น้อยพาร่างไร้หัวของสายลงเรือเพื่อจะหนีไปพระนคร กระสือสายตามมาพบว่าร่างของตัวเองถูกชาวบ้านรุมแทงยับเยิน ไม่สามารถกลับเข้าไปมีชีวิตได้อีกครั้งแล้ว จึงปล่อยให้น้อยลอยเรือไป แต่น้อยกลับไม่ไป ร้องไห้ขอให้สายตามไปด้วยแม้จะไม่มีร่างกายไว้สิงสู่ กระสือสายซึ้งในความรักของน้อย ก็ลอยเข้าไปจูบน้อย (ตามฉากในโปสเตอร์) แต่แล้วเสียงปืนกลับดังลั่นขึ้นมา... ชาวบ้านที่ออกตามล่าได้ยิงใส่ทั้งคู่ คมกระสุนทะลุหัวกระสือสาย น้อยกรีดร้องลั่นกับภาพที่เห็น และกอดร่างสายไว้กับตัวป้องกันไม่ให้ชาวบ้านมาทำร้ายอีก กระสือสายที่ใกล้สิ้นใจก็มีภาพในอดีตหลั่งไหลเข้ามา ทั้งภาพที่อยากเป็นพยาบาล สัญญาพระนครของทั้งสามคน ภาพสุดท้ายก่อนแสงแห่งชีวิตจะดับวูบลง น้ำตาของน้อยหยดลงบนใบหน้าสาย สายใช้ไส้เช็ดน้ำตาน้อยออกจากใบหน้า พร้อมกับแสงสว่างในตัวดับลงไป ท่ามกลางเสียงกรีดร้องเสียใจของน้อยกับชะตากรรมที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เวลาผ่านไปจากสมัยสงครามโลกมายังยุคปัจจุบัน น้อยที่แก่ชราอยู่บนเตียงไร้ญาติอย่างโดดเดี่ยวไร้ลูกหลาน ในมือยังกุมตะกรุดที่สายเคยให้ไว้ตั้งแต่สมัยเด็กไว้ เวลาที่มองสิ่งนี้ก็เฝ้าคิดถึงความรักที่เขาเคยมีให้สาย สิ่งที่ถูกเรียกว่ากระสือหรือสัตว์ประหลาดที่ทุกคนตราบาปเธอไว้ว่า มันเป็นอมนุษย์ไม่มีหัวใจ... แต่หารู้ไหมทั้งเธอและเขากลับมีรักนิรันด์ เขาเล่าเรื่องนี้ให้หลายๆ คนฟัง เพื่อหวังถ่ายทอดเป็นบันทึกไว้ให้คนรุ่นหลังเข้าใจ แต่ทุกคนที่ได้ฟังกลับคิดว่านี่เป็นแค่ตำนานเรื่องเล่าหลอกเด็กอีกเรื่องนึงเท่านั้น ซึ่งก็ไม่มีหลักฐานยืนยันใดๆ นอกจากคำพูดของตาแก่ไร้ญาติบนเตียงชราภาพ รอวันสิ้นใจ

เมื่อถึงวันสุดท้ายของชีวิต ภาพที่เขาเห็นก่อนเลือนลาง เป็นสายในชุดเครื่องแบบพยาบาลเข้ามาพยายามช่วยเหลือเขา กระตุ้นหัวใจเขา ภาพที่เห็นช่างน่าพิศวง นี่เขากำลังจะตายใช่ไหม นี่เป็นแค่ความทรงจำสายในอดีตมาซ้อนกับความจริงหรือเปล่า แต่ก่อนจะได้คำตอบ มัจจุราชก็มาหยุดลมหายใจเขาไปก่อน... พยาบาลหน้าตาเหมือนสายคนนั้นหลั่งน้ำตาออกมา ให้กับชายชราผู้มีความรักนิรันด์กับสัตว์ประหลาดคนนี้.... จบ


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หนังจบไม่ดีครับบอกตรงๆ เรียกว่าทำเสียของที่ปูมาทั้งเรื่องเลย (เฉพาะตอนจบไม่กี่นาทีสุดท้าย) อันนี้เลยลองแต่งใหม่ครับ ที่จริงมันจบได้ดีกว่าที่หนังทำไว้ทุกทาง ไว้ไปดูในโรงเองนะ