ผู้เฒ่าเต่านอนตากลมอยู่ริมคันนา พลันก็เห็น ชาวนาเอาลอบดักปลามาวางในสระ
ในลอบนั้นมี เศษฝรั่งคลุกขนมปัง  มิช้านานก็มีปลารุ่นๆเข้ามาตอดกินกันมุบมับๆ  พลางคุยกันเองว่า

"เฮ้ย เศษฝรั่งนี้อร่อยจริงๆ  ดูอ้ายปลาแก่ๆก้นสระพวกนั้นสิ โง่จริงๆ มัวกินเลนกินตะไคร่ใต้ตมจมปลักกับของเก่าๆ ระบบเก่าๆ    ความฉลาดอ้ายปลาแก่พวกนั้นสู้พวกเราปลารุ่นใหม่ไม่ได้เลย   พวกเราได้กินของดีเศษฝรั่งนี่มันอร่อยสุดยอด"

ผู้เฒ่าเต่า ฟังไปก็ปลงสังเวชไปกับชะตากรรมเจ้าปลาหนุ่ม อนาคตหาย พวกนั้น  เพราะมิช้านานเมื่อชาวนามากู้ลอบ เจ้าปลารุ่นๆเหล่านั้นคงไปอยู่ในหม้อแป๊ะซะ   ด้วยความเขลาแท้ๆ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่าหลงเศษฝรั่ง จนตาบอด
อย่าดูถูกเลนตะไคร่ใต้โคลนตม
คนที่คิดว่าตัวเองฉลาด คือติดกับดัก
คนที่มองคนเห็นต่างว่าต่ำ คือคนโง่.