แต่งงานมีสามี ลูกสอง. ภรรยาเงินเดือนมากกว่าสามี เกือบๆสองเท่า
ภาระตกหนักอยู่ที่ภรรยาตลอดคะ ไม่ว่าจะเป็นค่าเทอมลูกๆ ค่าใช้จ่ายจิปาถะภายในบ้าน
รวมทั้งงานบ้านทุกอย่างภรรยาก็ต้องหมด แต่เข้าใจนะคะเพราะหน้าที่เป็นของผู้หญิง แต่ก็อยากให้สามีช่วยบ้าง 
เค้าก็รับปากว่าจะช่วยแต่พอเอาเข้าจริงต้องทะเลาะกันถึงจะเริ่มทำคะ. ที่ผ่านมาเรารับภาระจ่ายค่าเทอมลูกมาตลอด เพราะไม่อยากมีปัญหาไม่อยากมานะ่งทะเลาะกัน. ไปเที่ยวต่างจังหวัดเราก็ออกค่าใช้จ่ายหมด เค้าบอกไม่มีเงินเพราะเงินเดือนส่วนหนึ่งคือให้เราหมดแล้ว.สามีเป็นเซลล์บางเดือนค่าคอมได้ไม่ถึงห้าพัน. ตอนนี้สามีพยายามหารายได้เสริมเช่นขายของ เพื่อเอามาช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายภายในบ้าน แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้ลงมือเริ่มทำเลยสักอย่าง. แต่พอมาถึงจุดพีคของเรา เรารู้สึกเหนื่อยมากๆๆถึงมากที่สุดคือเรารู้สึกเหมือนเราเป็นผู้นำมาตลอด.  พอเราถามหาค่าเทอมที่จะต้องเตรียมให้ลูก เค้าก็บอกไม่มี ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราก็จะบอกว่าทำไมไม่ไปหางานใหม่ที่รายได้เยอะกว่านี้. เค้าก็บอกไม่ได้ภาษาไปที่ไหนใครเค้าอยากจะรับ. เราก็บอกให้ไปเรียนภาษาเพิ่ม เราจะออกค่าใช้จ่ายให้. เค้าก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด
จนเราเริ่มเอือมระอากับเค้ามา.   เค้าไม่มีความมั่นใจ. หาความเป็นผู้นำได้ยาก. ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเลี้ยงลูก. อื่นๆอีก. ถึงจุดแตกหักเมื่อวานเราทะเลาะกันหนักมาก. เค้าไม่พอใจที่เราเอาแต่พูดเรื่องเงินตลอด เพราะค่าเทอมใกล้จะเข้ามา. แต่เค้ายังไม่มีเงินเลย.  สุดท้ายก็เป็นที่ต้องหาเงินมาจ่ายเองตลอด. เหนื่อยใจทะเลาะกันจนเราเริ่มรู้สึกไม่อยากใช้ชีวิตร่วมอยู่ด้วยกัน. แต่เพราะคำว่าอดทน และลูกสองคน. ไม่อยากให้ลูกมีปัญหา. แต่เราก็เหนื่อยและเครียดมากจนเริ่มรู้สึกจะกลายเป็นเริ่มซึมเศร้า บางครั้งรู้สึกเฉยๆเหมือนคนไม่รู้จัก เราไม่อยากจะคุย.   ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำอย่างไรคะ.