ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ

ผมเป็นคนขี้อายครับ เป็นคนต่างจังหวัด เข้ามาทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง พอเริ่มงานวันแรกก็จะเกร็งๆหน่อยครับเพราะที่ทำงานมีผู้หญิงทำงานร่วมกันด้วย(ปกติทำงานมีแต่ผู้ชาย)พอเริ่มทำงานไปได้ซักพักก็รู้สึกว่าเห้ยทำไมทุกครั้งที่เพื่อนคนนี้ยิ้มให้มันรู้สึกว่าวันนั้นเรามีความสุขทั้งวันเลยกินข้าวที่ทำงานอาหารเดิมๆทำไมวันนี้มันอร่อยโลกมันสดใสอะแต่ก็ได้แค่ยิ้มนิดๆตอบกลับไปเพราะผมขี้อายจนเวลาผ่านไปประมาณ2ปี ผู้หญิงที่ผมแอบชอบได้ไปศึกษาดูงานที่ญี่ปุ่น3เดือน(ก่อนเขาจะไปเขาขอเราเป็นเพื่อนในfacebook)เราก็เลยได้รู้ความเคลื่อนไหวสถานะเขายังไง ปรากฎว่าสถานะเขามีสามีอยู่แล้วมีลูกด้วยกัน1คน ความคิดผมตอนนั้นคือเห้อ!!จบกันเขามีคนรักอยู่แล้ว ก็ทำงานร่วมกันไปปกติ จนมาปีที่3 เธอชอบมาบ่นกับผมว่าสามีไปทำงานแล้วกลับบ้านไม่ตรงเวลาบ้างมือถือสามีชอบมีผู้หญิงโทรมาหาเวลามีผู้หญิงโทรมาสามีจะออกไปนอกบ้านทุกครั้ง ผมก็อายๆได้แต่บอกว่าสู้ๆนะครับคิดในแง่ดีเขาคงไปทำธุระนะ ในใจก็ได้แต่คิดว่าเห้อเจอผู้หญิงแบบนี้ทำไมไม่รู้จักรักษานะ จนกระทั้งมาถึงจุดๆหนึงสามีของเธอบอกเลิกเธอเพราะเธอจับได้คาหนังคาเขาว่าสามีเธอมีความสัมพันธิ์กับผู้หญิงคนใหม่ เธอแอบบร้องให้ทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำในที่ทำงาน เธอกับสามีแยกกันอยู่เธอได้มาอาศัยอยู่กับพี่ชายของเธอซึ้งเห้ยมาอยู่ไกล้กับหอพักที่ผมพักอยู่อีก ทำให้เราเจอกันมากขึ้นและทุกครั้งที่เจอกันเธอมักจะยิ้มให้ผมตลอด จนวันหนึงเธอก็เอ่ยขึ้นมาว่าความสัมพันธิ์ของเธอกับสามีจบลงแล้วส่วนลูก เธอได้ให้พ่อและแม่ของเธอดูแลที่ต่างจังหวัดส่วนตัวเธอยังพักอาศัยอยู่กับพี่ชายและทำงานที่เดียวกับผม ทุกครั้งที่ไปทำงานเธอก็ชอบมาแซวผมเป็นเกย์บ้างเก้งบ้างผมดีใจนะถึงเขาจะแซวผมอย่างไรอย่างน้อยๆเธอก็มีรอยยิ้ม ผมอยากบอกว่าผมมีความสุขนะที่ได้ทำงานร่วมกับคุณ "ผมก็แอบชอบคุณอยู่นะครับ"