ปีนี้เราอายุ 20 ค่ะ เรามีปัญหารุมเร้ามานานหลายปี ทั้งปัญหาครอบครัว เรื่องเรียน การทำงาน

เรามีอาการเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า 3-4 ปีได้ค่ะ เราแบกรับมันมาตลอด ในช่วงที่ยังเรียนก็คิดว่าเหนื่อย แต่นานวันเข้าก็เริ่มรู้สึกว่ามันผิดปกติ
เราไม่เคยเข้ารับการรักษา เพราะที่บ้านไม่ยินยอม ไม่เคยให้ไปพบแพทย์ เราไม่แน่ใจแน่ชัดว่าทั้งหมดนี้เราเป็นอะไร แต่ไม่ว่าจะพูดจะขอร้องยังไง มันไม่เคยได้ผลเลยสักครั้งค่ะ

จนบางทีก็รู้สึกว่า หรือเราควรจะลองทำมันจริงๆจังๆสักครั้ง (หมายถึงการฆ่าตัวตาย) เราอยู่ในจุดที่รู้สึกว่าความตายเป็นทางออกเดียวของตัวเอง
ถึงทำไปแล้วไม่ตาย อย่างน้อยเขาก็คงเข้าใจเรามากขึ้น หรือทำไปแล้วเราตาย เราก็คงหลุดพ้นจริงๆสักที

บางทีอาการพวกนี้ก็เกิดขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุค่ะ เรารู้ตัวแต่ควบคุมความคิดตัวเองไม่ได้

จนช่วงสองเดือนหลังมานี้เรารู้สึกว่าสุขภาพจิตของเรามันแย่ลงมาก เราไม่สามารถนอนแบบปกติได้ คิดอะไรก็ช้า รู้สึกเศร้า หดหู่ อึดอัด อยากร้องไห้อยู่ตลอดเวลา บางช่วงนอนน้อยมาก ทั้งอาทิตย์รวมกันไม่ถึง 10 ชั่วโมงด้วยซ้ำ หันไปทางไหนก็กลัว หวาดระแวง บางครั้งก็เห็นภาพหลอนค่ะ เราไม่อยากพบเจออะไรใคร ไม่อยากติดต่อ ไม่อยากอยู่ในสังคมที่เราไม่อยากจะอยู่ เราคิดวนซ้ำๆว่าถ้าไม่หนีก็ต้องตาย อยู่แบบนี้ ไม่ว่าจะพูดอะไรกับใครเราไม่เคยได้รับความเข้าใจเลย เราไม่ชอบรีแอคชั่นที่ยิ้มกลัวๆเราแล้วถามมาว่าเป็นบ้าเหรอ เราได้รับมันบ่อยมากจากคนในครอบครัว

เราเริ่มแบกรับมันไม่ไหวแล้วค่ะ เราไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปแล้ว เราไม่มีที่พึ่งทางใจของเราเลยแม้สักทางเดียว หันไปทางไหนก็มืดแปดด้าน ต่อให้เราเข้ารับการรักษาก็ตาม แต่ถ้ากลับไปเจอปัญหาเดิมๆ สภาพแวดล้อมเดิมๆ เจอคำพูดหรือการกระทำต่างๆเหมือนเดิม มันก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นอย่างที่เราคาดหวัง ไม่ว่าเราจะพยายามทำทุกอย่างให้มันดีแค่ไหน เรากลับรู้สึกว่าโลกใบนี้มันจะพยายามทำให้มันพังตลอด ไม่ว่าทางไหนก็ตาม

ตอนนี้คำตอบเดียวที่เราเหลืออยู่คือโรงพยาบาล เราอยากเฟดออกจากทุกสิ่งรอบตัวเราสักระยะ ไปอยู่ในที่ๆมันจะทำให้เราดีขึ้น ไม่ใช่ไปแล้วก็กลับมาเป็นแบบเดิม เราเหนื่อย เราท้อ เหมือนกับพยายามเรื่องเดิมๆซ้ำๆแล้วมันจะไม่มีทางดีขึ้น เลยอยากจะสอบถามค่ะว่าเราสามารถขอเข้าแอ็ดมิทเองเลยได้ไหม เราเผชิญกับสภาพแวดล้อมที่เราอยู่ในตอนนี้ไม่ได้ เราทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วค่ะ มันทรมานมากๆ

ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ