สวัสดีครับ เรื่องที่จะเล่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นจริงของผม ที่ผ่านระยะเวลามานานเกือบ 10กว่าปี ที่ผมเคยคิดจะเล่าระบายแต่ไม่ได้พิมพ์ เพราะมีบุคคลและตัวละครเยอะมากในชีวิตที่ผ่านเข้ามา

แต่ว่าผมจะพยายามตัดเหตุการณ์และบุคคลทั้งหมดออกให้เหลือแค่เรื่องราวหลักๆของตัวละครสามคน คือ ผม คนที่ผมแอบรัก คนที่รักผมปัจจุบัน

ผมที่ผมรักเธอต้องคดีเข้าเรือนจำโทษ37ปี ใน10กว่าปีที่แล้ว ผมไปเยี่ยมและเขียนจดหมายหาตลอด จนช่วงน้ำท่วมกรุงเทพหลายสิบปีก่อน ผมไม่ได้ไปเยี่ยม หลังจากน้ำลด ผมได้ไปเยี่ยมเธอ เธอบอกผมว่ามีคนดูแลเธอแล้วไม่ต้องมาเยี่ยมอีก จากที่พอจะคิดว่ามันจริงเพราะมีใบเยี่ยมญาติจากที่อื่น ใน1วัน สามารถเยี่ยมได้ครั้งเดียวมีคนมาหาก่อนผม เธอบอกให้ผมตัดใจ ไม่ต้องมาอีก ตอนนั้นผมเสียใจมาก ผมส่งเธอเรียน ป.ตรี ในเรือนจำ และไปหาเธอตลอด (ออ ลืมบอกไปผมเป็นแค่เพื่อนเธอ แต่ไปขอเป็นแฟนเธอตอนที่เธอติดในนั้นหลังจากไปเยี่ยมได้ปีกว่า) ตลอดระยะหลายปีก็ทำหน้าที่ของแฟนรอเธอออกมา 

จนเธอบอกเลิก ผ่านไปหลายสิบปี ผมเองก็พอจะหน้าตาดีอยู่บ้าง หลังจากนั้นก็มีเรื่องราวความรักผ่านเข้ามาในชีวิตแบบละครค่อนข้างหลากหลายจนตอนนี้อายุ 38จะ39 ได้เปิดใจให้น้องคนหนึ่งไม่นาน ราวๆ 3เดือน ผมก็เริ่มต้นอะไรใหม่ๆไปเรื่อยๆ แต่มักมีเรื่องคาใจที่ฝังใจลึกๆคือผมพยายามตามหาเธอคิดว่าเธอออกมานานแล้ว เพราะประวัติในเน็ตคดีเธอหายหมดหลังจากบอกเลิกผมไม่นาน เธอบอกมีผู้ใหญ่อุปถัม เธอเป็นคนสวยและเคยเล่นเอ็มวีเพลง ผมก็ตามหาเธอหลายปี ก่อนนั้นก็เคยตามหาเธอช่วงก่อนเธอต้องคดี ตอนที่พบเจอเธอคืออยู่หน้า1 หนังสือพิมพ์ไปแล้ว(เล่าย้อน)

เข้าเรื่องเลยนะคับแบบย่อๆ สามเดือนที่ผมคบกับน้องที่ใสซื่อ มีเฟรชบุ๊กของผู้ใหญ่คนหนึ่งแอดเข้ามาแล้วโทรมา ไม่ต้องเดาคับคือเธอที่ออกจากเรือนจำได้ไม่นาน วันนั้นเธอโกหกผม ไม่อยากทำลายอนาคตผม เวลาที่เหลือของผม เธออยากให้ผมเริ่มใหม่เลยโกหกผมไป เธอยังเก็บจดหมายทุกฉบับทีเขียนถึงกัน เธอออกมาเร็วกว่ากำหนด แล้วก็คิดถึงผมเลยหาผมในเฟรสจนเจอ 

ผมเล่าพูดคุยกันถามไถ่กัน ผมเองไม่สามารถทำผิดกับคนปัจจุบันได้ แต่ก็อยากเป็นคนที่ได้ติดต่อได้ช่วยเหลือคนที้ผมรักและฝังใจมาตลอด ทั้งหมดนี้คือเรื่องย่อๆ ดีเทลและเรื่องราวมันเยอะมากๆไว้ผมจะแบ่งพาทๆ ตั้งแต่รู้จักกับเธอ จนถึงชีวิตในเรือนจำถ้ามีคนสนใจ