มันคงเป็นเวรเป็นกรรมหนักที่เคยทำร่วมกันมา ที่ทำให้ฉันต้องมาเสียใจกับเรื่องเดิมซ้ำๆ
ฉันแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งในปี2557 เรามีบ้านมีรถ ชีวิตครอบครัวเหมือนเริ่มได้ดี..แต่เรามีลูกด้วยกันไม่ได้ เพราะเราเป็นพาหะธาลัสซีเมียทั้งคู่ แต่เรื่องนี้ไม่มีใครรู้มาก่อนเพราะเราไม่ได้เจ่าะเลือดก่อนแต่งงาน พอแต่งแล้วไม่นานฉันก้อท้อง เลยได้เจ่าะเลือดตอนฝากครรภ์ ถึงได้รู้ว่าฉันและสามีเป็นพาหะทั้งคู่ และเป็นคู่เสี่ยงที่รุนแรง พอฝากครรภ์อายุครรภ์ครบที่จะตรวจคัดกรองเด็กในท้องได้ เราทั้งคู่ก้อตัดสินใจที่จะตรวจตามคำแนะนำของแพทย์ ซึ่งโอกาสที่จะเปงโรค คือ 25% ปกติ25% และเป็นพาหะ50% แต่ผลที่ออกมาคือลูกเราเป็นโรคเลย จึงได้ยุติการตั้งครรภ์ ในวันนั้นฉันเสียใจมาก มากแบบบรรยายไม่ถูกถึงความเจ็บปวด พอถึงวันที่ต้องยุติการตั้งครรภ์เป็นวันที่ทรมานที่สุด เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจจริงๆ ฉันยุติการตั้งครรภ์วันที่ 1ต.ค 2558
เรื่องเลวร้ายทุกอย่างผ่านพ้นไป ฉันกับสามีอยู่กันมาเรื่อยๆแต่เราก้อมีปากเสียง ทะเล่อะกันตลอด แต่เค้าก้อจะเป็นฝ่ายง้อฉันทุกๆครั้ง เค้าเริ่มติดเหล้า ติดเพื่อน เราทะเล่อะกันมากขึ้นทุกๆวัน จนฉันไม่ไหว เลยตัดสินใจคุยกับญาติผู้ใหญ่ของสามี เค้าจึงแนะนำว่าให้ลองพาไปสาบานเลิกเหล้ากับพระ ฉันก้อทำตาม วันนั้นพาเค้าไปวัดฉันรู้ว่าเค้าก้อคงไม่อยากไปหรอก แต่ก้อขอบคุณที่เค้ายอมไป เค้าสาบานว่าจะไม่กินเหล้า 1 ปีในตอนนั้น หลังจากวันนั้นทุกอย่างเริ่มดีขึ้นเราทะเล่อะกันน้อยลง เค้าทำตัวดีขึ้น น่ารักขึ้น เราอยู่กันอย่างมีความสุข แล้วก้อมาถึงจุด ที่เราคิดเรื่องลูก คือเราทั้งคู่อยากมีลูกมาก แต่หมอก้อแนะนำทุกอย่างแล้วแระว่าทุกครั้งที่ท้องก้อมีความเสี่ยงทุกครั้ง แต่ถ้าให้เราไปทำเด็กหลอดแก้วแล้วแยกโครโมโซมอีกทีค่าใช้จ่ายก้อแพงมาก เรายังมีตังค์เก็บไม่ถึงขนาดนั้น และเงินผ่อนบ้าน ผ่อนรถ แล้วเราเหลือเก็บแค่เดือนละไม่กี่บาท เราทั้งคู่จึงตัดสินใจเสี่ยงดูอีกครั้ง ฉันหยุดกินยาคุม และได้ตั้งท้องอีกครั้งในเดือนถัดมา คือทั้งสองท้อง ปล่อยแค่เดือนเดียวติด จำได้ว่าเปงต้นปี2560 ที่ท้องลูกคนที่สอง ก้อฝากครรภ์ตามปกติ พออายุครรภ์ครบกำหนดก้อไปตรวจทารกในครรภ์เหมือนเดิม แต่การตรวจครั้งที่สองผิดพลาดถึงสองครั้ง ทำให้อายุครรภ์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พอตรวจได้แล้วรอผลอีกเกือบเดือน ผลที่ออกมาคือ ลูกฉันเป็นธาลัสซีเมียเหมือนเดิม ก้อต้องยุติการตั้งครรภ์อีกครั้ง เสียใจมากนะเสียใจมากจิงๆ และการยุติการตั้งครรภ์ครั้งที่สองเจ็บมากขึ้นกว่าเดิมเพราะท้องห้าเดือนแล้ว ลืมบอกครั้งแรกได้ขูดมดลูกด้วย ขูดกันสดๆแบบ No ยาชา No ยาแก้ปวดก่อนขูด แต่รอบสองหมอบอกแท้งครบเลยรอดไป เหตุการณ์วันนั้นผ่านไป วันที่11 ส.ค 2560 วันที่สุดแสนจะทรมานทั้งกายและใจ ที่สุดของความเสียใจ
ชีวิตคู่ก้อเหมือนเดิมเราอยู่กันสองคน แต่เราก้อเริ่มมาทะเล่อะกันอีก เพราะเค้ากินเหล้าอีก ติดเพื่อนอีก คำสาบานครบกำหนด เค้าก้อคงคิดว่ากินได้ และกินหนักกว่าเดิม และก้อทะเล่อะกันทุกครั้งที่เค้ากินเหล้า เพราะพอกินเหล้าทีเปลี่ยนเป็นอีกคนไปเลย พูดเย่อะขึ้น เสียงดังขึ้น และไม่กลัวใคร ฉันรับไม่ได้จิงๆเลยพาไปสาบานออกเหล้าอีกครั้ง เค้าก้อยอมเพราะถ้าไม่ยอมฉันคือจะเลิก แต่พอสาบานสักพัก เค้าก้อไปถอนคำสาบานเองและก้อกินเหมือนเดิม พอฉันไม่ไหวทะเล่อะกันก้อบอกยอมทุกอย่าง ง้อสารพัด แล้วฉันก้อให้อภัยและเป็นแบบเดิมวนไปวนมา เสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะคำว่าให้โอกาส ร้องไห้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก้อยังทำตัวเหมือนเดิม. แต่สามีฉันก้อมีข้อดีอยู่นะ เค้าหาเงินจุนเจือครอบครัว เค้าเปงคนดีตอนเค้าไม่เมา แต่พักหลังๆก้อเหมือนคนติดเหล้ามากขึ้น วันไหนไม่ได้กิน เค้าจะหงุดหงิด ชวนทะเล่อะทั้งวัน
ทุกอย่างวนไปวนมาอยู่ที่เดิม ทะเล่อะกัน ดีกัน ทะเล่อะกัน อยู่แบบนี้ จะพาไปเลิกเหล้าอีกก้อคิดว่าคงไม่ได้มีประโยชน์แล้ว เพราะนี้จะเป็นรอบที่ห้าหรือหกแล้ว และตอนนี้ฉันมานั่งทบทวนเรื่องทั้งหมด ฉันตัดใจจากเค้าได้นะ ฉันขอแยกกันอยู่กับเค้าแล้ว ตอนแรกเค้าก้อตกลง แต่อีกวันก้อจะตามฉันกลับคืน คือตอนนี้เสียการเสียงานมากจริงๆเพราะเค้าเคยไปอาละวาดที่ทำงานแล้ว1ครั้ง ที่ทุกข์ใจมากตอนนี้คือฉันไม่อยากกลับไปวังวนเดิมๆอีกแล้ว เพราะฉันให้โอกาสเค้าหลายครั้งมากๆเพราะคิดว่าเค้าจะเปลี่ยนนิสัยได้ .และนิสัยเสียอีกเรื่องที่รับไม่ได้คือ นิสัย ชอบโกหกของเค้า จับได้ยังโกหก ที่เจ็บกว่าการจับได้ว่าเค้าโกหกคือ การที่รู้ความจิงแล้ว เค้ายังไม่ยอมรับ
ปล.ฉันตรวจเจอว่าฉันติดเชื้อHPV ในปี 2561 และได้ส่องกล้องตัดชิ้นเนื้อไปตรวจเพิ่ม ผลเปงCIN3 และได้ตัดปากมดลูกไปเรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดคงเปงเวรกรรมที่ทำกันมาทั้งชาติก่อนและชาตินี้
ทุกข์ใจมากจริงๆค่ะตอนนี้.
ปัญหาชีวิตคู่ทุกข์ใจมากค่ะ
ฉันแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งในปี2557 เรามีบ้านมีรถ ชีวิตครอบครัวเหมือนเริ่มได้ดี..แต่เรามีลูกด้วยกันไม่ได้ เพราะเราเป็นพาหะธาลัสซีเมียทั้งคู่ แต่เรื่องนี้ไม่มีใครรู้มาก่อนเพราะเราไม่ได้เจ่าะเลือดก่อนแต่งงาน พอแต่งแล้วไม่นานฉันก้อท้อง เลยได้เจ่าะเลือดตอนฝากครรภ์ ถึงได้รู้ว่าฉันและสามีเป็นพาหะทั้งคู่ และเป็นคู่เสี่ยงที่รุนแรง พอฝากครรภ์อายุครรภ์ครบที่จะตรวจคัดกรองเด็กในท้องได้ เราทั้งคู่ก้อตัดสินใจที่จะตรวจตามคำแนะนำของแพทย์ ซึ่งโอกาสที่จะเปงโรค คือ 25% ปกติ25% และเป็นพาหะ50% แต่ผลที่ออกมาคือลูกเราเป็นโรคเลย จึงได้ยุติการตั้งครรภ์ ในวันนั้นฉันเสียใจมาก มากแบบบรรยายไม่ถูกถึงความเจ็บปวด พอถึงวันที่ต้องยุติการตั้งครรภ์เป็นวันที่ทรมานที่สุด เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจจริงๆ ฉันยุติการตั้งครรภ์วันที่ 1ต.ค 2558
เรื่องเลวร้ายทุกอย่างผ่านพ้นไป ฉันกับสามีอยู่กันมาเรื่อยๆแต่เราก้อมีปากเสียง ทะเล่อะกันตลอด แต่เค้าก้อจะเป็นฝ่ายง้อฉันทุกๆครั้ง เค้าเริ่มติดเหล้า ติดเพื่อน เราทะเล่อะกันมากขึ้นทุกๆวัน จนฉันไม่ไหว เลยตัดสินใจคุยกับญาติผู้ใหญ่ของสามี เค้าจึงแนะนำว่าให้ลองพาไปสาบานเลิกเหล้ากับพระ ฉันก้อทำตาม วันนั้นพาเค้าไปวัดฉันรู้ว่าเค้าก้อคงไม่อยากไปหรอก แต่ก้อขอบคุณที่เค้ายอมไป เค้าสาบานว่าจะไม่กินเหล้า 1 ปีในตอนนั้น หลังจากวันนั้นทุกอย่างเริ่มดีขึ้นเราทะเล่อะกันน้อยลง เค้าทำตัวดีขึ้น น่ารักขึ้น เราอยู่กันอย่างมีความสุข แล้วก้อมาถึงจุด ที่เราคิดเรื่องลูก คือเราทั้งคู่อยากมีลูกมาก แต่หมอก้อแนะนำทุกอย่างแล้วแระว่าทุกครั้งที่ท้องก้อมีความเสี่ยงทุกครั้ง แต่ถ้าให้เราไปทำเด็กหลอดแก้วแล้วแยกโครโมโซมอีกทีค่าใช้จ่ายก้อแพงมาก เรายังมีตังค์เก็บไม่ถึงขนาดนั้น และเงินผ่อนบ้าน ผ่อนรถ แล้วเราเหลือเก็บแค่เดือนละไม่กี่บาท เราทั้งคู่จึงตัดสินใจเสี่ยงดูอีกครั้ง ฉันหยุดกินยาคุม และได้ตั้งท้องอีกครั้งในเดือนถัดมา คือทั้งสองท้อง ปล่อยแค่เดือนเดียวติด จำได้ว่าเปงต้นปี2560 ที่ท้องลูกคนที่สอง ก้อฝากครรภ์ตามปกติ พออายุครรภ์ครบกำหนดก้อไปตรวจทารกในครรภ์เหมือนเดิม แต่การตรวจครั้งที่สองผิดพลาดถึงสองครั้ง ทำให้อายุครรภ์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พอตรวจได้แล้วรอผลอีกเกือบเดือน ผลที่ออกมาคือ ลูกฉันเป็นธาลัสซีเมียเหมือนเดิม ก้อต้องยุติการตั้งครรภ์อีกครั้ง เสียใจมากนะเสียใจมากจิงๆ และการยุติการตั้งครรภ์ครั้งที่สองเจ็บมากขึ้นกว่าเดิมเพราะท้องห้าเดือนแล้ว ลืมบอกครั้งแรกได้ขูดมดลูกด้วย ขูดกันสดๆแบบ No ยาชา No ยาแก้ปวดก่อนขูด แต่รอบสองหมอบอกแท้งครบเลยรอดไป เหตุการณ์วันนั้นผ่านไป วันที่11 ส.ค 2560 วันที่สุดแสนจะทรมานทั้งกายและใจ ที่สุดของความเสียใจ
ชีวิตคู่ก้อเหมือนเดิมเราอยู่กันสองคน แต่เราก้อเริ่มมาทะเล่อะกันอีก เพราะเค้ากินเหล้าอีก ติดเพื่อนอีก คำสาบานครบกำหนด เค้าก้อคงคิดว่ากินได้ และกินหนักกว่าเดิม และก้อทะเล่อะกันทุกครั้งที่เค้ากินเหล้า เพราะพอกินเหล้าทีเปลี่ยนเป็นอีกคนไปเลย พูดเย่อะขึ้น เสียงดังขึ้น และไม่กลัวใคร ฉันรับไม่ได้จิงๆเลยพาไปสาบานออกเหล้าอีกครั้ง เค้าก้อยอมเพราะถ้าไม่ยอมฉันคือจะเลิก แต่พอสาบานสักพัก เค้าก้อไปถอนคำสาบานเองและก้อกินเหมือนเดิม พอฉันไม่ไหวทะเล่อะกันก้อบอกยอมทุกอย่าง ง้อสารพัด แล้วฉันก้อให้อภัยและเป็นแบบเดิมวนไปวนมา เสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะคำว่าให้โอกาส ร้องไห้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก้อยังทำตัวเหมือนเดิม. แต่สามีฉันก้อมีข้อดีอยู่นะ เค้าหาเงินจุนเจือครอบครัว เค้าเปงคนดีตอนเค้าไม่เมา แต่พักหลังๆก้อเหมือนคนติดเหล้ามากขึ้น วันไหนไม่ได้กิน เค้าจะหงุดหงิด ชวนทะเล่อะทั้งวัน
ทุกอย่างวนไปวนมาอยู่ที่เดิม ทะเล่อะกัน ดีกัน ทะเล่อะกัน อยู่แบบนี้ จะพาไปเลิกเหล้าอีกก้อคิดว่าคงไม่ได้มีประโยชน์แล้ว เพราะนี้จะเป็นรอบที่ห้าหรือหกแล้ว และตอนนี้ฉันมานั่งทบทวนเรื่องทั้งหมด ฉันตัดใจจากเค้าได้นะ ฉันขอแยกกันอยู่กับเค้าแล้ว ตอนแรกเค้าก้อตกลง แต่อีกวันก้อจะตามฉันกลับคืน คือตอนนี้เสียการเสียงานมากจริงๆเพราะเค้าเคยไปอาละวาดที่ทำงานแล้ว1ครั้ง ที่ทุกข์ใจมากตอนนี้คือฉันไม่อยากกลับไปวังวนเดิมๆอีกแล้ว เพราะฉันให้โอกาสเค้าหลายครั้งมากๆเพราะคิดว่าเค้าจะเปลี่ยนนิสัยได้ .และนิสัยเสียอีกเรื่องที่รับไม่ได้คือ นิสัย ชอบโกหกของเค้า จับได้ยังโกหก ที่เจ็บกว่าการจับได้ว่าเค้าโกหกคือ การที่รู้ความจิงแล้ว เค้ายังไม่ยอมรับ
ปล.ฉันตรวจเจอว่าฉันติดเชื้อHPV ในปี 2561 และได้ส่องกล้องตัดชิ้นเนื้อไปตรวจเพิ่ม ผลเปงCIN3 และได้ตัดปากมดลูกไปเรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดคงเปงเวรกรรมที่ทำกันมาทั้งชาติก่อนและชาตินี้
ทุกข์ใจมากจริงๆค่ะตอนนี้.