ผญคนนี้เป็นคนที่ผมรักมากเรามีปัญหากัน ผมดั้นไปงี่เง่า ระแวงเธอ จนเธอบอกมาว่าเราห่างกันสักพัก พออีกวันผมก็ไปงี่เง่าถึงความสัมพันกับเขาจนเขาตอบว่า เราลดสถานะกันเถอะ แต่ก่อนจะเกิดเรื่องเธอก็ดีๆอยู่ พออีกเธอก็หายห่างไป จนวันที่เราก็ทะเลาะกันตามที่ผมบอก เธออึดอัดไหนจะสอบไหนจะงานและมาเจอผมอีก จนเรามากลายเป็นยังงี้ในสี่วัน เธอลดสถานะในเฟส บอกขออยู่คนเดียว ขอห่างสักพัก พอผมมาทบทวนตัวเองสักพักเราไม่เคยมานั่งปรับความเข้าใจกันเลย เพราะเธอก็เอาแต่เก็บความอึดอัดนี้มาตลอดความอึดอัด ที่ผมงี่เง่าผมระแวงกลัวเธอมีคนอื่นเพราะเราสองคนอยู่ไกล นานที่จะเจอกันแล้วเหตุการพึ่งผ่านวันคบรอบ1ปีได้3-4วัน ก็เกิดเรื่องคือเธอก็บอกผมว่าเธออึดอัดที่ผมทำ เธอเหนื่อยเธอเคลียด ตอนเธอบอกว่าเธอเฉยๆชาๆยังบอกไม่ถูก เธอบอกว่ามันเต็มเธอบอกว่าเธอไปต่อไม่ไหว ผมเลยทำข้อตกลงกับเธอว่าเราให้ทบทวนต่างๆเธอบอกว่าหลังสอบเสร็จเธอจะให้คำตอบ คืออีก1อาทิ ผมเลยบอกในสิ่งที่ผมคิดกับเธอก่อนจะให้เธออยู่กับตัวเองทบทวนกับตัวเอง คือ สิ่งที่เกิดเราก็รู้ถึงปัญหาแล้ว ทำไมเราไม่มาปรึกษากัน และทำความเข้าใจกัน ทำไมเราถึงไปปรึกษาคนอื่น คนที่เธอปรึกษาบอกว่าอย่ายื้อไว้เลยเจ็บปวดกันป่าวๆถอยออกมาดีกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้คือเราไม่เคยปรึกษากันเลย ตอนนี้ผมก็พอรู้คำตอบแต่ผมยังหวังกับเธอผมบอกขอโอกาสได้ไหมเพราะสิ่งที่เกิดเป็นครั้งที่เราทะเลาะกัน กันหนักขนานนี้ ผมบอกว่าผมพร้อมที่จะทำให้ด้วยอย่างเต็มใจ ในความรู้สึกผมก็อยากรู้ว่าเธอจะไม่ให้โอกาสกันเลย เพราะเรื่องที่เกิดเป็นครั้งแรกขอเรา เพราะเธอก็บอกว่าเธอก็ไม่อยากเสียเรา ก็นมีความรู้เหมือนเดิม แต่ขอลดสถานะ ตอนนี้ผมก็ให้เวลากับเธอสิ่งที่ผมทำคือผมไม่อยากมาเสียใจที่หลังที่ว่าถ้าผมทำตอนนี้ให้เธอยังอยู่ ดีกว่าที่ผมไม่ทำอะไรแล้วเสียเธอไปจริงๆ ตอนนี้ผมก็ได้แต่รอเธอมาตอบ ในวันที่ตกลงกัน ผมอยากขอโอกาสอีกให้เรากลับมาเหมือนเดิม