เป็นกระทู้ระบายดีกว่า สำหรับเรา หรืออาจจะมีหลายๆคนเป็นเหมือนเรา
เกริ่นก่อนว่าเราเป็นคุณแม่ลูกสอง ฟูลไทม์ ก่อนหน้านี้ทำอาชีพฟรีแลนซ์เลี้ยงดูครอบครัวมาตลอดตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย จนตอนที่มีลูกคนแรก เราอยู่บ้านกับแม่เราตลอด เลี้ยงลูกคนแรกกันสองคน(เลิกกับพ่อของลูก) นับว่าเหนื่อยทีเดียวกับการออกไปทำงานทั่วประเทศขึ้นเหนือล่องใต้ 3-4วันกลับบ้านทีก็มี กลับมาก็ทำหน้าที่แม่ต่อไป เราถือว่าโชคดีมาก ที่มีแม่เราคอยช่วยเหลือตลอด
จนมีลูกคนที่สอง แม่ลูกต้องพากันย้ายมาอยู่กับบ้านสามีใหม่ หลายๆอย่างต้องปรับตัวเยอะมาก แต่เราสองคนทำได้ดี ลูกคนแรกโอเคกับปู่ย่า พ่อใหม่ดี แต่เราเองที่รู้สึกอึดอัดในหลายๆอย่าง ขอไล่เป็นข้อๆ
1. สามีเราเป็นคนไม่เอาใจใส่กับอะไรเลย รวมถึงเรา ไม่มีคำถามแสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใย เหนื่อยไหม กินอะไรรึยัง อยากไปไหนรึป่าว มีอะไรให้ช่วยไหม อะไรทำนองนี้
2. สามีเป็นคนทำอะไรตามคำสั่ง ถ้าไม่สั่ง ไม่บอก ไม่พูด จะคิดเองไม่ได้ ไม่ทำ อย่างเรื่องพื้นฐานเช่นงานบ้าน กรอกน้ำ เอาเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่แล้วลงตระกร้า ก็ทำไม่ได้ ถ้าเราไม่บอกคือไม่ทำ วันนึงมีหน้าที่ดูแลลูกแบบไหนก็ทำแบบนั้น มีหน้าที่ไปซื้อข้าวก็ซื้อแค่ข้าว ไม่มีการซื้อผลไม้ ซื้อขนมมาเผื่อเวลาเราต้องเลี้ยงลูกสองคน อยู่บ้าน บางทีก็ปลอบใจว่าเออ นิสัยเค้าอะเนอะ เปลี่ยนไม่ได้
3. สามีจะมีความคิดที่ว่าถ้าไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองใช้หรือทำ จะไม่สนใจ เช่นรถ ถ้าไม่ได้ขับจะไม่เติมน้ำมัน ถือว่าเราเป็นคนขับอะ ใช้บ่อยกว่า ต้องเติมเอง (ในขณะที่เราไม่มีรายได้หรือรายรับจากอะไรทั้งสิ้นรวมถึงจากสามีด้วย ยกเว้นค่าใช้จ่ายบางอย่างที่ต้องจ่าย 2พันบาท)
4. ที่บ้านสามีอยู่กันแบบตัวใครตัวมันจนงง งงชนิดที่ว่า ไม่มีการทำกับข้าวเผื่อลูกเผื่อหลานตัวเอง คือปู่กับย่า ทำกินกันแค่สองคน แล้วเก็บ ไม่ได้สนใจว่าเราจะมีเวลาทำหรือหาให้ลูกกินรึป่าว อาจจะเป็นเพราะเราชินกับการอยู่กับแม่เราที่ไปไหนมาไหนจะมีของติดไม้ติดมือมาฝากเสมอ หรือถึงเวลาก็ทำกับข้าวตั้งไว้ก่อน จะกินหรือไม่กินก็ช่าง แม่ทำเผื่อให้เสมอ งงไหมอะ 555
5. แม่สามีมีเรื่องอะไรจะไม่พูดกับเราโดยตรง แต่จะฝากสามีมาบอก หรือฝากพ่อสามีมาบอกตลอด ยกตัวอย่าง เช่นนางจะขอสำเนาบัตรเราเผื่อไปทำอะไรซักอย่าง พอสามีมาบอกเราก็อธิบายไม่ถูก ต้องเดินไปถามถึง 2-3รอบ แต่พอเราเดินไปเจอ ก็ไม่พูดกับเราเอง และอีกหลายๆเรื่องอย่างที่ดูไร้สาระมาก แต่ก็ไม่เคยมาพูดกับเราตรงๆ
ไล่เรียงแล้วมันดูเป็นเรื่องจุกจิกๆ ที่หลายๆคนที่อ่านคงบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก มีคนเจอกว่านี้อีก เราขอไม่เปรียบเทียบเนอะ เพราะกระทู้ที่เราตั้งใจมาตั้งนี้ ออกไปทางระบายความอึดอัดใจที่ต้องอยู่บ้านคนอื่น มันไม่สบายใจเท่าการอยู่บ้านตัวเอง ทุกวันนี้นอกจากจะฝากลูกแล้วออกไปรับจ๊อบแบบแต่ก่อนไม่ได้แล้ว ยังจะขอฝากสักวันเผื่อไปทำธุระหรือหาของอร่อยๆกินสักมื้อยังยาก 5555 แม่ลูกอ่อนจะเข้าใจดี
ส่วนรายละเอียดเรื่องสามี เราพูดกับนางทุกรูปแบบแล้วจริงๆ แต่ก็เป็นเหมือนเดิม บางทีเราตื่นมาในวันหยุด ก็ยังคงทำทุกอย่างง่วนอยู่คนเดียวแต่เช้ายันบ่าย เหนื่อยมากกับทุกวันนี้ เราเองอยากมีรายได้บ้าง อยากออกไปรับจ๊อบวันสองวัน เพื่อจะได้มีใช้ส่วนตัวบ้างก็ทำไม่ได้ เค้าไม่เคยถาม หรือไม่เคยสนใจเลยนะ ว่าเราจะมีเงินใช้ไหม หรืออะไรในบ้านหมดรึป่าว
เหนื่อยค่ะ แต่คงทำไรไม่ได้ นอกจากทนๆ รอวันที่ลูกโตเข้ารร. 555 จะมีใครฟิวส์เดียวกันมั่งคะ หาเพื่อนบ่น 🤣
อึดอัดใจ อยากระบายค่ะ
เกริ่นก่อนว่าเราเป็นคุณแม่ลูกสอง ฟูลไทม์ ก่อนหน้านี้ทำอาชีพฟรีแลนซ์เลี้ยงดูครอบครัวมาตลอดตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย จนตอนที่มีลูกคนแรก เราอยู่บ้านกับแม่เราตลอด เลี้ยงลูกคนแรกกันสองคน(เลิกกับพ่อของลูก) นับว่าเหนื่อยทีเดียวกับการออกไปทำงานทั่วประเทศขึ้นเหนือล่องใต้ 3-4วันกลับบ้านทีก็มี กลับมาก็ทำหน้าที่แม่ต่อไป เราถือว่าโชคดีมาก ที่มีแม่เราคอยช่วยเหลือตลอด
จนมีลูกคนที่สอง แม่ลูกต้องพากันย้ายมาอยู่กับบ้านสามีใหม่ หลายๆอย่างต้องปรับตัวเยอะมาก แต่เราสองคนทำได้ดี ลูกคนแรกโอเคกับปู่ย่า พ่อใหม่ดี แต่เราเองที่รู้สึกอึดอัดในหลายๆอย่าง ขอไล่เป็นข้อๆ
1. สามีเราเป็นคนไม่เอาใจใส่กับอะไรเลย รวมถึงเรา ไม่มีคำถามแสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใย เหนื่อยไหม กินอะไรรึยัง อยากไปไหนรึป่าว มีอะไรให้ช่วยไหม อะไรทำนองนี้
2. สามีเป็นคนทำอะไรตามคำสั่ง ถ้าไม่สั่ง ไม่บอก ไม่พูด จะคิดเองไม่ได้ ไม่ทำ อย่างเรื่องพื้นฐานเช่นงานบ้าน กรอกน้ำ เอาเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่แล้วลงตระกร้า ก็ทำไม่ได้ ถ้าเราไม่บอกคือไม่ทำ วันนึงมีหน้าที่ดูแลลูกแบบไหนก็ทำแบบนั้น มีหน้าที่ไปซื้อข้าวก็ซื้อแค่ข้าว ไม่มีการซื้อผลไม้ ซื้อขนมมาเผื่อเวลาเราต้องเลี้ยงลูกสองคน อยู่บ้าน บางทีก็ปลอบใจว่าเออ นิสัยเค้าอะเนอะ เปลี่ยนไม่ได้
3. สามีจะมีความคิดที่ว่าถ้าไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองใช้หรือทำ จะไม่สนใจ เช่นรถ ถ้าไม่ได้ขับจะไม่เติมน้ำมัน ถือว่าเราเป็นคนขับอะ ใช้บ่อยกว่า ต้องเติมเอง (ในขณะที่เราไม่มีรายได้หรือรายรับจากอะไรทั้งสิ้นรวมถึงจากสามีด้วย ยกเว้นค่าใช้จ่ายบางอย่างที่ต้องจ่าย 2พันบาท)
4. ที่บ้านสามีอยู่กันแบบตัวใครตัวมันจนงง งงชนิดที่ว่า ไม่มีการทำกับข้าวเผื่อลูกเผื่อหลานตัวเอง คือปู่กับย่า ทำกินกันแค่สองคน แล้วเก็บ ไม่ได้สนใจว่าเราจะมีเวลาทำหรือหาให้ลูกกินรึป่าว อาจจะเป็นเพราะเราชินกับการอยู่กับแม่เราที่ไปไหนมาไหนจะมีของติดไม้ติดมือมาฝากเสมอ หรือถึงเวลาก็ทำกับข้าวตั้งไว้ก่อน จะกินหรือไม่กินก็ช่าง แม่ทำเผื่อให้เสมอ งงไหมอะ 555
5. แม่สามีมีเรื่องอะไรจะไม่พูดกับเราโดยตรง แต่จะฝากสามีมาบอก หรือฝากพ่อสามีมาบอกตลอด ยกตัวอย่าง เช่นนางจะขอสำเนาบัตรเราเผื่อไปทำอะไรซักอย่าง พอสามีมาบอกเราก็อธิบายไม่ถูก ต้องเดินไปถามถึง 2-3รอบ แต่พอเราเดินไปเจอ ก็ไม่พูดกับเราเอง และอีกหลายๆเรื่องอย่างที่ดูไร้สาระมาก แต่ก็ไม่เคยมาพูดกับเราตรงๆ
ไล่เรียงแล้วมันดูเป็นเรื่องจุกจิกๆ ที่หลายๆคนที่อ่านคงบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก มีคนเจอกว่านี้อีก เราขอไม่เปรียบเทียบเนอะ เพราะกระทู้ที่เราตั้งใจมาตั้งนี้ ออกไปทางระบายความอึดอัดใจที่ต้องอยู่บ้านคนอื่น มันไม่สบายใจเท่าการอยู่บ้านตัวเอง ทุกวันนี้นอกจากจะฝากลูกแล้วออกไปรับจ๊อบแบบแต่ก่อนไม่ได้แล้ว ยังจะขอฝากสักวันเผื่อไปทำธุระหรือหาของอร่อยๆกินสักมื้อยังยาก 5555 แม่ลูกอ่อนจะเข้าใจดี
ส่วนรายละเอียดเรื่องสามี เราพูดกับนางทุกรูปแบบแล้วจริงๆ แต่ก็เป็นเหมือนเดิม บางทีเราตื่นมาในวันหยุด ก็ยังคงทำทุกอย่างง่วนอยู่คนเดียวแต่เช้ายันบ่าย เหนื่อยมากกับทุกวันนี้ เราเองอยากมีรายได้บ้าง อยากออกไปรับจ๊อบวันสองวัน เพื่อจะได้มีใช้ส่วนตัวบ้างก็ทำไม่ได้ เค้าไม่เคยถาม หรือไม่เคยสนใจเลยนะ ว่าเราจะมีเงินใช้ไหม หรืออะไรในบ้านหมดรึป่าว
เหนื่อยค่ะ แต่คงทำไรไม่ได้ นอกจากทนๆ รอวันที่ลูกโตเข้ารร. 555 จะมีใครฟิวส์เดียวกันมั่งคะ หาเพื่อนบ่น 🤣