..." ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรัก รักเธออยู่
แต่ฉันไม่อาจ จะเปิดเผยใจออกไป ให้ใครได้รู้
ได้ยินไหม หัวใจฉัน ยังคอยอยู่ตรงนั้น รอให้เธอเปิดดู
หวังเพียงแค่เธอรู้ สักวันหนึ่ง..."
...ใครเคยฟังเพลงสักวันหนึ่ง ซึ่งเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์ สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก เมื่อหลายปีก่อนโด่งดังมากๆ แล้วมันตรงกับความรู้สึกของใครหลายๆคนที่มีประสบการณ์เหมือนกับในภาพยนตร์ไหมคะ? สำหรับเรา ยังมีอยู่ค่ะ และมันยังตราตรึงอยู่ในหัวใจมาจนถึงทุกวันนี้...
เพราะเรายังมีความรู้สึกคิดถึง ห่วงหาและหวั่นไหวต่อความรักที่มีให้ รุ่นพี่คนหนึ่ง ที่เคยแอบชอบ และไต่เต้ามาถึงขั้น แอบหลงรัก ตั้งแต่ ม.ต้น...
ขอย้อนไปตั้งแต่สมัย ม.ต้นเลยนะคะ เราขอแทนตัวเราว่า หนู ละกันนะคะ หนูกับรุ่นพี่คนนั้นเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันค่ะ รุ่นพี่คนนั้นไม่ใช่ผู้ชายที่หล่อ เริ่ด มีโปรไฟล์เป็นนักฟุตบอลแบบในภาพยนตร์อย่างพี่โชนหรอกค่ะ แต่พี่คนนั้นเขาเป็นทอมค่ะ คือลองนึกภาพเอานะคะ รุ่นพี่คนนั้นขาวมากกกก แต่ก็ไม่ได้สูงเท่าไหร่หรอก 5555 ตัดผมแบบแก้ว FFK ในเพลง ไม่ใช่อิจฉาเลยแหละ เด๊ะๆเลย คือแค่มองปุ๊ปก็คือใช่เลยว่าเป็นพี่เค้า หนูรู้จักกับพี่เค้าทาง Facebook ค่ะ (เอ้า !! อยู่โรงเรียนเดียวกันทำไมรู้จักกันใน Facebook ล่ะ?) คือไปส่องรุ่นพี่ที่เป็นทอมอีกคนหนึ่งค่ะ แล้วไปเจอพี่เค้าที่เป็นเพื่อนรู้จักกันใน Facebook พี่ทอมคนนั้นเลย Add Friend พี่เค้าไป แล้วก็ทักไปก่อนเลยค่ะ 55555 แต่ในรูป Profile พี่เค้าน่ารักมากกกก แต่เจอตัวจริงน่ารักกว่าอีก พี่เค้าเสียงแบบน่ารักๆ แหลมๆ แบบผู้หญิงแบ๊วๆ ซึ่งเข้ากับหน้าตามากค่ะ 5555555 หนูก็เริ่มแอบชอบพี่เค้าตั้งแต่นั้นมา (พี่เค้าหน้าตาดี ติดทอมที่หน้าตาดีอันดับต้นๆเลยในโรงเรียนช่วงนั้น ไปไหนมาไหนมีแต่รุ่นน้องกรี๊ดๆตาม)
เริ่มแรกเลยค่ะคือตอน ม.1 เทอม 2 ในวันงานวิชาการโรงเรียน ที่ทางโรงเรียนจะให้แต่ละห้องออกบู๊ทต่างๆของห้องตัวเองเพื่อหารายได้เข้ากองทุนห้องจะได้เอาไปทำกิจกรรมต่างๆภายในห้อง เช่น ไหว้ครู จัดบอร์ด บลาๆๆ ห้องหนูกับห้องพี่เค้าได้บู๊ทอยู่ตรงข้ามกันค่ะ ห้องหนูมีการขายไอติมเขย่าๆ ส่วนห้องพี่เค้าก็ออกบู๊ทแบบตามงานกาชาด ที่เรียกว่า ตกไข่ปลาจับฉลากมั้งคะ 5555 หนูก็ไปอุดหนุนห้องพี่เค้าทั้งวันเลย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำแบบนั้นไปทำไม 555 แต่ก็เพราะว่าพวกเพื่อนพี่ๆเค้าให้พี่เค้าไปยืนเป็นมาสคอร์ดของห้อง น่ารักดีเนอะ (ชมเอง 555555) กาลเวลาผ่านไป หนูกับพี่เค้าก็คุยกันใน Facebook ทุกวันแหละค่ะ บางครั้งคุยในเรื่องของวิชาที่หนูไม่เข้าใจบ้าง ให้พี่เขาสอนการบ้านให้บ้าง หรือถ้าไม่มีอะไร ขอแค่พี่เขาตอบคำถามของหนูที่ถามว่า "พี่กินข้าวหรือยังคะ?" แค่นั้นก็พอใจแล้ว และถ้าถามว่า เคยฝันถึงพี่เค้าบ้างไหม? โอ๊ยยย..คือเกือบทุกคืนเลยค่ะ ถ้าวันนั้นได้คุยกับพี่เค้าทางแชทแล้วมีความสุข หรือคุยกับพี่เค้านานๆจนดึกดื่น คือเก็บไปฝันแหละ555
....มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เราได้คุยกัน ก่อนถึงวันวาเลนไทน์ตอน ม.2 พี่เค้าบอกว่า
"วันวาเลนไทน์ มาเอาของจากพี่หน่อย พี่มีของจะให้"
.....อึ้งไปเลยค่ะ เพราะปกติตั้งแต่แอบชอบมา วันวาเลนไทน์หรือวันสำคัญของพี่เขา เช่น วันเกิด วันครบรอบที่ได้คุยกันรู้จักกัน (ไม่รู้ว่าพี่เค้านับไหม แต่หนูนับนะ) หรือไม่ก็ไปทัศนศึกษา ก็มีแต่จะหอบดอกไม้ไปให้พี่เค้าตลอด ไม่ว่าจะช่อเล็กหรือช่อใหญ่ รวมทั้งช็อกโกแลตเอ่ย ขนมเอ่ย หรือของฝากต่างๆ แต่นี่คือพี่เขาจะให้หนู ตอนนั้นจำได้ว่าน่าจะตอนที่พี่เค้าอยู่ ม.5 นะคะ เป็นยังไงล่ะ? วี๊ดสิค่ะ วี๊ดดดด >><<
....
แล้ววันวาเลนไทน์ก็มาถึง!!! คือหนูกำลังจะไปที่ไหนซักแห่งในโรงเรียนนี่แหละค่ะ (ตอนเช้าวันนั้นก็ฝากดอกกุหลาบให้เพื่อนพี่เค้าไปให้พี่เค้าแล้ว เพราะหาพี่เค้าไม่เจอ) แล้วเจอพี่เค้าพอดี หนูเลยถามพี่เค้าว่า..ไหนล่ะของที่จะให้..พี่เค้าเลยบอกว่า "ตามมาเอาของสิ" โอ๊ยยย!! ตื่นเต้นจ้าา พอตามพี่เค้าไปถึงศาลานั่งพักหน้าตึก ผอ. พี่เค้าก็ล้วงกระเป๋านักเรียนและก็หยิบดอกกุหลาบปลอมดอกเล็กๆ ออกมาและยื่นให้เรา ตอนนั้นในใจคือ กรี๊ดดๆๆๆ หนักมากเลยค่ะ แต่ก็ได้แค่ยิ้มแบบปากจะฉีกถึงหู และบอกแค่ว่า "ขอบคุณมากๆค่ะพี่" และวิ่งกลับไปที่ห้อง และตะโกนให้เพื่อนๆรู้ทั่วทั้งห้องว่า "กูได้ดอกไม้จากพี่XXXเว้ยยย!!" ซึ่งเพื่อนรู้กันทั้งห้องค่ะ ว่าเราแอบชอบพี่คนนี้มาตั้งแต่แรก เพื่อนก็แบบ... ดีใจด้วยยยย หรือไม่ก็แซวว่า พี่XXXเขาคิดอะไรกับหรือเปล่าวะเนี่ยย
ถึงจะเป็นดอกกุหลาบปลอมและดอกเล็กๆ แต่เราก็ถือว่าพี่เค้าเป็นคนให้ ก็ถือว่าแค่นี้ก็มีความสุขมากพอแล้ว ^____^
หลังจากที่ปิดเทอมเพื่อกำลังจะขึ้น ม.3 ของหนูและ ม.6 ของพี่เค้า มันคือช่วงสุดท้ายแล้วจะได้เจอกันในโรงเรียน เพราะยังไงหนูต่อ ม.ปลายที่นี่แน่นอน แต่พี่เค้าต้องไปต่อในระดับอุดมศึกษา หนูเลยมีความคิดที่แก่แดดมากๆตอนนั้น คือต้องเจอพี่เค้าซักครั้งนอกโรงเรียนให้ได้ละกัน แม้จะเวลาสั้นๆแค่ไหนก็ตาม แผนหนูก็คือทุกช่วงปิดเทอมหนูกับครอบครัวจะลงมาหาแม่ที่กรุงเทพ (แม่มาทำงานที่กรุงเทพค่ะ) หนูเลยอยากให้พี่เค้ามาส่งหนูขึ้นรถไปกรุงเทพ และพี่เค้าก็รับปากในแชทก่อน 2-3 วันที่จะถึงวันที่จะไปกรุงเทพ
แต่!!ดันผิดพลาดและเสียใจที่สุดเลย เพราะวันนั้นพี่เขาลืม !! ลืมจริงๆไปเลย หนูก็อุตส่าห์รอให้พี่เค้ามาส่งที่ท่ารถเมล์ ชะเง้อมองคอยหาไปเท๊อะ 55555 พอขึ้นรถหนูก็ร้องไห้เลย แล้วก็น้อยใจพี่เค้า พี่เค้าก็ขอโทษหนู และสัญญาอีกว่า
จะมารับตอนที่กลับมาจากกรุงเทพ โอ้โหห...อยากตีรถกลับทันทีเลยจ้าา
หนูก็เที่ยวเล่นตามที่แม่เราพาไปเที่ยวในกรุงเทพค่ะ มีอยู่ครั้งหนึ่งแม่พาไปเที่ยวงานวัดใกล้ๆคอนโด แล้วมีร้านๆหนึ่งในงานวัดที่ขายแบบเหมือนของระบายสี แต่สีนั้นทำมาจากกระดาษเปื่อยๆแล้วฉีกเป็นชิ้นเท่ามด ย้อมสี แล้วให้เรามาระบายเองที่บ้านอ่ะค่ะ มีบริการวาดรูปให้ด้วย หนูสั่งทำเลย ให้เค้าวาดรูปผู้ชายผมแบบแก้ว FFK แล้วเขียนตัวอักษรบนหัวกระดานว่า "พี่XXX" เป็นภาษาอังกฤษ แน่นอนค่าา!! ของฝากจากกรุงเทพ 555
....
แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่หนูจะได้กลับบ้าน ซึ่งหนูก็โทรไปบอกพี่เค้า (มีเบอร์พี่เค้าตั้งนานแล้ว แต่เพิ่งโทร55) ว่ารถที่หนูนั่งกำลังจะถึงท่ารถแล้วนะพี่ พี่ออกมายัง? ซึ่งคืนก่อนที่หนูจะกลับบ้านหรือยังอยู่กรุงเทพนั้น หนูคุยกับพี่เค้าตลอดค่ะ และชวนพี่เค้าไปกินไอติมด้วยกัน พี่เค้าก็รับปากหนู แต่พอโทรไปสิ่งที่ได้ยินเลยคือ ฮัลโหลลล แบบยานนๆเหมือนคนยังลืมตาไม่ขึ้นเลย ใช่แล้วค่ะ!! พี่เค้ายังไม่ตื่น ตอนนั้นเวลาประมาณใกล้จะเที่ยงแล้วด้วย 555 จ้าา หนูก็บอกว่า ถ้าพี่ยังไม่อยากตื่นก็ไม่เป็นไรค่ะ พี่นอนต่อไปเถอะ แล้วพี่เค้าก็รีบสวนกลับมาว่า ไม่ต้องๆเดี๋ยวพี่ไปรับ พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ // วางสาย......
กรี๊ดดดดดด!!!! พี่เค้าจะมารับเราด้วยแหละแกรรร >< ละคือวันนั้นแต่งตัวแบบกระโปรงสั้นๆเสื้อยืดๆ แบบเด็กญี่ปุ่นเลยย ทั้งที่ๆนิสัยห้าวๆแต่งแต่กางเกงมาตลอด 555 นิสสนึง
พอรถเมล์ที่นั่งมาถึงท่ารถ หนูก็รอพี่เค้าค่ะ ให้ครอบครัวของหนูกลับไปก่อน โอ๊ยย โคตรแก่แดดจริงตอนนั้น 555 รอประมาณครึ่งชั่วโมง พี่เค้าก็ทักแชทมาว่า ถึงแล้วนะอยู่ไหน แล้วเราก็มองหาแล้วก็เจอพี่เค้ากำลังเดินมา สิ่งแรกเลยที่มองแล้วรู้เลยว่าเป็นพี่เค้า คือ เสื้อที่หนูซื้อให้เมื่อไปทัศนศึกษา ตอน ม.1 คือพี่เค้าใส่มารับเราอ่ะแกรร!!! >< ต๊ายยยย ความรู้สึกตอนนั้นคือ ฟินเฟอ่ร์ แล้วเขินจนไม่รู้จะม้วนตัวไปทางไหนดี 55555 เราดีใจมากที่พี่เค้าไม่ผิดสัญญากับหนูเป็นรอบที่ 2 เมื่อพี่เค้ามารับแล้วเลยซ้อนมอไซต์พี่เค้า ไม่กล้าโอบพี่เค้า เกรงใจ 555 ซ้อนแล้วไปไหนล่ะ? ตามสัญญาไงคะ ไปกินไอติมด้วยกันสิแกรร แก่แดดมากก 55
พอถึงร้านไอติม เราก็จูงมือพี่เค้าเข้าไปในร้านเลยจ้าาาา เห้ยยยย จับมือพี่เขาครั้งแรก!! ฟินอีกก แล้วก็สั่งเลยว่า เอาไอติมอันนี้ๆนะคะพี่ หันไปถามพี่เค้า พี่เค้าก็ไม่กิน โอเค ไม่กินก็ตามใจ อุตส่าห์เลี้ยงนะพี่ ...ความรู้สึกครั้งนั้นหรอ? เหมือนออกเดทนะ 555 เป็นครั้งแรกที่เราสองคนได้เจอกันครั้งแรกนอกโรงเรียน และเป็นครั้งแรกที่เราสองคนได้อยู่ด้วยกัน โดยไม่มีเพื่อนของหนูหรือเพื่อนของพี่เค้าอยู่ด้วยเลย แถมบรรยากาศในร้านไอติมก็มีแค่ พนักงาน กับหนูและรุ่นพี่แค่นั้น หนูนั่งกินไอติมไปๆมาๆ เลยนึกขึ้นได้ว่า ....ใน Facebook เห็นพี่เค้าคุยกับใครไม่รู้ซึ่งไม่เคยเห็นในโรงเรียน น่าจะอายุมากกว่า (รู้ดีไปหมด) เราเลยถามว่า หนูเห็นพี่คุยกับใคร เขาเป็นใครหรอ? พี่เค้าเลยหันมาตอบว่า
พี่กับคนนั้นคบกันมาได้ซักพักแล้วแหละ ........เงียบเลย หนูหันมากินไอติมด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากกินแล้ว และอยากจะลุกหนีพี่เค้าออกไปจากตรงนั้นเลยค่ะ พี่เขาเห็นว่าผิดสังเกตแล้วก็เลยถามว่า เป็นอะไร? หนูก็ตอบไปว่า ไม่มีอะไร ด้วยน้ำเสียงที่แบบเสมือนคนอกหักไปเลย น้ำตาก็เริ่มเอ่อ แต่ก็ต้องไว้ แถมยังมีกระจิตกระใจไปป้อนไอติมพี่เค้าอีก พอกินไอติมเสร็จพี่เค้าก็พาไปส่งถึงหน้าบ้านเลยจ้า แต่แค่หน้าบ้านเท่านั้นแหละ แล้วเราก็ยื่นกระดานที่หนูคิดว่าเป็นของฝากจากกรุงเทพให้พี่เค้าไป แล้วบอกกับพี่เค้าว่า "ขอบคุณนะคะที่มารับหนู ไปกินไอติมกับหนู และก็มาส่งที่บ้านด้วย ขับรถดีๆนะคะ" พี่เค้าก็บอกว่า โอเค คุยกันในแชทนะ แล้วพี่เค้าก็ขับรถออกไป....... หนูเลยวิ่งเข้าบ้านไป เข้าห้อง ปิดประตู แล้วกระโดดขึ้นเตียง ร้องไห้เลยจ้าา โคตรเสียใจเลยที่พี่เค้าคบกับคนนั้น แถมพี่เค้ามาบอกกับเราตรงๆ โอเค ร้องไห้จนหลับไปเลยวันนั้น หลังจากตื่นมาเราก็คิดได้ว่า
เราเป็นแค่รุ่นน้องที่มีจิตใจรักได้แค่คำว่าน้องเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ไปหึงหวงหรือแย่งเขามาจากคนที่เขารักได้
.......ต่อในความคิดเห็นที่ 1 นะคะ.........
มาแชร์ความรู้สึกและประสบการณ์เคยแอบชอบแอบรักรุ่นพี่ตั้งแต่ ม.ต้นค่ะ
...ใครเคยฟังเพลงสักวันหนึ่ง ซึ่งเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์ สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก เมื่อหลายปีก่อนโด่งดังมากๆ แล้วมันตรงกับความรู้สึกของใครหลายๆคนที่มีประสบการณ์เหมือนกับในภาพยนตร์ไหมคะ? สำหรับเรา ยังมีอยู่ค่ะ และมันยังตราตรึงอยู่ในหัวใจมาจนถึงทุกวันนี้... เพราะเรายังมีความรู้สึกคิดถึง ห่วงหาและหวั่นไหวต่อความรักที่มีให้ รุ่นพี่คนหนึ่ง ที่เคยแอบชอบ และไต่เต้ามาถึงขั้น แอบหลงรัก ตั้งแต่ ม.ต้น...
ขอย้อนไปตั้งแต่สมัย ม.ต้นเลยนะคะ เราขอแทนตัวเราว่า หนู ละกันนะคะ หนูกับรุ่นพี่คนนั้นเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันค่ะ รุ่นพี่คนนั้นไม่ใช่ผู้ชายที่หล่อ เริ่ด มีโปรไฟล์เป็นนักฟุตบอลแบบในภาพยนตร์อย่างพี่โชนหรอกค่ะ แต่พี่คนนั้นเขาเป็นทอมค่ะ คือลองนึกภาพเอานะคะ รุ่นพี่คนนั้นขาวมากกกก แต่ก็ไม่ได้สูงเท่าไหร่หรอก 5555 ตัดผมแบบแก้ว FFK ในเพลง ไม่ใช่อิจฉาเลยแหละ เด๊ะๆเลย คือแค่มองปุ๊ปก็คือใช่เลยว่าเป็นพี่เค้า หนูรู้จักกับพี่เค้าทาง Facebook ค่ะ (เอ้า !! อยู่โรงเรียนเดียวกันทำไมรู้จักกันใน Facebook ล่ะ?) คือไปส่องรุ่นพี่ที่เป็นทอมอีกคนหนึ่งค่ะ แล้วไปเจอพี่เค้าที่เป็นเพื่อนรู้จักกันใน Facebook พี่ทอมคนนั้นเลย Add Friend พี่เค้าไป แล้วก็ทักไปก่อนเลยค่ะ 55555 แต่ในรูป Profile พี่เค้าน่ารักมากกกก แต่เจอตัวจริงน่ารักกว่าอีก พี่เค้าเสียงแบบน่ารักๆ แหลมๆ แบบผู้หญิงแบ๊วๆ ซึ่งเข้ากับหน้าตามากค่ะ 5555555 หนูก็เริ่มแอบชอบพี่เค้าตั้งแต่นั้นมา (พี่เค้าหน้าตาดี ติดทอมที่หน้าตาดีอันดับต้นๆเลยในโรงเรียนช่วงนั้น ไปไหนมาไหนมีแต่รุ่นน้องกรี๊ดๆตาม)
เริ่มแรกเลยค่ะคือตอน ม.1 เทอม 2 ในวันงานวิชาการโรงเรียน ที่ทางโรงเรียนจะให้แต่ละห้องออกบู๊ทต่างๆของห้องตัวเองเพื่อหารายได้เข้ากองทุนห้องจะได้เอาไปทำกิจกรรมต่างๆภายในห้อง เช่น ไหว้ครู จัดบอร์ด บลาๆๆ ห้องหนูกับห้องพี่เค้าได้บู๊ทอยู่ตรงข้ามกันค่ะ ห้องหนูมีการขายไอติมเขย่าๆ ส่วนห้องพี่เค้าก็ออกบู๊ทแบบตามงานกาชาด ที่เรียกว่า ตกไข่ปลาจับฉลากมั้งคะ 5555 หนูก็ไปอุดหนุนห้องพี่เค้าทั้งวันเลย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำแบบนั้นไปทำไม 555 แต่ก็เพราะว่าพวกเพื่อนพี่ๆเค้าให้พี่เค้าไปยืนเป็นมาสคอร์ดของห้อง น่ารักดีเนอะ (ชมเอง 555555) กาลเวลาผ่านไป หนูกับพี่เค้าก็คุยกันใน Facebook ทุกวันแหละค่ะ บางครั้งคุยในเรื่องของวิชาที่หนูไม่เข้าใจบ้าง ให้พี่เขาสอนการบ้านให้บ้าง หรือถ้าไม่มีอะไร ขอแค่พี่เขาตอบคำถามของหนูที่ถามว่า "พี่กินข้าวหรือยังคะ?" แค่นั้นก็พอใจแล้ว และถ้าถามว่า เคยฝันถึงพี่เค้าบ้างไหม? โอ๊ยยย..คือเกือบทุกคืนเลยค่ะ ถ้าวันนั้นได้คุยกับพี่เค้าทางแชทแล้วมีความสุข หรือคุยกับพี่เค้านานๆจนดึกดื่น คือเก็บไปฝันแหละ555
....มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เราได้คุยกัน ก่อนถึงวันวาเลนไทน์ตอน ม.2 พี่เค้าบอกว่า "วันวาเลนไทน์ มาเอาของจากพี่หน่อย พี่มีของจะให้"
.....อึ้งไปเลยค่ะ เพราะปกติตั้งแต่แอบชอบมา วันวาเลนไทน์หรือวันสำคัญของพี่เขา เช่น วันเกิด วันครบรอบที่ได้คุยกันรู้จักกัน (ไม่รู้ว่าพี่เค้านับไหม แต่หนูนับนะ) หรือไม่ก็ไปทัศนศึกษา ก็มีแต่จะหอบดอกไม้ไปให้พี่เค้าตลอด ไม่ว่าจะช่อเล็กหรือช่อใหญ่ รวมทั้งช็อกโกแลตเอ่ย ขนมเอ่ย หรือของฝากต่างๆ แต่นี่คือพี่เขาจะให้หนู ตอนนั้นจำได้ว่าน่าจะตอนที่พี่เค้าอยู่ ม.5 นะคะ เป็นยังไงล่ะ? วี๊ดสิค่ะ วี๊ดดดด >><<
....แล้ววันวาเลนไทน์ก็มาถึง!!! คือหนูกำลังจะไปที่ไหนซักแห่งในโรงเรียนนี่แหละค่ะ (ตอนเช้าวันนั้นก็ฝากดอกกุหลาบให้เพื่อนพี่เค้าไปให้พี่เค้าแล้ว เพราะหาพี่เค้าไม่เจอ) แล้วเจอพี่เค้าพอดี หนูเลยถามพี่เค้าว่า..ไหนล่ะของที่จะให้..พี่เค้าเลยบอกว่า "ตามมาเอาของสิ" โอ๊ยยย!! ตื่นเต้นจ้าา พอตามพี่เค้าไปถึงศาลานั่งพักหน้าตึก ผอ. พี่เค้าก็ล้วงกระเป๋านักเรียนและก็หยิบดอกกุหลาบปลอมดอกเล็กๆ ออกมาและยื่นให้เรา ตอนนั้นในใจคือ กรี๊ดดๆๆๆ หนักมากเลยค่ะ แต่ก็ได้แค่ยิ้มแบบปากจะฉีกถึงหู และบอกแค่ว่า "ขอบคุณมากๆค่ะพี่" และวิ่งกลับไปที่ห้อง และตะโกนให้เพื่อนๆรู้ทั่วทั้งห้องว่า "กูได้ดอกไม้จากพี่XXXเว้ยยย!!" ซึ่งเพื่อนรู้กันทั้งห้องค่ะ ว่าเราแอบชอบพี่คนนี้มาตั้งแต่แรก เพื่อนก็แบบ... ดีใจด้วยยยย หรือไม่ก็แซวว่า พี่XXXเขาคิดอะไรกับหรือเปล่าวะเนี่ยย ถึงจะเป็นดอกกุหลาบปลอมและดอกเล็กๆ แต่เราก็ถือว่าพี่เค้าเป็นคนให้ ก็ถือว่าแค่นี้ก็มีความสุขมากพอแล้ว ^____^
หลังจากที่ปิดเทอมเพื่อกำลังจะขึ้น ม.3 ของหนูและ ม.6 ของพี่เค้า มันคือช่วงสุดท้ายแล้วจะได้เจอกันในโรงเรียน เพราะยังไงหนูต่อ ม.ปลายที่นี่แน่นอน แต่พี่เค้าต้องไปต่อในระดับอุดมศึกษา หนูเลยมีความคิดที่แก่แดดมากๆตอนนั้น คือต้องเจอพี่เค้าซักครั้งนอกโรงเรียนให้ได้ละกัน แม้จะเวลาสั้นๆแค่ไหนก็ตาม แผนหนูก็คือทุกช่วงปิดเทอมหนูกับครอบครัวจะลงมาหาแม่ที่กรุงเทพ (แม่มาทำงานที่กรุงเทพค่ะ) หนูเลยอยากให้พี่เค้ามาส่งหนูขึ้นรถไปกรุงเทพ และพี่เค้าก็รับปากในแชทก่อน 2-3 วันที่จะถึงวันที่จะไปกรุงเทพ แต่!!ดันผิดพลาดและเสียใจที่สุดเลย เพราะวันนั้นพี่เขาลืม !! ลืมจริงๆไปเลย หนูก็อุตส่าห์รอให้พี่เค้ามาส่งที่ท่ารถเมล์ ชะเง้อมองคอยหาไปเท๊อะ 55555 พอขึ้นรถหนูก็ร้องไห้เลย แล้วก็น้อยใจพี่เค้า พี่เค้าก็ขอโทษหนู และสัญญาอีกว่า จะมารับตอนที่กลับมาจากกรุงเทพ โอ้โหห...อยากตีรถกลับทันทีเลยจ้าา
หนูก็เที่ยวเล่นตามที่แม่เราพาไปเที่ยวในกรุงเทพค่ะ มีอยู่ครั้งหนึ่งแม่พาไปเที่ยวงานวัดใกล้ๆคอนโด แล้วมีร้านๆหนึ่งในงานวัดที่ขายแบบเหมือนของระบายสี แต่สีนั้นทำมาจากกระดาษเปื่อยๆแล้วฉีกเป็นชิ้นเท่ามด ย้อมสี แล้วให้เรามาระบายเองที่บ้านอ่ะค่ะ มีบริการวาดรูปให้ด้วย หนูสั่งทำเลย ให้เค้าวาดรูปผู้ชายผมแบบแก้ว FFK แล้วเขียนตัวอักษรบนหัวกระดานว่า "พี่XXX" เป็นภาษาอังกฤษ แน่นอนค่าา!! ของฝากจากกรุงเทพ 555
....แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่หนูจะได้กลับบ้าน ซึ่งหนูก็โทรไปบอกพี่เค้า (มีเบอร์พี่เค้าตั้งนานแล้ว แต่เพิ่งโทร55) ว่ารถที่หนูนั่งกำลังจะถึงท่ารถแล้วนะพี่ พี่ออกมายัง? ซึ่งคืนก่อนที่หนูจะกลับบ้านหรือยังอยู่กรุงเทพนั้น หนูคุยกับพี่เค้าตลอดค่ะ และชวนพี่เค้าไปกินไอติมด้วยกัน พี่เค้าก็รับปากหนู แต่พอโทรไปสิ่งที่ได้ยินเลยคือ ฮัลโหลลล แบบยานนๆเหมือนคนยังลืมตาไม่ขึ้นเลย ใช่แล้วค่ะ!! พี่เค้ายังไม่ตื่น ตอนนั้นเวลาประมาณใกล้จะเที่ยงแล้วด้วย 555 จ้าา หนูก็บอกว่า ถ้าพี่ยังไม่อยากตื่นก็ไม่เป็นไรค่ะ พี่นอนต่อไปเถอะ แล้วพี่เค้าก็รีบสวนกลับมาว่า ไม่ต้องๆเดี๋ยวพี่ไปรับ พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ // วางสาย......กรี๊ดดดดดด!!!! พี่เค้าจะมารับเราด้วยแหละแกรรร >< ละคือวันนั้นแต่งตัวแบบกระโปรงสั้นๆเสื้อยืดๆ แบบเด็กญี่ปุ่นเลยย ทั้งที่ๆนิสัยห้าวๆแต่งแต่กางเกงมาตลอด 555 นิสสนึง
พอรถเมล์ที่นั่งมาถึงท่ารถ หนูก็รอพี่เค้าค่ะ ให้ครอบครัวของหนูกลับไปก่อน โอ๊ยย โคตรแก่แดดจริงตอนนั้น 555 รอประมาณครึ่งชั่วโมง พี่เค้าก็ทักแชทมาว่า ถึงแล้วนะอยู่ไหน แล้วเราก็มองหาแล้วก็เจอพี่เค้ากำลังเดินมา สิ่งแรกเลยที่มองแล้วรู้เลยว่าเป็นพี่เค้า คือ เสื้อที่หนูซื้อให้เมื่อไปทัศนศึกษา ตอน ม.1 คือพี่เค้าใส่มารับเราอ่ะแกรร!!! >< ต๊ายยยย ความรู้สึกตอนนั้นคือ ฟินเฟอ่ร์ แล้วเขินจนไม่รู้จะม้วนตัวไปทางไหนดี 55555 เราดีใจมากที่พี่เค้าไม่ผิดสัญญากับหนูเป็นรอบที่ 2 เมื่อพี่เค้ามารับแล้วเลยซ้อนมอไซต์พี่เค้า ไม่กล้าโอบพี่เค้า เกรงใจ 555 ซ้อนแล้วไปไหนล่ะ? ตามสัญญาไงคะ ไปกินไอติมด้วยกันสิแกรร แก่แดดมากก 55
พอถึงร้านไอติม เราก็จูงมือพี่เค้าเข้าไปในร้านเลยจ้าาาา เห้ยยยย จับมือพี่เขาครั้งแรก!! ฟินอีกก แล้วก็สั่งเลยว่า เอาไอติมอันนี้ๆนะคะพี่ หันไปถามพี่เค้า พี่เค้าก็ไม่กิน โอเค ไม่กินก็ตามใจ อุตส่าห์เลี้ยงนะพี่ ...ความรู้สึกครั้งนั้นหรอ? เหมือนออกเดทนะ 555 เป็นครั้งแรกที่เราสองคนได้เจอกันครั้งแรกนอกโรงเรียน และเป็นครั้งแรกที่เราสองคนได้อยู่ด้วยกัน โดยไม่มีเพื่อนของหนูหรือเพื่อนของพี่เค้าอยู่ด้วยเลย แถมบรรยากาศในร้านไอติมก็มีแค่ พนักงาน กับหนูและรุ่นพี่แค่นั้น หนูนั่งกินไอติมไปๆมาๆ เลยนึกขึ้นได้ว่า ....ใน Facebook เห็นพี่เค้าคุยกับใครไม่รู้ซึ่งไม่เคยเห็นในโรงเรียน น่าจะอายุมากกว่า (รู้ดีไปหมด) เราเลยถามว่า หนูเห็นพี่คุยกับใคร เขาเป็นใครหรอ? พี่เค้าเลยหันมาตอบว่า พี่กับคนนั้นคบกันมาได้ซักพักแล้วแหละ ........เงียบเลย หนูหันมากินไอติมด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากกินแล้ว และอยากจะลุกหนีพี่เค้าออกไปจากตรงนั้นเลยค่ะ พี่เขาเห็นว่าผิดสังเกตแล้วก็เลยถามว่า เป็นอะไร? หนูก็ตอบไปว่า ไม่มีอะไร ด้วยน้ำเสียงที่แบบเสมือนคนอกหักไปเลย น้ำตาก็เริ่มเอ่อ แต่ก็ต้องไว้ แถมยังมีกระจิตกระใจไปป้อนไอติมพี่เค้าอีก พอกินไอติมเสร็จพี่เค้าก็พาไปส่งถึงหน้าบ้านเลยจ้า แต่แค่หน้าบ้านเท่านั้นแหละ แล้วเราก็ยื่นกระดานที่หนูคิดว่าเป็นของฝากจากกรุงเทพให้พี่เค้าไป แล้วบอกกับพี่เค้าว่า "ขอบคุณนะคะที่มารับหนู ไปกินไอติมกับหนู และก็มาส่งที่บ้านด้วย ขับรถดีๆนะคะ" พี่เค้าก็บอกว่า โอเค คุยกันในแชทนะ แล้วพี่เค้าก็ขับรถออกไป....... หนูเลยวิ่งเข้าบ้านไป เข้าห้อง ปิดประตู แล้วกระโดดขึ้นเตียง ร้องไห้เลยจ้าา โคตรเสียใจเลยที่พี่เค้าคบกับคนนั้น แถมพี่เค้ามาบอกกับเราตรงๆ โอเค ร้องไห้จนหลับไปเลยวันนั้น หลังจากตื่นมาเราก็คิดได้ว่า เราเป็นแค่รุ่นน้องที่มีจิตใจรักได้แค่คำว่าน้องเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ไปหึงหวงหรือแย่งเขามาจากคนที่เขารักได้
.......ต่อในความคิดเห็นที่ 1 นะคะ.........