เป็นเรื่องราวประมาณ 2-3 ปีก่อนจนถึงวันนี้ผมก็ยังไม่ลืม
ตอนนั้นผมได้ลองจีบคนๆหนึ่งดู เป็นแอฟๆ หนึ่ง ตอนนั้นเราคุยกันได้สักระยะหนึ่ง ผมเลยขอ face ขอ line
ซึ่งเขาก็ให้มานะ เราคุยกัน เราโทรหากัน แต่ก็ยังไม่ได้เจอกัน เอาง่ายๆตอนนั้นผมก็จีบนั้นแหละ
ผมบอกเขาว่าไม่เป็นไรหน้าตาไม่ดี ไม่เป็นไร รักกันที่ใจ โน่นนี้นั้น บลาๆๆๆ.... (พอมาคิดถึงสิ่งที่พูดตอนนั้นผมละอายมากเลยครับ)
แล้ววันหนึ่งผมนัดเขากินข้าว ผมบอกเขาว่าไปกินข้าวอยากเจอ
ตอนคุยกันผมบอกเขาว่าแยกกันจ่ายนะ เขาก็โอเค
....................................................
ผมรู้แหละมันก็ไม่แมน ผมเป็นคนนัดทั้งที่แต่ไม่เลี้ยงเขา
เอาตรงๆตอนนั้นไม่มีตังค์ครับ
...................................................
ต่อ
ผมไปรับเขามากินข้าว พอกินเสร็จผมไปส่งเขา
ผมก็ไม่ได้ติดต่อเขาอีกเลย เพราะเขาไม่สวยมั้ง
ผมขาดการติดต่อ ทุกช่องทาง สักพักเขาก็ลบเพื่อนผม
อ่านแล้วคุณอาจจะบอกว่าผมเป็นคนที่ ...เ ห ....มาก
ผมยอมรับครับว่าใช่ จากวันนั้นถึงวันนี้ผมไม่เคยลืมเรื่องราวเรื่องนี้เลย ผมควรทำยังไง
เวลาผมอยากมีแฟน ผมคิดถึงเรื่องนี้ตลอด
ผมไม่กล้าคุยจีบใคร เวลาจะจีบใครผมคิดถึงเรื่องนี้ทุกครั้ง
ตอนแรกผมคิดว่าเวลาผมรักใครสักคนผมรักคนๆนั้น ที่ใจ แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันไม่ใช่เลย ผมรักคนที่รูปลักษณ์
ผมว่าผมไม่ซื่อสัตย์กับความรัก เลยคิดว่ามันอาจจะเป็นบาปอย่างหนึ่งจากสิ่งที่ผมทำ
ผมเลยคิดว่า ผมจะอยู่คนเดียวไปตลอด
ถ้าทำแบบนี้ ทำถูกไหมครับ
ผมควรทำไงดี
ปล.ผมก็หน้าตาไม่ดีหรอกครับ ถามเพื่อน ๆ ให้คะแนนประมาณ 3/10
พอเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เขาก็ด่าผมกันหมด มันก็บอกว่าหน้าตาอย่างไม่หน้าเลือกเนอะ หน้าตา แย่กว่าเขาอีก
สิ่งที่ผมอยากรู้คือผมควรทำยังไงกับความผิด มันเหมือนเป็นสิ่งหนึ่งที่เมมไปยังสมอง จะผ่านมากี่ปีก็ยังจำได้
ผมควรทำยังไง
ตอนนั้นผมได้ลองจีบคนๆหนึ่งดู เป็นแอฟๆ หนึ่ง ตอนนั้นเราคุยกันได้สักระยะหนึ่ง ผมเลยขอ face ขอ line
ซึ่งเขาก็ให้มานะ เราคุยกัน เราโทรหากัน แต่ก็ยังไม่ได้เจอกัน เอาง่ายๆตอนนั้นผมก็จีบนั้นแหละ
ผมบอกเขาว่าไม่เป็นไรหน้าตาไม่ดี ไม่เป็นไร รักกันที่ใจ โน่นนี้นั้น บลาๆๆๆ.... (พอมาคิดถึงสิ่งที่พูดตอนนั้นผมละอายมากเลยครับ)
แล้ววันหนึ่งผมนัดเขากินข้าว ผมบอกเขาว่าไปกินข้าวอยากเจอ
ตอนคุยกันผมบอกเขาว่าแยกกันจ่ายนะ เขาก็โอเค
....................................................
ผมรู้แหละมันก็ไม่แมน ผมเป็นคนนัดทั้งที่แต่ไม่เลี้ยงเขา
เอาตรงๆตอนนั้นไม่มีตังค์ครับ
...................................................
ต่อ
ผมไปรับเขามากินข้าว พอกินเสร็จผมไปส่งเขา
ผมก็ไม่ได้ติดต่อเขาอีกเลย เพราะเขาไม่สวยมั้ง
ผมขาดการติดต่อ ทุกช่องทาง สักพักเขาก็ลบเพื่อนผม
อ่านแล้วคุณอาจจะบอกว่าผมเป็นคนที่ ...เ ห ....มาก
ผมยอมรับครับว่าใช่ จากวันนั้นถึงวันนี้ผมไม่เคยลืมเรื่องราวเรื่องนี้เลย ผมควรทำยังไง
เวลาผมอยากมีแฟน ผมคิดถึงเรื่องนี้ตลอด
ผมไม่กล้าคุยจีบใคร เวลาจะจีบใครผมคิดถึงเรื่องนี้ทุกครั้ง
ตอนแรกผมคิดว่าเวลาผมรักใครสักคนผมรักคนๆนั้น ที่ใจ แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันไม่ใช่เลย ผมรักคนที่รูปลักษณ์
ผมว่าผมไม่ซื่อสัตย์กับความรัก เลยคิดว่ามันอาจจะเป็นบาปอย่างหนึ่งจากสิ่งที่ผมทำ
ผมเลยคิดว่า ผมจะอยู่คนเดียวไปตลอด
ถ้าทำแบบนี้ ทำถูกไหมครับ
ผมควรทำไงดี
ปล.ผมก็หน้าตาไม่ดีหรอกครับ ถามเพื่อน ๆ ให้คะแนนประมาณ 3/10
พอเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เขาก็ด่าผมกันหมด มันก็บอกว่าหน้าตาอย่างไม่หน้าเลือกเนอะ หน้าตา แย่กว่าเขาอีก
สิ่งที่ผมอยากรู้คือผมควรทำยังไงกับความผิด มันเหมือนเป็นสิ่งหนึ่งที่เมมไปยังสมอง จะผ่านมากี่ปีก็ยังจำได้