Vertigo (1958)
ลวง หลอน รัก

ผลงานผู้กำกับ อัลเฟร็ด ฮิตช์ค็อก ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องทำหนังสยองขวัญสั่นประสาท และนี่ก็เป็นหนึ่งในหนังเหล่านั้นที่เขาเคยทำ ถ้าหากย้อนไปเมื่อกว่า 60 ปีก่อนนู้น ความลึกลับชวนสงสัยและแนวทางการสร้างความระทึกของหนังคงจะเรียกได้ว่าเยี่ยมยอดก็ว่าได้ พอหยิบมาดูในตอนนี้อาจจะให้ความรู้สึกที่ไม่ถึงกับยอดเยี่ยมดีนักแต่หนังก็ยังสามารถเล่นงานคนดูอย่างเราได้สบายอยู่ดี

เรื่องราวเกิดขึ้นในเมืองซานฟรานซิสโกเมืองที่มีสถานที่สำคัญอย่างสะพานโกลเดนเกตตั้งตระหง่าน ที่นี่ถูกนำมาใช้เป็นสถานที่ถ่ายทำในฉากหนึ่งของหนังเรื่องนี้ด้วย จอห์น สก็อตตี เฟอร์กูสัน (เจมส์ สจวร์ต) อดีตนายตำรวจซึ่งเคยมีความทรงจำที่ไม่ดีนักระหว่างปฏิบัติงานจนทำให้เขากลายเป็นคนกลัวความสูง ได้รับการขอร้องจากนักธุรกิจที่รู้จักกันให้ช่วยติดตามดูพฤติกรรมของภรรยา มาเดอไลน์ เอลสเตอร์ (คิม โนวัก) ที่มีความไม่ชอบมาพากลในทำนองลึกลับน่าสงสัย และน่าจะเกี่ยวข้องกับบุคคลในอดีต ดีไม่ดีอาจมีเรื่องถึงแก่ชีวิตก็เป็นไปได้ ยิ่งเขาติดตามความเป็นไปของเธอมากเท่าไร ความรู้สึกบางอย่างก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น แต่แล้วในที่สุดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

หนังเล่าเรื่องราวได้ชวนติดตามดีโดยมีจุดขายเป็นความลึกลับที่น่าสงสัยและทำให้คนดูอยากรู้ตอนจบที่หนังเก็บงำไว้เฉลยในตอนท้าย การวางปมเรื่องทำได้ค่อยเป็นค่อยไป ไม่หวือหวา แต่ช่วยให้คนดูเข้าใจเหตุการณ์ได้ทีละเล็กละน้อยก่อนที่หนังจะระเบิดความจริงที่น่าตกใจในตอนท้าย ถือว่าเป็นการเฉลยที่สามารถทำให้คนดูตกใจจนตาโตได้แบบพระเอกของเรื่องที่ทำหน้าตกใจจนตาเบิกโพลงเต็มที่

เราไม่ค่อยอินกับเรื่องราวความรักที่แทรกอยู่ในหนังเท่าไรนักเพราะรู้สึกว่ามันไม่ค่อยสมเหตุสมผล แต่จุดเด่นที่สุดของหนังคือการสร้างบรรยากาศลึกลับชวนสงสัยไว้ได้ตลอดทั้งเรื่องจนเกือบจะเข้าใกล้ความเป็นหนังผีแล้วด้วยซ้ำ ในขณะที่การเล่นแสงสีของหนังก็ทำได้หวือวาแปลกตาดี จัดเป็นส่วนที่ช่วยทำให้หนังมีอารมณ์ลึกลับน่าสะพรึงได้อย่างเต็มที่ ภาพที่ได้ชวนแปลกตาน่าฉงน และมุมมองกล้องก็น่าจะถือว่าแพรวพราวมากสำหรับในยุคนั้น

ขบเคี้ยวหนัง