ขอเล่าที่มาก่อน คือ เมื่อปีที่แล้ว ผมสารภาพรักผู้หญิงเพื่อนที่ทำงานร่วมกันคนนึง แต่ถูกปฏิเสธอย่างเยือกเย็น เธอพยายามทำทุกทางเพื่อตัดการสนทนากับผม แต่ผมก็รักเธอ แม้จะรักข้างเดียว จนถึงวันนี้ก็ยังรักอยู่ แต่อาจไม่มากเท่าเดิมก็ตาม ผมก็ยังอยากรู้ชีวิตประจำวันของเธอ ผมแอบฟังเวลาเธอคุยกับใคร ยอมรับครับเสียมารยาท แต่เธอไม่เคยเล่าอะไรให้ผมฟังอีกแล้วหลังจากวันที่บอกว่า รัก ผมแอบถามเรื่องของเธอจากเพื่อนๆคนรอบข้าง ล่าสุดผมเอาผลไม้ไปเยี่ยมพ่อของเธอที่รพ.เหมือนแต่ก่อนที่เรายังดีดีกันอยู่ แต่พ่อเธอไม่เจอผมหรอกครับ ผมฝากของไว้กับพยาบาล พยาบาลบอกกับเธอว่า ลักษณะเป็นอย่างไร เธอจึงเดาออก แล้วมาถามผมที่ทำงาน ตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่า จะตอบเธอยังไง แล้วไปในฐานะไหน ผมเลยตอบไปว่า ไม่ได้ไป แล้วโกหกทุกคนว่า ไม่ได้ไป รวมถึงต้องโกหกเพื่อนผมด้วย แต่ทุกคนก็รู้ว่า ผมโกหก เพื่อนผมโกรธผมมาก ที่โกหก ต่อมาเพื่อนผมมาเล่าผมว่า เธอจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆที่ทำงานนะ แต่ขอไม่บอกวันที่ไป เพราะกลัวว่า จะตามไป ผมจึงใช้วิธีเดิม คือ หลอกถามวันจากคนอื่นเล่นๆ ทั้งๆที่ผมไม่ได้อยากตามไป เพราะผมก็รู้ตัวดีว่า ไปแล้วไม่ได้อะไร ไปก็ลำบาก เพราะขับรถเองไม่ได้ ไม่มีคนขับรถ เงินก็ไม่มีจะตามไป ที่ถามก็แค่อยากรู้รายละเอียดเพิ่มขึ้นเท่านั้นครับ แต่ผมก็ไม่ได้รับคำตอบหรอกครับ ตามที่ผมคาดการณ์ไว้แล้วเป๊ะ มีคนมาบอกเพื่อนผมว่า ผมไปถามเรื่องของเธอ เพื่อนผมจึงถามผมด้วยความโมโหว่า จะถามทำไม ผมก็ตอบไปตรงๆ แต่เพื่อนไม่เชื่อแล้ว เพราะผมเคยโกหกไปครั้งนึง เอาจริงๆนะครับ ส่วนตัวผมไม่ชอบโกหกหรอกครับ ผมจะโกหกต่อเมื่อ คนที่ผมเล่าความจริง แล้วไม่ด่าผมกลับ ง่ายๆคือ ยอมรับฟังความจริงเฉยๆ ไม่ด่าหรือบ่นกลับ
ผมไม่อยากทะเลาะ ผมเลี่ยงที่จะฟังเสียงบ่นเท่านั้น ในเมื่อรู้ทั้งรู้คนฟังไม่เห็นด้วยในสิ่งที่ฟัง ผมเลยโกหกไปให้จบๆ แต่มันไม่จบ เมื่อทุกคนมั่นใจว่า ใช่ผมไปจริง 555+ เพราะเอกลักษณ์ผมไม่ปกติ คือ ผมพิการทางการเคลื่อนไหว ผมเตี้ยกว่าคนทั่วไป จึงเป็นเอกลักษณ์พิเศษที่ใครๆก็เดาได้ว่า คือ ผม และส่วนตัวผมก็ไม่เข้าใจคนรอบข้างว่า จะถามทำไมว่า รู้อยู่แก่ใจว่า คนที่ไปเป็นผมอยู่แล้ว ผมอยากรู้เรื่องราวของคนที่ผมรักเหมือนคนทั่วไป ผมอยากให้สิ่งดีดีกับเธอและครอบครัวเธอเท่าที่ผมมีกำลังให้เท่านั้นครับ
สำหรับคนที่เขารักกัน ถ้าอยากรู้เรื่องของคนที่รัก อยากให้ในสิ่งที่ไม่เคยขอ ไม่ใช่เรื่องผิด
แต่สำหรับคนที่รักข้างเดียว ผมทำเรื่องพวกนี้ไปมันผิดมากหรือครับ
คำถามคือ ทำไมผมถึงถูกด่า อย่างรุนแรง ผมผิดมากไหมครั้บ ที่สนใจอยากรู้เรื่องราวของคนที่ผมรัก และโกหกในสิ่งที่ทุกคนก็รู้คำตอบอยู่แล้วว่า คือใคร (โกหกเพียงครั้งเดียวเท่านั้นจริงๆ)
ให้ความสนใจในคนที่ตนรักมันผิดไหม??
ผมไม่อยากทะเลาะ ผมเลี่ยงที่จะฟังเสียงบ่นเท่านั้น ในเมื่อรู้ทั้งรู้คนฟังไม่เห็นด้วยในสิ่งที่ฟัง ผมเลยโกหกไปให้จบๆ แต่มันไม่จบ เมื่อทุกคนมั่นใจว่า ใช่ผมไปจริง 555+ เพราะเอกลักษณ์ผมไม่ปกติ คือ ผมพิการทางการเคลื่อนไหว ผมเตี้ยกว่าคนทั่วไป จึงเป็นเอกลักษณ์พิเศษที่ใครๆก็เดาได้ว่า คือ ผม และส่วนตัวผมก็ไม่เข้าใจคนรอบข้างว่า จะถามทำไมว่า รู้อยู่แก่ใจว่า คนที่ไปเป็นผมอยู่แล้ว ผมอยากรู้เรื่องราวของคนที่ผมรักเหมือนคนทั่วไป ผมอยากให้สิ่งดีดีกับเธอและครอบครัวเธอเท่าที่ผมมีกำลังให้เท่านั้นครับ
สำหรับคนที่เขารักกัน ถ้าอยากรู้เรื่องของคนที่รัก อยากให้ในสิ่งที่ไม่เคยขอ ไม่ใช่เรื่องผิด
แต่สำหรับคนที่รักข้างเดียว ผมทำเรื่องพวกนี้ไปมันผิดมากหรือครับ
คำถามคือ ทำไมผมถึงถูกด่า อย่างรุนแรง ผมผิดมากไหมครั้บ ที่สนใจอยากรู้เรื่องราวของคนที่ผมรัก และโกหกในสิ่งที่ทุกคนก็รู้คำตอบอยู่แล้วว่า คือใคร (โกหกเพียงครั้งเดียวเท่านั้นจริงๆ)