คือคุณหมอตอนนี้หนูเป็นคนอารมณ์เเปรปรวนมาก มีหลายเรื่องที่อยากระบายค่ะ คือหนูเป็นคนที่ชอบคิดถึงเเฟนเก่าเลิกกันมาสี่ปีแล้ว ทุกวันนี้ยังติดถึงทุกครั้งที่มีคนมาจีบหนูจะคุยเเต่ก็ไม่เคยคิดที่จะชอบใครอีกเลย เเต่พอหนูอยู่คนเดียวก็จะรู้สึกเหงา คงคิดว่าเป็นบางครั้งหนูอยากมีใครซักคนคุยด้วย เป็นเพื่อน คุยทุกอย่าง รับฟังเรื่องที่อยากเล่า หนูเป็นคนหนึ่งที่ชอบดูการ์ตูนเเล้วก็อย่านิยาย ทุกครั้งที่มีฉากประทับใจ หรือเศร้าใจหนูจะอินตามมาก หลายเรื่องที่บางครั้งความรู้สึกหนูคิดว่าเหมือนในการ์ตูนเลย ทั้งความสนุก เรื่องความรัก เรื่องเศร้าก็ด้วย คือหนูจะรู้สึกมากกว่าความรู้สึกอื่น ๆ มันกระทบจิตใจ พอดูเเล้วรู้สึกเศร้าเหมือนเราเข้าไปในนั้น เกือบทุกครั้งจะร้องไห้  เรื่องที่บ้าน เมื่อไม่นานนี้ญาติหนูคนหนึ่งก็เสีย หนูก็เศร้าเเต่หนูก็คิดมาตลอดหลังจากที่ญาติเสียว่า เเล้วถ้าเกิดกับคนในครอบครัวเราจริง ๆ ล่ะ จะเป็นยังไง คือหนูคิดทุกวัน ว่าอยากบอกรักพ่อ อยากบอกรักเเม่ เเล้วก็น้อง ทุกครั้งที่มีข่าวอะไรน่ากลัว หรือว่าคนที่บ้านจะออกไปไหนกัน หนูก็จะฉุกคิดเสมอเเม้เเต่เวลานอน ทุกครั้งที่ล้มตัวลงนอน หนูก็จะคิดเสมอว่า ถ้าวันหนึ่งเราต้องจากกันไปเราจะเศร้าเเค่ไหน หนูจะทนรับได้ไหม เพราะทุกวันนี้หนูไม่เคยเเสดงความรักอะไรกันเหมือนในหนัง เเต่ในใจหนูเอาใจใส่ทุกคนตลอดเวลา ซึ้งหนูเป็นห่วงพ่อเป็นพิเศษเพราะพ่อต้องขับรถไปทำงานไกล วันหยุดก็ชอบไปหาปลา ซึ่งหลังจากที่ญาติหนูเสียจากอุบัติเหตุรถยนต์ หนูคิดเรื่องเเบบนี้ตลอด คิดมา 3 เดือนกว่าเเล้ว เรื่องที่ทำงานตอนนี้หนูก็เเทบไม่อยากคิดอะไรแล้วการที่เราต้องมานั่งรับฟังการนินทาคนอื่น หรือคนอื่นเอาเราไปนินทาหนูก็เเทบจะชิน เเต่ก็อยากบอกว่าตอนเเรก ๆ หนูเคยไปร้องให้กับพี่ที่ทำงานด้วยในร้าน เพราะหลาย  ๆ  เรื่องก็ทำให้หนูไม่สบายใจ หนูจะบอกว่าเป็นคนขยัน เห็นเเต่สิ่งปัจจุบันเป็นหลักก็ได้ เพราะสาเหตุนี้หนูถึงเลิกกับเเฟนในตอนเเรก หนูทำงานในที่ฝึหงาน หลังจากฝึกงานเสร็จ เพราะพี่ที่ทำงานถูกใจ เเล้วก็ทำงานต่อมาเรื่อย ๆ ช่วง เสาร์ อาทิตย์ ในตอนที่เรียน แล้วก็ปิดเทอม หลังจากนั้นหนูก็ทำงานมาเรื่อย ๆ ตั้งเเต่ปี 58 จนถึงปีนี้ 62 หนูก็ยังทำงานที่เดิม ทุกครั้งจะเต็มที่กับการทำงาน หนูหางานเสริมทำบ้าง พวกงานออกเเบบ เเต่หลังจากทำงาน เรียนจบ จนตอนนี้ เรีบน ป.ตรี อยู่ เเล้วทำงานด้วย ก็รู้สึกว่า หลังจากที่ใช้ชีวิต เดิม ๆ มานาน คนเดียว ตั้งเเต่จบ ปวส. หนูไม่เคยมีประสบการณ์ สนุก ๆ เที่ยวเล่นกับเพื่อน เพราะเหมือนยิ่งโต เรายิ่งแปลกเเยกเเละอยู่คนเดียวมากขึ้น ทุกวันนี้ วันหยุด หนูอยู่เเต่บ้าน นั่งเล่นคอม ตื่นสาย ถึงเวลากินข้าว  ไปทำงาน  เรียนหนังสือ คือ ความเหงาก็มี คิดว่ามีมากด้วย เพราะนานมากเเล้วที่ไม่ได้เปิดใจรับใครเข้ามา ทางครอบครัวก็ไม่ได้ว่าอะไรกับเรื่องนี้ เเต่อยากรู้ว่าทำยังไงถึงจะออกจากวังวนเเบบนี้