เราคบกับแฟนมาปีกว่า ยิ่งนานวันเราก็เข้าใจกันมากขึ้น เคยทะเลาะกันเกือบเลิกกันแค่ครั้งเดียวตอนคบกันแรกๆ เพราะงอลกันบ่อย  เขางานเยอะไม่ค่อยมีเวลาให้ เขาเลยเลือกที่จะไปคุยกับคนอื่นเพื่อความสบายใจ พอกลับมาคุยกันเหมือนเดิมเขาก็เอาใจเรามากขึ้น เพราะ ผญ.ที่คุยก็มีแฟนอยู่แล้ว  ยิ่งนานวัน เราก็เข้าใจกันมากขึ้น มีอะไรก็คุยกันมากขึ้น รักกันมากขึ้น ดูแลเอาใจกันมากขึ้น และไม่มีเรื่องมือที่3เข้ามาอีก และไม่เคยทะเลาะกันอีกเลย แต่ในความรักกันมากขึ้นของเรานั้นกลับสวนทางกับพ่อเขา ยิ่งนับวันพ่อเขายิ่งก้าวก่ายเข้ามาในชีวิตคู่เรา คือนิสัยพ่อเขา นิสัยพูดเสียงดัง ขี้โมโหชอบโวยวาย ไร้ซึ่งเหตุผล ใช้อารมณ์ตัดสินทุกอย่าง ทำลายข้าวของ ตีลูกเต้า ด่าทอด้วยคำหยาบ ซึ่งครอบครัวตัวเราเองไม่เป็นแบบนี้ และไม่มีคนแบบนี้ในบ้าน ซึ่งแรกๆเราก็ยังไม่ชิน เราก็อยู่ในมุมของเรา ไม่เข้าไปห้ามหรือยุ่ง แต่ทุกครั้งที่ด่าลูก ก็คือแฟนเราเอง เท่าที่เราฟังบางทีเราก็ไม่รู้คือตรงไหนคือปัญหา เรื่องเกิดจากตรงไหน คือพาลไปหมด ต้นสายปลายเรื่องคืออะไร พาลมาที่เราด้วย ถึงเขาจะด่าว่ากันยังไง เขาก็คือพ่อลูก ครอบครัวกัน เดี๋ยวเขาก็กลับมาคุยกัน เขาก็ขอโทษเข้าใจกันเอง แต่เราที่เข้ามาอยู่บ้านเขาในนามของแฟนลูกเขา ยังไงก็คือคนนอก คือเรารู้ตัวแหละ เราก็ไม่เคยสนใจว่าคุยหรือไม่คุยกับเราหรอก แต่บางครั้งที่ด่าลูกเขาแล้วพาดพิงถึงเรา เราก็มักจะถามตัวเองว่ากูผิดอะไรมากมาย กูตัวต้นเหตุหรอ ทุกครั้งที่ใช้อารมณ์ทุกครั้งที่เขาเสียงดัง ทุกครั้งที่เขาทะเลาะกันดูเหมือนแฟนเราก็ไม่เอามาคิด มาเครียด แต่กลับเป็นเราที่ตั้งแต่อยู่กันมา เราเก็บมาเครียดสะสมแทน จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเราเป็นโรคเครียดเพราะตอนกลางคืนเรานอนไม่หลับ. เราไปปรึกษากับแผนกสุขภาพจิต เพราะเรานอนไม่หลับ หมอก็จัดยานอนหลับมาให้เราแหละ  หมอก็แอบกลัวเราจะติดยานอนหลับเหมือนกัน กลัวเลิกยานอนหลับไม่ได้  เคยพูดปรึกษากับแม่แฟนไปลส่าบางครั้งเราก็ไม่okกับคำพูดของป๊านะมันแรงเกินไป เรารับไม่ได้ ซึ่งวันหยุดเราก็ออกไปเดินเล่นห้างกับแฟนมั่ง ออกกำลังกายกับแฟนหลังเลิกงานก็ว่าเราเอาแต่เที่ยวเล่น ไม่พากันสนใจอะไร คือเรากับแฟนต่างพากันทำงานไม่ค่อยมีเวลากันเลย เราเลยบอกแม่เขาว่า ส่วนมากเราก็ทำงานกัน ไม่มีเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน วันหยุดก็แค่อยากนอนตื่นสายมั่ง ก็หาว่าบ้านเอาไว้นอน บ้านเป็นโรงแรมหรอ ประมาณนี้ เลยคุยกับแม่เขาไปละว่าหนูทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะแม่เพราะหนูไม่ใช่ ถ้าบ้านไม่เอาไว้นอนจะให้ทำอะไร งานบ้านก็ทำทุกอย่างให้อยู่ ไม่รู้ต้องทำแบบไหน ทำยังไงให้ถูกใจ แม่เขาก็บอกมาว่า ไม่ต้องไปสนใจแม่อยู่มานานแม่ยังทนใด้เลย ถ้าทนใด้ก็ทนเดี๋ยวเขาก็ดีเดี๋ยวเขาก็ร้ายแล้วแต่อารมณ์เขา เดี๋ยวเขาก็ดีเอง (นี่เราต้องมานั่งตามอารมณ์พ่อเขาหรอ)แล้วทำไมแม่ต้องทนขนาดนี้ หรือเพราะแก่แล้ว หรือเพราะรัก จะให้เราจ่ายค่าบ้านช่วยแฟน เราเลยบอกเราจ่ายช่วยไม่ใด้หรอกนะ เพราะเรายังไม่ใด้แต่งงานกัน ตัวเองยังไม่ใด้ให้ความมั่งคงอะไรกับเค้า บ้านชื่อตัวเอง เลิกกันยังไงก็บ้านตัวเอง เขามาแต่ตัว
เฮ้ออออออออออออออ เราจัดการความรู้สึกเราไม่ได้ว่าเราต้องทำยังไงต่อ ควรchangความรู้สึก changตัวเองยังไงดี how to ?