คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ
เราคบกับแฟนมา1ปี4เดือน พวกเราผูกพันกันมากแล้วจะใช้เวลาแชทคุยหากันนานมากในแต่ละวัน (เพราะอยู่ห่างไกลกันมาก)
พวกเราก็เคยตกลงใจกันแล้วว่าถ้าเรียนจบมีงานทำจะแต่งงานแล้วใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไปเป็นคู่ชีวิตกัน จนเปิดตัวกับทางบ้านมานานมากแล้วและทางครอบครัวก็ไม่มีใครคัดค้าน
แล้วอยู่ๆมาวันหนึ่งก็เหมือนฟ้าผ่ากลางอกหนูแม่หนูถามว่า "รักครอบครัวมั้ย" หนูตอบว่า "รักสิค่ะแม่" แม่ก็พูดว่า "ถ้ารักครอบครัวจริงก็ไปบอกเลิกแฟนสะ ถ้าไม่ทำก็ออกจากบ้านไป"
ตอนนั้นหนูแทบทรุดลงกับพื้นเพราะจู่ๆแม่ก็มาสั่งให้เลิกกับแฟนที่คบกันมา1ปี4เดือนที่ผลักดันกัน ประคับประคองกัน จนครอบครัวโอเคทั้งคู่ ต้องเลิกกันเพราะคำสั่งแม่
หนูจึงคิดทบทวนไปว่าก็ไปบอกเลิกให้สมใจแม่ก่อนแล้วจะแอบคบกันเอาเพราะยังรักและห่วงกัน แล้วแฟนหนูก็พูดว่า "คุณก็รู้ผมหลายใจอยู่เเล้วผมม่คบคุณคนเดียวหรอก" หนูก็ให้เวลาเค้าสักพักกับให้เวลาตัวเองคิดแผนแอบคบกัน
จนผ่านมา3วันตอนเย็นแม่ก็มาเฉลยว่า "ที่จริงไม่ได้อยากให้เลิกกันหรอก แต่อยากทดสอบใจหนูว่าหนูยังคิดถึงครอบครัวมั้ย จะกลับไปคบกันก็ได้นะ" หนูดีใจมากที่แม่แค่ทดสอบหนูแล้วหนูก็มีความหวังที่จะได้กลับไปคบแฟนที่หนูรัก
พอหนูได้ไปคุยกับเขาใจก็สลายค่ะทันทีเลยค่ะเพราะว่า 'เขามีคนใหม่แล้วพึ่งคบกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง' แม่หนูมาบอกหนูช้าไปมันสายเกินไป เพราะเขาก็รอหนูแต่หนูก็มาช้าเกินไปจริงๆ เขาตกลงคบดับคนใหม่เพราะแก้เหงาเท่านั้น
ตอนนั้นสมองหนูมันมืดไปหมดคิดอะไรไม่ออกเลยค่ะทั้งสับสนว่าควรทำอย่างไง ควรปล่อยเขาไปหรือรั้งเขาไว้ เขาก็บอกว่า "ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้แล้วเพราะคบกับเธอคนนั้นไปแล้ว"
ตอนนั้นใจหนูคิดมาว่า 'ทำไมกันล่ะแค่คบกันไม่ถึงวันก็เลือกเขาที่พึ่งเข้ามาหรอ แล้วเราที่อุตส่าห์ร่วมฝ่าด้วยกันมาตลอด1ปี4เดือน ทำไมเขาไม่เลือกเราล่ะ'
แล้วเขาก็ทำอะไรทุกอย่างเหมือนที่ผ่านเป็นครั้งสุดท้ายในคืนนั้น และเมื่อผ่านคืนนั้นไปพวกเราทั้งสองคนก็คือ 'เพื่อน'
แม่ทดสอบใจแล้วมาเฉลยช้าจนเสียแฟนไป
เราคบกับแฟนมา1ปี4เดือน พวกเราผูกพันกันมากแล้วจะใช้เวลาแชทคุยหากันนานมากในแต่ละวัน (เพราะอยู่ห่างไกลกันมาก)
พวกเราก็เคยตกลงใจกันแล้วว่าถ้าเรียนจบมีงานทำจะแต่งงานแล้วใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไปเป็นคู่ชีวิตกัน จนเปิดตัวกับทางบ้านมานานมากแล้วและทางครอบครัวก็ไม่มีใครคัดค้าน
แล้วอยู่ๆมาวันหนึ่งก็เหมือนฟ้าผ่ากลางอกหนูแม่หนูถามว่า "รักครอบครัวมั้ย" หนูตอบว่า "รักสิค่ะแม่" แม่ก็พูดว่า "ถ้ารักครอบครัวจริงก็ไปบอกเลิกแฟนสะ ถ้าไม่ทำก็ออกจากบ้านไป"
ตอนนั้นหนูแทบทรุดลงกับพื้นเพราะจู่ๆแม่ก็มาสั่งให้เลิกกับแฟนที่คบกันมา1ปี4เดือนที่ผลักดันกัน ประคับประคองกัน จนครอบครัวโอเคทั้งคู่ ต้องเลิกกันเพราะคำสั่งแม่
หนูจึงคิดทบทวนไปว่าก็ไปบอกเลิกให้สมใจแม่ก่อนแล้วจะแอบคบกันเอาเพราะยังรักและห่วงกัน แล้วแฟนหนูก็พูดว่า "คุณก็รู้ผมหลายใจอยู่เเล้วผมม่คบคุณคนเดียวหรอก" หนูก็ให้เวลาเค้าสักพักกับให้เวลาตัวเองคิดแผนแอบคบกัน
จนผ่านมา3วันตอนเย็นแม่ก็มาเฉลยว่า "ที่จริงไม่ได้อยากให้เลิกกันหรอก แต่อยากทดสอบใจหนูว่าหนูยังคิดถึงครอบครัวมั้ย จะกลับไปคบกันก็ได้นะ" หนูดีใจมากที่แม่แค่ทดสอบหนูแล้วหนูก็มีความหวังที่จะได้กลับไปคบแฟนที่หนูรัก
พอหนูได้ไปคุยกับเขาใจก็สลายค่ะทันทีเลยค่ะเพราะว่า 'เขามีคนใหม่แล้วพึ่งคบกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง' แม่หนูมาบอกหนูช้าไปมันสายเกินไป เพราะเขาก็รอหนูแต่หนูก็มาช้าเกินไปจริงๆ เขาตกลงคบดับคนใหม่เพราะแก้เหงาเท่านั้น
ตอนนั้นสมองหนูมันมืดไปหมดคิดอะไรไม่ออกเลยค่ะทั้งสับสนว่าควรทำอย่างไง ควรปล่อยเขาไปหรือรั้งเขาไว้ เขาก็บอกว่า "ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้แล้วเพราะคบกับเธอคนนั้นไปแล้ว"
ตอนนั้นใจหนูคิดมาว่า 'ทำไมกันล่ะแค่คบกันไม่ถึงวันก็เลือกเขาที่พึ่งเข้ามาหรอ แล้วเราที่อุตส่าห์ร่วมฝ่าด้วยกันมาตลอด1ปี4เดือน ทำไมเขาไม่เลือกเราล่ะ'
แล้วเขาก็ทำอะไรทุกอย่างเหมือนที่ผ่านเป็นครั้งสุดท้ายในคืนนั้น และเมื่อผ่านคืนนั้นไปพวกเราทั้งสองคนก็คือ 'เพื่อน'