถามเราตลอดว่าไงดี-_-
-      ไม่ชอบผู้หญิงสไตล์ที่เห็นได้ตามในไอจี ขาวๆดูเนี้ยบๆ กระเป๋าแบรนด์เนม ผมเป็นลอน ไรงี้ เค้าเลยสนใจเราที่เราแต่งตัวแหวกแนว เชิงติสท์ๆขาบานๆเสื้อเชิ้ต ผสมสีเสื้อผ้ารองเท้ากระเป๋าแปลกๆไรงี้
-      ทั้งๆ ที่ฐานะทางบ้านเราไม่แย่ แต่นาง appreciate ที่เราไม่ติดหรู ไม่ใช้เส้นเน้นทําอะไรเอง ลุยๆไม่ติดห้างไม่ติดคาเฟ่กินข้างทางได้ ไม่ติดแบรนด์ (หนึ่งในเหตุผลที่แฟนเก่าเราเลิกกับเราเพราะเราไม่ใช้ของแพง-.-)
-      เค้าดูแลพ่อแม่พี่ดีมากกกกกกกก โดยเฉพาะแม่ที่เค้าดูสนิท คือเราประทับใจไม่ค่อยเห็นผู้ชายวัยนี้ใส่ใจครอบครัวเท่าไหร่ ชอบเจอแบบติดเพื่อนไม่ก็แฟน ไม่ค่อยอยู่บ้าน
-      ไม่เอาเปรียบเรา คือป๊าสอนเสมอว่าผู้ชายไว้ใจไม่ได้ แต่เราเป็นคนไม่ค่อยถือ (หรือว่าโลกสวยวะ 555555555) เลยลองเทสท์เค้า ตอนอยู่ห้องสองคนเค้าก็ไม่ทําอะไรค่ะ พอเราจะแกล้งเดินไปยั่วขําๆ เค้าแทบผลักเราเลย แบบอย่านะมันเร็วไป เราไม่อยากทําเธอเสียหายเดี๋ยวเธอมองเราเป็นผู้ชายไม่ดี อยากให้มันพิเศษไม่ใช่รีบร้อน บลาๆๆ
 
แต่พอสองเดือนผ่านไป เค้ากลับไปเรียนเมกา เราไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศ ก็เริ่มเจอปัญหาจริงๆค่ะ เช่นเวลาไม่ตรงกัน ห่างกันแบบ 13-14 ชั่วโมงได้ กลายเป็นว่าเค้าตามติดเรามาก อยากเฟสไทม์ตลอดเวลา ให้เราไลน์บอกทําอะไรอยู่ถึงเค้าจะนอนอยู่ บอกให้เราแบ่งเวลาจากงานกับเพื่อนมาหาเค้าบ้าง พองอนแล้วต้องง้อด้วยการโทรเท่านั้น ถ้างอนแล้วเราไม่โทรไปคือหนักกว่าเดิมค่ะ สองอาทิตแรกคือทะเลาะกันทุกๆ 3 วันได้ เราก็ลําบากค่ะคือมาต่างประเทศ อยู่กับเพื่อน เรียนก็ต้องเรียน เวลาก็ยังไม่ค่อยลงตัวค่ะ ว่าตอนไหนคุยกับเค้า ตอนไหนอยู่กับเพื่อน ตอนนั้นปั่นงาน มันสับสนมากๆ
 
พวกเราเริ่มเข้าใจแล้วว่าถึงตอนแรกคุยกันใหม่ๆเจออะไรที่น่าสนใจและเหมือนกันในตัวของอีกฝ่ายเยอะแค่ไหน ความจริงคือเราต่างกันมากๆ 
-      เราโลกส่วนตัวสูง เวลาอยู่ข้างนอกคือเฮฮา แต่อยู่บ้านคือเราเงียบ เราอยู่คนเดียว ไม่ติดไลน์ แต่นางชอบการพูดจา ชอบเล่านู่นเล่านี่ไม่หยุด อยู่คนเดียวแล้วหง็อย
-      เราชอบพิมพ์ไลน์ เพราะรู้สึกว่าโทรมันไปลุกล้ำคนอื่น เค้าอาจจะไม่อยากตอบเราตอนนี้แต่เหมือนเราไปสั่งให้เค้าคุยกับเราละเสียเวลาตรงนี้เพื่อเรา แต่นางคือมีไรโทรก่อน เล่าอะไรไม่ฉุกเฉินก็ไทร ไลน์คือเหมือนมีไว้ตอนอีกคนไม่ตื่นอะค่ะ ถ้าตื่นคือโทรเท่านั้น
-      มีปัญหาอะไรเราชอบเงียบก่อน ละพอใจเย็นค่อยคุย เพราะถ้าคุยเลยเราอาจจะใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล แต่นางคือคุยเลยเอาให้ชัด เอาให้จบ บางทีขึ้นเสียงแบบมีอารมณ์แทรก
-      มีอะไรเราไม่เล่าให้ป๊าม้าฟัง เราเล่าให้เพื่อนค่ะ แต่นางคือพ่อแม่รู้คนแรก คุยกันสนิทกันเหมือนเพื่อน
-      เราชอบการคบกันที่ทําตัวเหมือนเพื่อน กวนทีนกัน คุยปรึกษากันได้ ไม่ต้องหวานบ่อยเรารู้สึกมันเลี่ยน แต่นางชอบการบอกรักบอกคิดถึงบ่อยๆ เพราะแฟนก็คือคนรัก
-      ความไว้ใจเราเริ่มที่ 100แล้วค่อยๆ ลดลงเมื่อทําตัวไม่น่าไว้วางใจ แต่นางคือค่อยๆ สร้าง คือต้องพิสูจน์ตัวเองว่าเชื่อถือได้ นางถึงจะค่อยเชื่อใจมากขึ้น
ตัวอย่างความต่างค่ะ หลายๆอย่างในนี้มันเป็นปัญหาต่อเนื่อง ที่พอทะเลาะกันเรื่องที่หนึ่งก็ไปเรื่องที่สองที่สามต่อ เพราะพอจะแก้อะไร attitude ก็ไม่ตรงกันสักเท่าไหร่ เราบอกว่าเราไม่ทําแบบนี้เพราะอะไร นางก็ไม่เข้าใจ เพราะสําหรับนางมันคืออีกแบบที่ตรงกันข้าม ส่วนพอนางบอกเนงคิดงี้ เราก็งงว่าเฮ้ยคิดได้ไงอะ เป็นเราคิดไม่ได้เลยนะ คือมันไม่ตรงกันเลย
 
จนในที่สุดนางก็เปลี่ยนไป ตามน้อยลง ไลน์หาน้อยลง ตอบน้อยลงช้าลง จนเราต้องถามว่าเป็นไร นางเลยยอมบอกว่าเรื่มเฉยๆ กับเราแล้ว บอกว่าความรู้สึกนางขึ้นอยู่กับการสนทนา ยิ่งน้อยนางยิ่งไม่ผูกพัน อะไรงี้อะค่ะ
นั่นคือครั้งแรกที่เลิกคุยกัน ตอนนั้นเฮิร์ทเลยเรา 555555555 จนผ่านไปอาทิตนึงก็โอเค เห็นนางตั้งสเตตัสเศร้าๆ เราก็เป็นห่วงค่ะ (นางชอบมองโลกแง่ร้าย ส่วนเรามองแง่ดี เวลานางคิดลบเราเลยพยายามช่วยให้นางคิดมุมอื่นค่ะ)จนเหมือนกลับมาคุย แต่รอบนี้เราชิว เรารู้สึกดีกว่ารอบก่อนที่ไม่ต้องรายงานตัว นางไม่งอน ไม่ตาม คืออยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ มันสบายใจกว่า
 
แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ มันก็เริ่มจริงจังเหมือนเดิม ทีนี้ก็วนแบบเดิม คือเราทะเลาะกับเค้าทุกอาทิต ฉากเราร้องไห้ละเพื่อนร่วมห้องเห็นละถอนหายใจคือบ่อยมากกกกกก จนไม่มีใครตกใจหรือห้ามอะไรแล้วค่ะ (เริ่มลงตัวแล้ว 555555555)เราก็ประคับประคองกันมาได้ เคลียร์กับนางทีนึงคือเกินชั่วโมงค่ะ ถ้ารอบไหนไม่เกินคือแน่นอนต้องมีอีก หรือมีปัญหา แต่ยังหาเวลาโทรตรงกันไม่ได้ ก็รอไป บางทีนางตอบไลน์แบบตึงๆ 3-4 เพราะยังไม่ได้โทรเคลียร์ มันเลยกลายเป็นว่าทะเลาะรอบนึงแต่เคลียร์หลายรอบ เคลียร์ไม่จบ ยืดเยื้อ วกวน มันยิ่งเหนื่อยใจค่ะ
เราเป็นคนแนวรู้สึกแง่ลบแปปเดียว เครียดก็แปปเดียว เศ้ราแปปเดียว เพราะเราชอบหาวิธีแก้ความรู้สึกนี้ให้หายไปเร็วๆ ไม่ก็มองแง่ดีเอาไว้ ส่วนนางคือตรงกันข้ามกับเราอะ พอเจอการเคลียร์บ่อยๆเราก็เบื่ออะ ชอบอยู่แบบสบายใจมากกว่า ถึงขั้นเพื่อนเราบอกนางเป็นโรคจิตเสพติดการทะเลาะเลยนะคะ คือบ่อยเบอร์นั้น -0- 
เราเลิกคุยกับนางไปหลายรอบด้วยค่ะ ส่วนมากเป็นเราตัดพ้อและเบื่อที่ต้องมาคุยไรซ้ำซาก แต่ก็เป็นนางที่ทักมาไม่ก็โทรมา จนเราใจอ่อนตลอดค่ะ เหมือนพอไม่คุยกันสักพักมันก็คิดถึงแต่เรื่องดีๆของอีกฝ่าย จนมองข้ามเหตุผลที่อยากเดินออกมาแต่แรก
 
เรื่องที่ทะเลาะ ตัวอย่างนะคะ
-      ไม่เชื่อใจว่าอยู่ไหนกับใคร เช่นไม่รับไลน์คอลอยู่กับเพื่อนแน่หรอ หรือตั้งใจดองไว้กันแน่ อันนี้บ่อยมากเพราะไลน์เราชอบไม่เด้ง / อยู่ห้องละไม่ติดมือถือเลยไม่เห็น
-      หาเวลาคุยแบบได้ยินเสียงเห็นหน้าให้ไม่พอ
-      นางเศร้าละเราขอเรียนก่อน คือเราให้งานมาก่อนนาง ทั้งๆที่ตอนนั้นอยู่ในห้องเรียน
-      กิจกรรมทํากับเพื่อนเช่นดูซีรี่พร้อมกันสามคนเราเลือกที่จะดูจบก่อนค่อยคุยกะนาง นางถือว่าให้เพื่อนมาก่อน
-      ชมว่าเพื่อนเค้าหล่อกว่า เค้าน้อยใจค่ะบอกว่าถ้าเค้าหล่อน้อยกว่าก็หยุดคุยสิ
-      แซวนิดแซวหน่อยก็จริงจังคิดมาก กลายเป็นเรื่องใหญ่ซะงั้น
นี่คือปัญหาช่วงแรกๆนะคะ ช่วงหลังๆมันจะเปลี่ยนไป 555555555 TOT
 
แต่ในที่สุด ช่วงปลายเทอมก็มาถึงค่ะ เค้าเคยแพลนกับเราไว้แต่ต้นแล้วว่าจะบินมาหา เพราะต้อง transit เครื่องที่ไหนสักที่ แต่ตั้งแต่มานี่คือทะเลาะบ่อยจนเราไม่ได้หวังอะไรแล้วค่ะ แต่ในที่สุดเค้าก็ตัดสินใจมา เค้าแวะมา 5-6 วันค่ะ ละค่อยกลับไปอยู่ไทยอีก 3อาทิต ก่อนจะกลับไปเมกา
5-6วันนั้นที่อยู่ด้วยกันคือทะเลาะไปครึ่งนึงได้ ไม่รู้ทําได้ไง เป็นความสามารถพิเศษค่ะ 5555555555 แต่ในที่สุดก็มีภาพสวยๆ กับความทรงจําทั้งดีไม่ดีกลับไป
 
****มาต่อคอมเม้นแรก