สวัสดีคะ เราเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง มีแฟนแต่มีแฟนแต่แฟนเรากับเราอยู่ห่างกัน 2-3เดือนถึงจะได้เจอกันสักครั้ง
ความห่างไกลมันทำให้เรารู้สึกเหงา
เราได้เล่นโปนแกรมแชทโจนได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่ง
เรียกแท้ชื่อเขาว่า นาย แล้วกัน
พอเรากับพอเรากับนายได้คุยกันเราก็รู้สึกดี เหมือนช่วงอายุที่ใกล้เคียงกัน ลักษณะนิสัยที่เข้ากัน ทำให้เราร็สึกดี เวลาที่ได้คุย
แต่พอคุยกันไปได้ครึ่งเดือน นายก็บอกว่าเขายังไม่พร้อมมีใคร เราก็โอเคนะ เพรสะเราก็มีแฟนอยู่แล้ว
เราสองคนคุยกันทุกเรื่อง จนมันมากกว่าคำว่าเพื่อน มีอะไรกัน แต่สถานะของเราสองคนก็แค่คนรู้จัก เป็นแบบนี้มานาน เกือบปี ในใจเราก็รู้สึกชอบนายนะ เขาเป็นที่เราอยุ่ด้วยแล้วมีความสุข ทั้งทีเราสองคนไม่มีสถานะอะไรกัน แต่เราก็รู้แต่เราก็รู้นะว่าที่เรำมันผิดกับแฟนมาก แต่เราไแต่เราไม่รุ้ว่าจะทำยังไงต่อไป
ความสุข กับ ความถูกต้อง
จะต้องหยุดหรือให้เป็นความลับแบบนี้ต่อไป ?
ความห่างไกลมันทำให้เรารู้สึกเหงา
เราได้เล่นโปนแกรมแชทโจนได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่ง
เรียกแท้ชื่อเขาว่า นาย แล้วกัน
พอเรากับพอเรากับนายได้คุยกันเราก็รู้สึกดี เหมือนช่วงอายุที่ใกล้เคียงกัน ลักษณะนิสัยที่เข้ากัน ทำให้เราร็สึกดี เวลาที่ได้คุย
แต่พอคุยกันไปได้ครึ่งเดือน นายก็บอกว่าเขายังไม่พร้อมมีใคร เราก็โอเคนะ เพรสะเราก็มีแฟนอยู่แล้ว
เราสองคนคุยกันทุกเรื่อง จนมันมากกว่าคำว่าเพื่อน มีอะไรกัน แต่สถานะของเราสองคนก็แค่คนรู้จัก เป็นแบบนี้มานาน เกือบปี ในใจเราก็รู้สึกชอบนายนะ เขาเป็นที่เราอยุ่ด้วยแล้วมีความสุข ทั้งทีเราสองคนไม่มีสถานะอะไรกัน แต่เราก็รู้แต่เราก็รู้นะว่าที่เรำมันผิดกับแฟนมาก แต่เราไแต่เราไม่รุ้ว่าจะทำยังไงต่อไป
ความสุข กับ ความถูกต้อง