เราสงสัยอยู่ในหัวมานานว่า ‘เรามีความเห็นแก่ตัว’ เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนมีลูกด้วยกันแล้วนะ เราคบกันมาเป็นปีก่อนที่จะมีเจ้าตัวเล็ก พอแต่งแฟนก็มาอยู่ที่บ้านเรา ช่วยครอบครัวเราทำกิจการ ด้วยความที่พ่อกับแม่เราเลิกกัน ในบ้านเราจึงมีเขาเป็น ผลคนเดียวและทำหน้าที่แทนพ่อของเรา ตั้งแต่ตั้งครรภ์จนคลอด ไม่เคยช่วยเราออกค่าพาลูกไปหาหมอเลย ถามทีไรก็บอกไม่มีตังค์ ( เจ้ของกิจการให้บ่อย) ได้ตังค์มาไม่เคยให้เรา เราก็ไม่อะไรนะ เพราะตั้งแต่ตอนท้องเราก็ทำงานออนไลน์มาโดยตลอด มีตังค์พาลูกไปหาหมอทุกรอบ ที่บ้านเราก็ช่วยเหลือดี จนคลอดค่าใช้จ่ายก็มากขึ้น งานออนไลน์ก็น้อยลง แต่เราก็หาอะไรมาขาย ช่วยกิจการพี่บ้าน ก็มีตังค์บ้าง บางครั้งไปซื้ออะไรให้ลูก เค้าก็ขอเงินเรากับคนที่บ้านไปซื้อ บอกว่าไม่มีตังค์ แต่มีอยู่หลายหนที่เค้าพูดให้เราฟังว่าจะส่งเงินกลับบ้านไปให้พ่อให้แม่ แต่พอเรื่องลูกเรื่องเมียที่จะต้องใช้เงินบอกไม่มี!! แล้วมาเรื่องล่าสุด ตังค์เราไม่พอซื้อของมาขาย เค้าก็บอกไม่มี เราเลยไปยืมเพื่อนมา เราเห็นเขาจะออกข้างนอก เราเลยหยิบเงินในกระเป๋าให้ ตังค์ขวัญกระเป๋าเรา คือเราหมดแล้วที่ให้เขาไป แต่ไปๆมาๆกลับว่าเขามีตัง เขาหยิบออกมาให้เราเห็น ประมาณ 3000 แล้วบอกตังค์เก็บจะส่งให้คนที่บ้าน เราก็เลยแบบ งง ทำไมลูกเมียถึงให้ไม่ได้ ทั้งๆที่เรามีเราก็ให้ตลอด แต่เราเดือดร้อนเงินไม่กี่ร้อยให้เราไม่ได้ ลูกก็ไม่เคยออกค่าอะไรให้เลย คือเราไม่เข้าใจว่าเราคิดมากไปว่าเขาเห็นแก่ตัว หรือเราเห็นแก่ตัวเอง