คือ เวลาผมเลิกงานกลับมาก้อจะมานั่งดื่มกับพี่ชายผมบริเวณหน้าร้านค้าที่ป้าของผมเป็นเจ้าของและเวลาดื่มก้อต้องมีกับแก้มบ้าง อะไรที่ทำให้ปากไม่ว่างเพราะผมพึ่งจะเลิกบุหรี่ได้เดือนกว่าๆคับ จนประมาณเดือนที่แล้ว มีพ่อค้าขายบาบีคิว มี ไก่ หมู เนื้อ ไม้ละ 5 บาท ขับเข้ามาขายในซอย และแกก้อจะมาจอดขายที่หน้าร้านของป้าผม เพราะมันเป็นบริเวณที่มีคนผ่านไปมาเยอะพอสมควร เพราะร้านค้าของป้าผมจะอยู่ต้นซอยและเป็นซอยตันและมีร้านค้าของป้าผมเพียงร้านเดียวคับ และเวลาแกมาขายผมกับพี่ชายผมก้อซื้อทุกวันนะ วันละ 10 ไม้ถึง 30 ไม้ ถ้านั่งอยู่หลายคน และถ้าผมจำไม่ผิดผมซื้อแกมาประมาณเดือนกว่าๆซื้อทุกวัน...และมีเมื่อวานกับวันนี้ ผมไม่ได้ซื้อบาบีคิวของแกและแกก้อมองผมด้วยสายตาที่ไม่ปกติเลยเลยคับ ผมก้องงนะแค่ไม่ซื้อบาบีคิว เราผิดขนาดนั้นเลยเหรอ และถึงผมกับพี่ชายผมไม่ได้ซื้อก้อจะมีคนในซอยซื้ออยู่ ผมเลยงงมาก พอแกไปผมก้อเลยถามพี่ชายผมว่า เห็นสายตาที่พ่อค้าขายบาบีคิวมองมั้ย พี่ชายผมก้อตอบว่า อืม เห็น แล้วก้อรู้สึกเหมือนผมเลย ทั้งพี่ทั้งน้องงงเป็นไก่ตาแตกเลย...