เรื่องมันมีอยู่ว่า เราสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กศูนย์เรียนโรงเรียนเดียวกันจนจบ ป.6 เรากับเขาก็สนิทกันพอสมควรเรารู้ว่าเขาชอบเราแต่ว่าตอนแรกๆเราก็ไม่ได้คิดไรหรอกน่ะแต่ว่าเขาชอบมาทำดีกับเราบ่อยๆไอ้เราก็เริ่มใจอ่อนจากที่ในใจตอนแรกที่ความรู้สึกดีๆมีต่อเขาแค่0%มันค่อยๆเพิ่มเรื่อยๆๆๆๆๆๆจนแทบจะเต็ม100%แต่ว่าวันนึงเขาก็เปลี่ยนไป..
  วันนั้นเป็นช่วงปิดเทอมเราสองคนคุยแชทกันอยู่ดีๆนี่แหละแต่คำพูดของเขามันดูชินชาเหลือเกินแล้วเราก็คุยกันไปคุยกันมาสักพักเขาก็เงียบไปเราเลยถามเขาว่า
 เรา:ทำอะไรหรอเงียบไปเลย
 เขา:ไม่ได้ทำไม่ต้องถามหลอก
 เรา:เป็นไรรึป่าว
 เขา:ลำคาน!
 พอเราเห็นคำนั้นเรารู้สึกว่าเราผิดไรหรอเราแค่พูดดีๆหลังจากนั้นเราเลยตัดสินใจบ๊อกแชททุกคนอาจจะมองว่าเรางี่เง่าน่ะแต่ว่าความรู้สึกตอนนั้นเหมือนแบบโดนบีบหัวใจอยู่อ่ะซึ่งเราไม่ชอบเลยในช่วงปิดเทอมเราก็ไม่ได้เจอเขาเลยจนเราคิดว่าเราอาจจะลืมเขาไปแล้วแต่ไอ้ความรู้สึกที่อึดอัดอยู่ในใจมันก็ได้เกิดขึ้นอีกครั้งตอนเราขึ้น  ม.1 รร เดียวกัน

ไว้ติดตามตอนต่อไปน่ะวันนี้พิมพ์ไปร้องให้ไปไม่ไหวแล้วเราอาจจะงี้เง่าเองถ้าอยากด่าเราด่าเราได้น่ะ😞😞😞