กาแฟของไอรีน

เวลาพักกลางวัน ไอรีนชอบมานั่งผ่อนอารมณ์ที่ร้านกาแฟน่ารักแห่งหนึ่ง ห่างจากบริษัทที่ทำงานระยะทางลงมาจากลิฟท์ชั้นที่สี่แล้วเดินต่อไปไม่เกินร้อยเมตรก็ถึงร้าน  วันอากาศร้อนก็ยอมแลกเวลาพักที่เหลือกับร้านที่เย็นฉ่ำไปด้วยเครื่องปรับอากาศและกลิ่นหอมของกาแฟหลายชนิดหลายรส บรรยากาศร้านกาแฟเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่คนรักกาแฟทั้งหลายติดใจ

ภายในร้านตกแต่งโดยเน้นโทนไล่สีเขียวเย็นตาและความรู้สึก โต๊ะเก้าอี้ทำมาจากไม้สนรวมทั้งการตกแต่งภายในด้วยพืชพรรณไม้เขียวขจีหลายชนิด ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในสวนไม้ การจัดโต๊ะเก้าอี้ค่อนข้างทิ้งจังหวะเป็นส่วนตัวเว้นระยะห่างกันพอสมควร  จะเลือกแบบนั่งคนเดียวหรือเป็นคู่ก็ได้  แม้ว่าจะมีนักดื่มกาแฟประจำอยู่แทบทุกส่วนมุมของร้าน แต่ก็ยังรู้สึกถึงความสงบเป็นส่วนตัว

สิ่งที่คอกาแฟย่านนี้ชอบที่สุด คือฝีมือการชงกาแฟของทางร้าน ซึ่งบ่งบอกความเป็นมืออาชีพได้เป็นอย่างดี ไม่ใช่มือสมัครเล่นเหมือนที่เคยชิมมาจากหลายร้าน

ความที่จัดตัวเองเป็น Coffee lover ไอรีนเสาะแสวงหาคำตอบมานานแล้วว่า กาแฟรสอะไรอร่อยถูกใจมากที่สุด หญิงสาวทดลองชิมกาแฟมาแล้วหลายร้าน จนกระทั่งมาหยุดปักหลักอยู่ที่ร้านแห่งนี้ เนื่องจากทุกอย่างลงตัวไม่ว่าจะเป็นระยะทางที่ไม่ไกลเกินไป บรรยากาศในร้านเป็นที่ถูกใจ เพียงแต่หลายปีที่ผ่านมายังสรุปไม่ได้เสียทีกับเรื่องรสชาติที่หนึ่งของกาแฟในฝัน

เอสเพรสโซรสแก่เข้มข้นหนักแน่น แต่มีข้อเสียเล็กน้อยคือจะต้องดื่มให้เร็ว เพราะถ้าทิ้งไว้นานรสของกาแฟจะเปลี่ยนไปในทางลบ เพราะกาแฟชนิดนี้มีความไวกับออกซิเจนในอากาศ เรื่องเล็กน้อยอย่างนี้หลายคนอาจไม่เคยสังเกต แต่กับไอรีนผู้หลงใหลรสกาแฟมาตั้งแต่สมัยเด็กเธอจับทางได้เสมอ

เอสเพรสโซจะต้องควบคุมปัจจัยต่างๆ ที่มีผลต่อรสชาดให้ดี เช่น เมล็ดกาแฟที่คั่ว ต้องเก็บมาไม่เกิน 1 เดือน การบดกาแฟที่ต้องคำนึง ว่าต้องสัมพันธ์กับเครื่องชง เครื่องบด ระยะเวลาการไหลของกาแฟขณะชง กระทั่งน้ำที่ใช้ชง ล้วนมีผลกระทบต่อรสชาติ ด้วยการชงกาแฟที่ไม่ชำนาญจะทำให้กาแฟเอสเพรสโซที่ได้ไม่อยู่ในระดับ  Espresso perfect shot  แต่อาจกลายเป็น Over-extracted หรือ Under-extracted ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่อาจหลุดรอดการสังเกตของไอรีนไปได้  การชงและการชิมกาแฟจึงเป็นศาสตร์และศิลป์

บางวันหญิงสาวก็ชอบความหวานนุ่มของคาปูชิโน ซึ่งจะว่าไป ก็คือเอสเพรสโซ แต่มีการปรับความเข้มลงด้วยนม บางทีอาจเติมโกโก้ลงไปด้วย หรือถ้าจะขยับความหวานมันให้มากขึ้นก็ต้องเป็น กาแฟลาเต้  ซึ่งทางร้านสามารถสร้างลวดลายบนผิวหน้ากาแฟแบบที่เรียกว่า ลาเต้อาร์ต (latte art) ได้อย่างสวยงามน่าทึ่ง

กระนั้น ไอรีนก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เสียทีว่ากาแฟอะไรรสชาติดีสำหรับเธอมากที่สุด

มีช่วงหนึ่ง เธอรู้สึกว่ากาแฟรสชาติแย่ลง คงเป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้หลายเดือน ไอรีนมักจะมากับไกรวิท แฟนหนุ่มที่คบหากันอยู่หลายเดือน  เขาทำงานอยู่อีกบริษัทที่ห่างออกไปอีกฟากหนึ่งของถนน ทั้งคู่รู้จักกันในร้านกาแฟแห่งนี้ และด้วยความที่ถือว่าต่างฝ่ายต่างเป็นผู้ชำนาญการชิมกาแฟมืออาชีพ จากการเห็นหน้ากันบ่อยเข้า ก็เริ่มพูดคุยกันและพัฒนาไปเป็นความรักในที่สุด ทั้งสองมีเรื่องพูดคุยกันโดยเฉพาะเรื่องกาแฟมากมายไม่มีที่สิ้นสุด

ความสัมพันธ์ทำท่าจะไปด้วยดี ถ้าไม่เพราะวันหนึ่งไอรีน เห็นไกรวิทควงสาวสวยแปลกหน้าไปทานข้าวด้วยกันในร้านอาหารอีกแห่งหนึ่งโดยบังเอิญ และด้วยสัญชาตญาณของความเป็นผู้หญิง  เธอนึกรู้ทันทีว่านั่นเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่แปลก ชายหนุ่มหน้าตาดีอย่างไกรวิทจะสามารถหลุดรอดมาได้จนถึงมือเธอโดยไม่มีพันธะได้อย่างไร

และเพราะความที่เป็นผู้ใหญ่มีสติ ไอรีนไม่ได้ออกอาการโวยวายเรียกร้องต่อว่าอะไรมากมาย  เพียงบอกยุติความสัมพันธ์ทางใจด้วยสีหน้าเรียบเฉย เจ็บนะเจ็บแน่นอน แต่เธอไม่จำเป็นต้องแสดงออกให้ใครรู้ ดูเหมือนว่าไกรวิทก็ไม่ได้ว่าอะไร เขายอมรับการเลิกราทันทีเหมือนกัน

แต่อะไรไม่ว่า เขาถึงกับพาหญิงสาวคนนั้นเข้ามานั่งดื่มกาแฟในร้านแห่งนี้ โดยไม่สนใจความรู้สึกของไอรีนเลยสักนิด ครั้งแรกไอรีนใจสั่นหวั่นไหวด้วยความเจ็บปวด แต่หลังจากนั้นอารมณ์ก็สงบลงทีละน้อย เรื่องที่จะให้คนอย่างไอรีนถอยหลังออกจากร้านกาแฟแห่งนี้ไม่มีวันเสียละ  เธอเป็นผู้แพ้ก็จริง แต่ไม่ได้หมายถึงการหลบหนี คนอย่างไอรีนรับได้และมีเหตุผลพอที่จะไม่ยอมเป็นฝ่ายหลบหน้าหนีปัญหา เธอรู้จักร้านกาแฟแห่งนี้ก่อนไกรวิท ไม่มีทางจะยอมผละหนี นี่มันร้านประจำของเธอ!

ไกรวิทก็เช่นกัน เขาก็ยังคงพาหญิงสาวคนนั้นมานั่งดื่มกาแฟเสมอ คงจะคิดว่าไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายหลบหน้าเช่นกัน ทำให้สภาพการณ์เหมือนเป็นการลองเชิงกันอยู่ในที ปักหลักคนละมุมของร้าน ดูว่าใครจะเป็นฝ่ายยอมแพ้ไปเสียเอง  

นั่นเป็นช่วงที่ไอรีนรู้สึกว่ากาแฟรสชาติแย่ลงทุกแก้ว

สงครามเย็นดำเนินไปนานนับเดือนก่อนจะมีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้น

ไกรวิทหายหน้าจากร้านกาแฟไปนาน ก่อนเข้ามาในร้านเวลาเที่ยงกว่าของวันหนึ่ง ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน ใบหน้าซีดเซียวไร้สง่าราศรี เสื้อผ้าไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย สีหน้าแววตาเหมือนคนผ่านการอกหักมาหมาดๆ เขามองหาไอรีนแล้วถือวิสาสะเดินตรงมานั่งเก้าอี้ด้านตรงกันข้ามที่ว่างอยู่ โดยยังไม่ได้สั่งกาแฟเหมือนอย่างเคย

“ผมอยากมาขอโทษคุณ ผมผิดไปแล้ว ผมอยากเริ่มต้นใหม่อีกครั้งกับคุณ”  น้ำเสียงของไกรวิทเต็มไปด้วยความเจ็บปวด คงโดนผู้หญิงสลัดทิ้งไปแล้ว ไอรีนคิดในใจ ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ หรี่ตามองชายหนุ่มนิ่งอยู่ด้วยสายตาเรียบเฉย

“ผมเลิกกับเธอคนนั้นไปแล้ว ผมขอโทษด้วยกับสิ่งที่ผ่านมา ผมเป็นฝ่ายผิดเอง ผมขอโทษ...เรามาเริ่มกันใหม่”

ไกรวิทพร่ำแต่คำว่าขอโทษ และนั่นต้องไม่ใช่การแกล้งเล่นละครตบตา ใบหน้าท่าทางแบบนั้นต้องเจ็บจริงแพ้จริงจึงจะทำได้  หญิงสาวนั่งฟังเขาพูดพล่ามถึงความเสียใจความผิดพลาดพักหนึ่ง เมื่อเห็นเขาเริ่มสงบลงบ้าง จึงจ้องหน้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงความเด็ดขาดอยู่ในที

“คุณไกรวิท  เราขาดกันนานแล้ว เก็บความผิดความเสียใจกลับไปเถอะค่ะ และเรียนรู้กับความเจ็บปวดนั้นด้วยตัวของคุณเองนะคะ”

คำพูดนั้นคงไม่ผิดกับมีค้อนขนาดใหญ่ เหวี่ยงลงมาฟาดความรู้สึกของชายหนุ่ม เขาได้แต่เบิกตาโพลงอย่างมึนงงในลักษณะของคนจนตรอกไม่มีทางให้เลือก มองสีหน้าแววตาก็รู้ว่าหญิงสาวพูดจริง

“คุณไม่ให้อภัยผม”

“สายเกินไปแล้วค่ะ ลาก่อนค่ะไกรวิท ขอให้คุณโชคดี” พูดจบเธอผายมือออกไปข้างตัวเป็นเชิงปฏิเสธและไล่อยู่ในที แววตาห่างเหินเย็นชา  ไกรวิทจ้องมองด้วยสายตารวดร้าวแต่ก็ยอมลุกขึ้นเดินจากไปโดยดี ในอารมณ์ของคนที่เพิ่งเห็นคุณค่าของสิ่งที่สูญเสียไป

ไอรีนรู้สึกโล่งใจอย่างประหลาด อะไรที่รบกวนจิตใจจนเกิดการตกตะกอน มีโอกาสก็ควรขจัดมันทิ้งไป แม้ว่าจะเจ็บปวดกับการขัดถูสิ่งสกปรกออกจากความรู้สึกก็ตาม มันก็คุ้มค่า  ผู้ชายที่แย่ๆ ก็ควรเขี่ยทิ้งออกจากหัวใจ  เธอไม่เชื่อว่าผู้ชายในโลกนี้จะเลวร้ายกันไปเสียทุกคน ยังมีคนดีๆ ในสังคมอยู่เสมอ ไม่อย่างนั้นสังคมคงเน่าเฟะฟอนไปนานแล้ว

หญิงสาวยกกาแฟที่เหลืออยู่ขึ้นจิบ พบว่าเกือบหมดแก้ว  กระนั้นกาแฟที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อยก็ทำให้รู้สึกว่ามีรสชาติอร่อยขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ

กาแฟแก้วใหม่วางลงตรงหน้าอย่างนุ่มนวล ชายหนุ่มรูปหล่อเจ้าของร้านกาแฟเป็นคนเดินมาเสิร์ฟกาแฟให้ด้วยตนเองพร้อมรอยยิ้มกว้าง

“ไม่ลองลาเต้สูตรใหม่ดูละครับ  แก้วนี้ฟรี ทางร้านให้ทดลองชิม สำหรับลูกค้าขาประจำและเป็นคอกาแฟแท้จริงครับ”

กาแฟลาเต้ในถ้วยมีการตกแต่งหน้าด้วยนมเป็นลวดลวยรูปหัวใจ  ไอรีนมองกาแฟแล้วหันไปยิ้มกับคนให้กาแฟ

มีสิ่งหนึ่งที่ไม่ได้บอกไกรวิทคือ ขณะที่เขาควงสาวสวยมาเป็นขาประจำในร้าน เธอเองก็หันไปอภิปรายเรื่องของกาแฟกับเจ้าของร้านหนุ่มมากขึ้น

เก้าอี้ตัวว่างข้างหน้าของเธอมีคนมานั่งแทนไกรวิทแล้ว ไม่ใช่เก้าอี้ที่วางอย่างไร้จุดหมาย

ก็ทำไมต้องคุยกับคนดื่มกาแฟด้วยกันเพียงอย่างเดียว คุยกับคนปรุงกาแฟคนชงกาแฟเสียเลย ไม่ดีกว่าหรือ...?

และแล้วไอรีนก็รู้ว่ารสชาติของกาแฟไม่ได้อยู่ที่ประเภทของกาแฟหรือวิธีการชงกาแฟเท่านั้น

กาแฟธรรมดาก็อร่อยขึ้นได้ ถ้าเติมเครื่องปรุงที่เรียกว่า “ความรัก” ลงไป

     .........จบ.........

     ถุงมือ COFFEE LOVER

รายชื่อให้เลือกตอบ (เลขหลังเครื่องหมาย = คือ HANDYCAP)

1. B-thirteen = -3

2. Christian TG = -2

3. GTW = -4

4. kasareev = -1

5. KTHc = -4

6. Lady Star 919 = -4

7. ladylongleg = -2

8. Luckard = -2

9. ruennara = -1

10. Soul Master = -3

11. Susisiri = -5

12. TO SHARE = -5

13. WANG JIE (พฤษภเสารี)***ไม่มีแฮนดี้แคป***

14. จอมยุทธนักสืบ = -5

15. ชายขอบคันนายาว = -3

16. นลินมณี = -5

17. ลายลิขิต = -4

18. ลูนาติก = -1

19. ส.สัตยา = -4

20. สวนดอก = -2