การมีลูกในครั้งนี้ เป็นการวางแผนครอบครัวมาก่อนแล้ว ตอนนี้ตั้งครรภ์ได้ 4 เดือน เพิ่งได้ยินจากปากสามี ว่าเกลียดครอบครัวเรา ประมาณว่าใครตายก็ไม่ต้องไปเผาผีกัน   *จากเหตุการณ์คือสามีได้ยินพ่อเราพูดในวงเหล้าด้วยความเมาว่าถ้ามีหลานให้ไม่ได้ก็เลิกกันไปเลย นิสัยแกปากอย่างใจอย่าง พูดไปงั้นๆ ซึ้งวันนั้นเราตั้งท้องอยู่แล้วเดือนกว่าแต่ยังไม่ได้บอกให้ทางครอบครัวรู้  สามีเราจึงไม่พอใจมากที่ได้ยินแบบนี้ และ ณ วันนั้นเราก็ได้บอกทางครอบครัวเราว่าเราตั้งครรภ์แล้ว ทางครอบครัวเราดีใจมาก แต่การได้รับข่าวดีครั้งนี้กลับกลายเป็นเรื่องที่น่าหดหู่สำหรับเราเพราะเรารู้ว่าสามีไม่พอใจมาก วันต่อมาเราได้มาคุยกับพ่อเล่าเหตุการณ์คืนนั้นให้พ่อฟัง พ่อบอกพ่อเสียใจมากและไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าพูดอะไรไปบ้าง ซึ่งเราก็รู้นิสัยพ่อเราดีว่าแกเป็นคนพูดไม่ค่อยคิดชอบพูดเสียงดัง แต่แกไม่มีพิษภัยกับใคร* เหตุการณ์นี้จึงทำให้สามีเราเกลียดครอบครัวเรามาก. ก่อนหน้าที่เราจะรู้ว่าตั้งครรภ์เรากับสามีก็รักกันดี แต่พอรู้ว่าตั้งครรภ์ทุกอย่างก็เหมือนจะดีน้อยลงไปเรื่อยๆ เพราะตั้งแต่มีครรภ์เราก็ไปไหนมาไหนคนเดียว ฝากครรภ์เอง ไปตามหมอนัดเองและทุกครั้งสามีก็ไม่เคยถามเรื่องลูกเลยว่าเป็นยังไง เราแพ้ท้องหนักก็ไม่เคยดูแล ไม่เคยถามอาการเลย เราป่วยก็ไม่ได้สนใจเรา ทั้งที่เรากำลังตั้งครรภ์ และยิ่งสามีได้มาเจอกับเหตุการณข้างต้นยิ่งดูเหมือนเราอยู่คนละฝั่งไปเลย แต่ตอนนี้จิตตกเครียดกับเรื่องนี้มากเหมือนน้ำท่วมปากพูดให้ใครฟังก็ไม่ได้เวลากับมาบ้านพ่อแม่(อยู่คนละบ้านกับพ่อแม่)ก็ต้องปั้นหน้าให้ชื่นบานแต่ในใจมันช้ำอกเพราะรู้อยู่คนเดียวว่าสามีเกลียดครอบครัวเรา ตัวเราเป็นคนที่รักครอบครัวมากตอนนี้ในหัวมันวนลูบเรื่องเดียวคือเราจะอยู่ต่อไปกับคนที่เป็นพ่อของลูกแต่กับเกลียดครอบครัวเราถึงขั้นไม่ต้องเผาผีกันต่อไปได้ยังไง

ขอไม่แชร์ต่อในเฟสนะคะ