ผมกับแฟนคบกันมาประมานสิบปี ตอนนี้แต่งงานแล้ว มีลูก 1 คน แฟนผมเป็นคนอารมณ์รุนแรง เอาแต่ใจตัวเองมาก พูดอะไรไม่เข้าหู หรือทำอะไรให้ไม่พอใจจะโกรธระดับสูงที่สุดและบอกเลิก แต่ตัวเค้าเองจะพูดจะทำอะไรก็ได้ เพราะเค้าบอกว่าเค้าเป็นคนนิสัยแบบนี้ ผมต้องเข้าใจเค้า แต่พอผมเผลอพูดไปแบบที่เค้าพูดบ้างไม่ได้ โกรธ บอกเลิกตลอด และแฟนผมเป็นคนติดเพื่อน และกลุ่มเพื่อนก็ชอบดื่มกัน หลายครั้งที่เค้ามาแล้วมาอาละวาด จินตนาการมโนขึ้นมาเองว่าผมมีคนอื่นอย่างนั้นอย่างนี้ จนผมต้องขอร้องเพื่อนๆของเค้าว่าอย่าชวนเค้าไป เพราะผมลำบากมากเวลาที่เค้าเมามา เคยมีครั้งนึงที่ผมไม่ให้เค้าไปกับเพื่อน เพราะรู้เพราะรู้ว่าถ้าไปเค้าต้องเมา แล้วมาทะเลาะกับผม แต่ก็ทะเลาะกันบ้านแตก สุดท้ายก็สุดท้ายก็ต้องยอมให้ไป  แล้วผลลัพธ์ก็เป็นแบบเดิมๆ ทุกวันทุกวันนี้ผมมีปากมีเสียง มีอารมณ์ไม่ได้ แต่เค้าทำได้ทุกอย่างเพราะเค้าบอกว่านิสัยเค้าเป็นแบบนี้ และทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ไม่ว่าผมจะเป็นคนถูกหรือเป็นคนผิด ผมจะเป็นผมจะเป็นฝ่ายขอโทษทุกครั้งเพราะไม่อยากจะทะเลาะ แต่ผมไม่เคยได้รับคำขอโทษที่ออกมาจากใจของเขาเลย ถ้าเค้าไลน์มา ผมตอบช้า แค่ 5 นาทีก็มีปัญหา ทั้งๆที่เป็นเวลางาน แต่สำหรับตัวเค้า ไม่อ่าน ไม่ตอบ ไม่รับสายเป็นชั่วโมง ถือว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะเค้าบอกว่าเค้าเป็นไม่ติดโทรศัพท์ และตอนที่เค้าอยู่กับเพื่อน เค้าจะไม่สนใจผมเลย ผมก็ไม่ว่าอะไร แต่ตอนผมอยู่กับเพื่อนบ้างซึ่งนานๆมากๆจะออกไปเจอสักครั้ง เค้าก็จะหาว่าผมไม่สนใจเขาแล้วก็โกรธ พักหลังๆ ไม่ว่าจะทะเลาะเรื่องอะไร เค้าจะท้าผมไปหย่าตลอด ซึ่งตัวผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น เพราะสงสารลูกและผมก็ไม่ได้อยากไปคบคนอื่น ไม่อยากให้ความสัมพันธ์มันจบลง ก็ได้แต่ประคองๆให้มันผ่านๆไป  อยากถามเพื่อนๆ ที่มีประสบการณ์ ว่าควรแก้ปัญหานี้อย่างไรดีครับ ตัวผมเองไม่ได้มีปัญหาอะไร ผมเป็นคนไม่ดื่ม ไม่เที่ยว ไม่เจ้าชู้ มีการงานที่มั่นคงทำ ที่มาตั้งกระทู้เพราะอยากจะถามเพื่อนๆที่มีประสบการณ์ ว่าจะจัดการหรือรับมือกับภาวะทางอารมณ์แบบนี้ได้อย่างไรครับ เพราะผมไม่ได้อยากเลิก ส่วนอื่นเค้าก็ดีครับ เสียแต่เรื่องอารมณ์กับแต่เรื่องที่เค้าแต่ใจตัวเอง