ตอนเรียนก็อยากทำงาน พอได้ทำงานก็อยากกลับไปเรียน
เคยเป็นมั๊ย อาการขี้เกร็งใจคนอ่ะ คือแคร์ความรู้สึกกับเพื่อนร่วมงานทุกคนนะ พอทำงานไปเรื่อยๆหน้าที่ที่ต้องรับผิดลอบเยอะขึ้น เราก็พยายามจะรับผิดชอบในส่วนของเราให้เรียบร้อยก่อน ก่อนจะไปช่วยงานคนอื่น แต่บางคนก็อาจจะคิดว่าเราเห็นแก่ตัวดึงเวลางานตัวเอง เพื่อที่จะไม่ไปช่วยคนอีก แต่พอเราไปช่วยงานคนอื่นก่อนแล้วงานเราไม่เสร็จโดนเจ้านายบี้เอางาน ถึงเวลานั้นก็ไม่เห็นจะมีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเราเลย เราไม่ได้ต้องการให้เขามาช่วยนะแต่แค่อยากให้เขาเข้าใจในจุดงานส่วนที่เราได้รับผิดชอบบ้าง ไม่ใช่มากล่าวหาว่าเราเป็นคน้ห็นแก่ตัว บลาๆๆๆๆ
หรือเพราะเราเป็นคนคิดมากไปป่าวอะ 
อยากจะถามความคิดเห็นว่า เราควรทำตัววางตัวกับคนประเภทนี้อย่างไร 
ขอคำแนะนำด้วยนะทุกคน