เราขอเกิ่นก่อน ว่าเราโตมากับปู่กับย่า เนื่องจากแม่ของเราเสียมาตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้ว ส่วนพ่อก็แต่งงานใหม่และติดเหล้าอย่างหนักมาเป็นเวลานาน และหนักขึ้น จนตอนนี้ทุกอย่างมันแย่ลงและไม่มีว่าจะดีขึ้นเลยค่ะ เรากับที่บ้านทำทุกๆทางแล้ว ทั้งป้ากับน้าเรา พยายามคุยและปรึกษาแม่เลี้ยงจนพ่อเราเคยไปรับการบำบัดก็แล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล พ่อเราจะชอบมาที่บ้าน มาขอตังปู่ ไม่ก็ย่าโดยอ้างว่าเอาไปใช้ทำนู้นนี่นั่น เมื่อก่อนที่บ้านเราก็ให้ พอไม่ให้พ่อก็จะเอาของไปจำเพื่อที่จะได้กินเหล้าแล้วก็กลับมาโวยวายที่บ้าน เราเหนื่อยมากที่ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ ย่าเราพูดให้พ่อไปปฎิบัติธรรมเสมอ พ่อก็ไม่ยอมไป จริงๆ พ่อก็เคยไปนะ แต่ก็อยู่ไม่ครบวันแอบกลับก่อน แล้วก็ชอบบอกว่าจะไปทำงานเอาเอกสารมาให้ดูนู้นนี่นั่น ขอตังเดินทาง เป็นแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน จนบางทีเราก็คิดว่ามันคงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว.. พ่อของเราไม่ทำงานมาจะสิบปีแล้ว เพราะความโลภของตัวเอง จนตอนนี้พ่อเราก็ยังทำเหมือนๆเดิม โดยไม่มีความสำนึกอะไรใดๆทั้งสิ้น จนตอนนี้แม่เลี้ยงของเราตัดขาดจากพ่อและพาน้องย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่พ่อเราก็ไม่ยอม แต่ก็ไม่กลับตัวเหมือนกัน พ่อเป็นคนไม่ฟังใคร ไม่ฟังเลยจริงๆ เราพูดพ่อก็ไม่ฟัง เราเหนื่อยมาก ถ้าพ่อเราไม่ทำงานแล้วไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับเราและปู่กับย่า เราจะไม่รู้สึกอะไรเลยที่ไม่มีพ่อมาดูแล แต่พอเป็นแบบนี้ ปัญหามันก็เกิด เพราะปู่กับย่าก็ไม่มีตังไว้ใช้จ่าย ตังที่ได้จากน้าที่ควรจะได้เอามาซื้อข้าวกิน ก็ต้องเจียกไปให้พ่อ เราทะเลาะกับพ่อบ่อยมาก เราไม่ทนเวลาพ่อโวยวายใส่ย่า เราพร้อมปกป้องย่าตอนที่พ่อเมาโวยวายกลับมา เราเสียใจและจนปัญญาที่จะแก้ไขปัญหานี้แล้ว เราทำทุกทางแล้วจริงๆค่ะทุกคน เราเลยไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปดี เราเหนื่อยและสิ้นหวังกับชีวิตมากๆเลยค่ะ.. 
 ณ ตอนนี้เราไม่พึ่งพ่อเราแล้วค่ะ เราแค่อยากให้ปัญหานี้มันหายไป เพราะมันกินเวลามาจะสิบปีแล้ว ทุกๆอย่างรวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างเราพ่อลูกมันถูกกัดกร่อนไปจนหมดเลยค่ะ พ่อเป็นเสมือนคนไร้ความสามารถที่ตอนนี้งานการของตนไม่มีและไม่รับผิดชอบต่อหน้าที่พ่อคนนึง
เรา.. ควรจะทำยังไงต่อไปดี..? มันหนักหนาสำหรับครอบครัวเราจริงๆค่ะ...