คือหลายครั้งที่ผมเห็นกระทู้วิจารณ์เปรียบเทียบสองวิชานี้แล้ว มักได้ยินคนแสดงความคิดเห็นในทำนองว่า มหาเวทย์ดูดดาวนั้นเทียบลมปราณภูติอุดรไม่ติดฝุ่น หรือลมปราณภูติอุดรดีกว่าในทุกด้าน เลยชอบเก็บเอามาคิดด้วยความขัดใจ เพราะจะพูดแบบนั้นก็ไม่ผิด แต่ก็ไม่ถูกเสียทั้งหมด มหาเวทย์ดูดดาวส่งผลเสียต่อผู้ฝึกซึ่งเป็นข้อเสียใหญ่ก็จริง แต่ก็มีข้อดีที่ลมปราณภูติอุดรไม่มีเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าลมปราณภูติอุดรที่เหนือกว่าทุกด้าน เลยอยากจะมาเปรียบเทียบยอดวิชาทั้งสองให้ทุกท่านร่วมถกเถียงกันครับ อีกอย่างคือนิยายกำลังภายในแบบเก่ามันคงสูญพันธ์ุไปแล้ว นักเขียนหน้าใหม่ถ้าไม่แต่งย้อนยุคก็เขียนแนวกำลังภายในแฟนตาซีตามยุคตามสมัยกันหมด ดังนั้นนักอ่านหน้าเก่าอย่างเรา ๆ ก็คงไม่พ้นคนแก่ที่รื้อฟื้นคุยทอปิคเก่า ๆ กันนั่นแหละ (ฮา)

ข้อมูลที่นำมาลงเอามาเฉพาะเวอร์ชั่นหนังสือของกิมย้งนะครับ เพราะพอดีไม่เคยอ่านเวอร์ชั่นการ์ตูนและดูฉบับภาพยนตร์หรือละครเลย

เกริ่นมาซะนาน เข้าเนื้อหากันดีกว่าครับ

1. ลมปราณภูติอุดร

ข้อนี้นิยายบอกไว้ชัดเจนมากครับ หลักการของลมปราณภูติอุดรทำงานไม่เหมือนมหาเวทย์ดูดดาว ผู้ฝึกลมปราณภูติอุดรจะเก็บกักลมปราณไว้ที่จุดทั้งตง (ทรวงอก) แตกต่างจากผู้ฝึกกำลังภายในส่วนใหญ่ที่จะเก็บกักพลังไว้ที่จุดตั้งชั้งหรือตันเถียน (ท้องน้อย) โดยเคล็ดลมปราณภูติอุดรจะเปรียบลมปราณเสมือนกระแสน้ำ ดังนันในนิยายระบุชัดว่า "...แต่หากศัตรมีพลังการฝึกปรือเหนือล้ำกว่าเรา เฉกเช่นน้ำมหาสมุทรไหลย้อนเข้าสู่ท้องธารเป็นอันตรายใหญ่หลวง ควรระมัดระวัง..." ดังนั้นด้วยเหตุผลข้อนี้ ไม่มีทางเลยที่ตวนอื้อจอมยุทธ์ลมปราณ Mana 0 จะไปไล่ดูดพลังชาวบ้านได้ และนิยายยังเขียนไว้ชัดมากว่าผู้ฝึกจะต้องดูดลมปราณจาก "จุดเส้นบนนิ้ว" ก็คือ นิ้วมือต้องไปคว้าสัมผัสร่างกายของอีกฝ่ายเท่านั้น

ดังนั้นทำไงล่ะครับ กิมย้งก็เลยใส่เหตุการณ์บังคับด้วยสกิลพระเอกทำให้ตวนอื้อมีกำลังภายในขึ้นได้ ก็คือว่า อีตาตัวละครกีกี้นามว่าเฮียกกวงเพียวเนี่ย ก็อยู่ดีไม่ว่าดี ไปต่อยตวนอื้อ ต่อยตรงไหนไม่ต่อย ไปต่อยทรวงอก ตรงไหนของทรวงอกหรอครับ ก็ตรงจุดทั้งตงที่เก็บกักลมปราณของผู้ฝึกลมปราณภูติอุดรนั่นแหละ

เหตุการณ์นี้เรียกว่าโคตรฟลุ้คของโคตรฟลุ้ค นิยายบรรยายไว้ว่า "เรื่องราวนับว่าประจวบเหมาะยิ่ง หมัดนี้หากต่อยใส่ตำแหน่งอื่น ต่อให้ตวนอื้อไม่ได้รับบาดเจ็บก็ต้องเจ็บปวดยิ่ง แต่จุดทั้งตงกลับเป็นจุดเก็บกักพลังลมปราณภูตอุดร ตวนอื้อฝึกลมปราณไม่กี่ครั้ง นับว่าปราศจากพื้นฐาน... คราครั้งนี้ฝ่ายตรงข้ามใช้กำลังภายในต่อยมายังจุดทั้งตงเอง ตวนอื้อไม่สามารถขัดขืน หมัดกระทบร่าง กำลังภายในก็ถ่ายทอดเข้ามา นับเป็นลาภลอยโบยบินจากฟ้าตกลงยังกระเป๋าของเขา" นิยายยังเขียนอีกว่าดีที่เฮียกกวงเพียวฝีมือพื้นเพธรรมดา หากเป็นคนอื่นตวนอื้อก็คงตายไปแล้ว ต่อให้ไม่ได้ดูดตรง ๆ แต่อีกฝ่ายประเคนให้ก็ตาม ผลพวงของเหตุการณ์ดังกล่าวกิมย้งเลยอธิบายในเรื่องไปว่า  "...ตวนอื้อเริ่มจากไม่มีกำลังภายในเป็นสะสมกำลังภายในลึกล้ำ ล้วนสืบเนื่องจากการถูกหมัดของเฮียกกวงเพียวต่อยใส่ทรวงอกนี้เอง"  เพราะหลังจากนั้นต้วนอื้อใช้เป็นเครื่องกรุยเส้นทางของชีพจรไท้อิมฮุ่ยเก็งกับชีพจรหยิมแมะทำให้ชีพจรเปิดจนสามารถดูดพลังผ่านทางหัวแม่มือได้แล้ว

นอกจากนี้ครับ ยังมีหลายฉากในนิยายที่แสดงให้เห็นว่าลมปราณภูติอุดรต้องดูดกำลังภายในจากชีพจรบนนิ้วมือเป็น "หลัก" (แต่ก็ดูดจากมือผ่านวัตถุได้เหมือนกันนะ เช่นการใช้มือดูดผ่านไม้เท้า แต่ก็ต้องเริ่มจากมือเสมอ) เหมือนที่หนังสือเขียนว่า "...หากทั้งสองไม่ใช้กำลัง หากนิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างไม่จ่อกระทบกัน ตวนอื้อไม่รู้จักลมปราณภูติอุดร ย่อมไม่สามารถดึงดูดกำลังภายในของมัน..." ตำแหน่งอื่นบนร่างไม่สามารถดูดได้อย่าง "เด็ดขาด" ดังนั้นจะมีฉากนักบู๊ซีเซี่ย (จำไม่ได้ม่อย้งฮกปลอมตัวมาหรือเปล่า) จัดการจุดอ่อนตวนอื้อได้โดยการคว้าที่ผมหรือเสื้อผ้า แต่ยังไงก็ตาม ในเล่มท้าย ๆ ที่ตวนอื้อก็สามารถดูดลมปราณจากชีพจรบางส่วนของร่างกายได้นอกจากนิ้วมือเท่านั้น ยกตัวอย่างฉาก จิวม่อจื้อบีบคอตวนอื้อ นิยายเขียนไว้ชัดว่าด้วยพลังของจิ้วม่อจื้อหากตวนอื้อไม่ใช้นิ้วมือหรือข้อมือไม่สามารถดูดได้เด็ดขาด แต่พอดีว่าจิวม่อจื่อถูกเฮ้งงื่อเอี้ยงกัดเข้าไปที่แขน ด้วยความตระหนกด่านลมปราณเปิดออก กำลังภายในเลยทะลักทะลายออกไปและโดนดูพลังจนหมด ซึ่งกิมย้งเขียนว่าที่เป็นแบบนี้ได้เพราะตวนอื้อดูดคนมาหลายคนมากแล้ว
   
2.มหาเวทย์ดูดดาว
 
ตรงข้ามกับลมปราณภูติอุดร มหาเวทย์ดูดดาวทำงานคนละแบบเลยครับ เขาไม่ได้เปรียบจุดทั้งตงเหมือนแหล่งน้ำรองรับน้ำ แต่มหาเวทย์ดูดดาวกลับไปฝึกที่จุดตันเถียนตามปกติอีกครั้ง โดยทำให้จุดตันเถียน "ว่างเปล่า" ว่างเปล่าเหมือนหีบ คล้ายต้นไผ่ในกลวง ลึกล้ำเหมือนหุบเขา ในนิยายเหล่งฮู้ชงมีสถานะเดียวกับตวนอื้อ คือ ลมปราณเป็น 0 กลับกลายเป็นคนไม่มีวิชา (ความจริงตวนอื้อมีลมปราณติดตัวอยู่บ้างด้วยซ้ำ เพราะลมปราณภูติอุดรไม่จำเป็นต้องทำลายพลังเดิมทิ้ง) แต่พอเหล่งฮูชงฝึกสำเร็จ เขาเพียงแค่คว้าจับมือของเฮ็กแป๊ะจื้อก็สามารถดูดพลังได้เลย ไม่มีพฤติการณ์พิเศษพิสดารอะไรทั้งนั้น อาจเพราะกิมย้งขี้เกียจสรรหาเหตุบังเอิญมาช่วยให้ซ้ำกับตวนอื้ออีก แต่ก็นั่นแหละครับ ผู้ฝึกวิชานี้ต้องแลกกับค่าตอบแทนแสนสาหัส เพราะลมปราณเหล่านั้นก็คั่งค้างในร่างกายระบายออกไปไม่ได้

อีกอย่างของความแตกต่าง คือมหาเวทย์ดูดดาวนั้นสามารถดูดลมปราณได้ทั้งร่างกาย และดูดผ่านวัตถุได้ครับ ไม่ผิด ฟังไม่ผิดครับ

เหตุการณ์สนับสนุนมีเยอะครับ ตั้งแต่ฉากดวลกระบี่ทั้งหลายแหล่ ซึ่งในนิยายจะมีหลายฉากที่เหล็งฮู้ชงดูดลมปราณผ่านกระบี่ได้เพียงแค่กระบี่กระทบกันเท่านั้น ทั้งที่ไม่ได้ดูดกำลังภายในใครเยอะแยะเลย แสดงให้เห็นว่าผู้ฝึกมหาเวทย์ดูดดาวจะดูดกำลังภายในคู่ต่อสู้ได้ทั้งร่าง และดูดได้ตั้งแต่แรกเริ่ม หรือจะเป็นข้อมือข้อเท้าก็ตาม ยกตัวอย่างฉากที่หกเซียนหุบเขาท้อคว้ามือคว้าเท้าเหล่งฮู้ชงเตรียมกระชากร่าง ซึ่งก็ถูกดูดตัวสั่นกันหมด หรือจะเป็นการดูดผ่านเสื้อผ้า ยกตัวอย่างฉากที่ขอทานโหดอสรพิษทาบมือใส่ "ทรวงอก" ของเหล่งฮู้ชงจะแผ่พุ่งพลังใส่ ผิวกายทั้งสองไม่ต้องสัมผัสกัน ขอทานโหดก็ถูกดูดกำลังภายในทะลุเสื้อผ้าได้แล้ว จะเห็นว่าพี่แกดูดดะไปหมด แตะหลังแตะไหล่ แตะแขน ถ้าไม่คุมดี ๆ ดูดไม่เลือกหน้า 

3.สรุป

หากให้สรุปก็คือ ลมปราณภูติอุดรต้องเริ่มดูดคนที่มีลมปราณทัดเทียมกับตนก่อน (ซึ่งในนิยายตวนอื้อไม่เคยเจอปัญหานี้เลย เพราะฉากแรกมีคนต่อยอกถ่ายลมปราณให้ฟรี จากนั้นก็ดูดกีกี้ไปทีเดียว 7 คนแล้วถ้าจำไม่ผิด ก่อนจะไปดูดเทพจระเข้ทะเลใต้ต่อ) ขณะที่มหาเวทย์ดูดดาวนั้นไม่จำเป็น เฮ็กแป๊ะจื้อเป็นยอดฝีมือระดับหนึ่งที่เฝ้าคุกยิ่มอั้วเกี้ย ยังถูกเหล่งฮู้ชงดูดพลังได้ในกรึ้บเดียว แต่ข้อเสียของมหาเวทย์ดูดดาวก็อย่างที่ทราบแหละครับท่านผู้ชม ภัยร้ายของลมปราณมันย้อนทำร้ายคนฝึก ซึ่งผมว่าในข้อนี้ลมปราณภูติอุดรชนะขาด

ยังไงก็ขอบคุณที่อุตส่าห์อ่านครับ เพียงหวังว่าที่วิเคราะห์ลงไปจะเป็นข้อมูลให้ผู้อ่านหน้าใหม่หลายท่านแลกเปลี่ยนความรู้กันได้ครับ