วันนี้กลายเป็นวันที่ปวดหัวและน่าเสียใจที่สุด
คือเรากำลังจะจบม.3 และกำลังจะเรียนต่อในชั้นม.4 และเราก็พบว่าตัวเองเรียนวิทย์คณิตไม่ไหว ไม่ใช่ไม่ไหวแบบนั้น แต่คือใจมันไม่รักเลย มันหมดแล้วทุกอย่าง เราเลยคิดว่าเราจะไปต่อสายศิลป์-ฝรั่งเศส รร.ในจังหวัด (ที่อยากเรียนฝรั่งเศสเป็นเพราะเคยได้สัมผัสการเรียนฝรั่งเศสตอนประถม แล้วรู้สึกมีความสุข)
ตอนแรกป๊าเราก็บอกดิบดีว่า เลือกเลย อยากเรียนอะไรเรียน จะต่อสายศิลป์ก็ได้
เราก็ดีใจแล้ว ว่าป๊าเราไม่ได้คัดค้านอะไรมาก เราก็สบายใจ จนมาวันนี้มันมีปัญหาหนึ่ง เราก็เลยตัดสินใจพูดออกไปว่า ป๊าหนูไม่ชอบวิทย์คณิต หนูอยากเรียนฝรั่งเศส
ป๊าก็ตอบกลับมาว่า เรียนไปทำอะไร จะเอาภาษาฝรั่งเศสไปคุยกับใคร แล้วก็ด่าเรา ซึ่งเราก็ร้องไห้
ป๊าเคยบอกหลายครั้งว่าอยากให้รับราชการๆๆๆๆๆ แต่ถึงยังไง เราก้ทำให้ป๊าไม่ได้ เราไม่ได้มีใจรักในแผนการเรียนที่เราไม่ชอบ
แต่ย่าก็บอกว่า อยากเรียนอะไรเรียน เพราะยังไงก็ชีวิตหลาน แต่ป๊าก็ค้านหัวชนฝา แล้วก็บอกออกมาว่า ถ้ากูพูดขนาดนั้นแล้วมันยังเรียนฝรั่งเศสอีก มันก็ไม่ใช่ลูกกู
ตอนนี้เราเครียดมาก เราอยากเรียนในสิ่งที่เราชอบ เราไม่รู้ว่าเราควรทำแบบไหน ทำไมชีวิตมันไม่ง่ายเหมือนใครเลย อยากเรียนอะไรก็ไม่ได้เรียน จะเป็นโรคประสาทอยู่แล้ว
รบกวนเพื่อนๆพี่ๆ ในเว็บพันทิปช่วยให้แสงสว่าง เห็นทางออกที่ดีด้วยนะคะ
ไม่อยากเรียนวิทย์ คณิตจริงๆ