เรื่องราวมีอยู่ว่า.....ตอนนั้นเราอกหักจากคนที่เราไว้ใจและเชื่อใจที่สุด เขามีคนรักใหม่ เพราะเราไปฝึกงานที่ใต้ มันทำให้เราห่างกัน ตอนนั้นเราเสียใจมาก จะร้องไห้ก็ไม่ได้ เพราะเราต้องทำงาน พบปะลูกค้า จะแสดงอาการเศร้าเสียใจก็ไม่ได้ ทรมานสุดๆ ได้แต่เก็บความเจ็บปวดไว้ข้างใน พอเราฝึกงานจบ เราก็กลับมาเรียนต่อที่ราชรี เราอยากให้เขากลับมานะ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ พอเราเริ่มจะทำใจได้ เขาก็กลับมา แต่เขากลับมาไม่ร้อย%อ่ะ เขามาคุยกะเราแต่เขาก็คุยกะคนเก่าเขาด้วย ตั้งแต่เขากลับมาหาเรา เราร้องไห้ทุกวัน ไม่มีความสุข แล้วเขาก็บอกกับเราว่าเขาจะไม่ทำให้เรากังวลและเสียน้ำตาอีก เพราะเขาจะกลับมาหาเราจริงๆ แล้วเราก็รอฟังคำว่า "เป็นแฟนกันนะ" จากปากเขา เขาก็ไม่พูด มีแต่พิมพ์มา เราเลยบอกเขาไปว่าถ้าไม่พูดจากปาก เราก็ไม่เป็นแฟนกัน และเราก็จะไม่คืนดีด้วย เราก็รอเขาพูด จน............วันที่เราได้ไปเจอผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา เราไปเจอกันที่ร้านหมูกระทะ😅 เขาขอเฟสเรา ตอนนั้นเราคิดแค่ว่า เขาก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับเรา เราก็ไม่ได้จริงจังอะไร คุยเล่นๆ ก็เลยให้เฟสเขาไป แล้วเขาก็ทักเรามา คุยกันบ่อยกว่าแฟนเก่าเราอีก เริ่มคุยกันมากขึ้น คอลหากันทุกวัน ทำตัวเหมือนว่างกันตลอด ไปกินข้าวด้วยกัน ทุกครั้งที่เราคอลกันหรือไปกินข้าวด้วยกันเพื่อนเขาชอบแซวเกี่ยวกะเรื่องผู้หญิงตลอด แต่เราก็มีเข้าไปส่องเฟสเขา อยากรู้ประวัติเขา ได้รู้จริงๆ เผอิญไปเจออีกเฟสหนึ่งของเขาที่เขาใช้คุยกะแฟนของเขา สรุปผู้ชายคนนี้มี 2เฟส เสือนี่หว่าา55 แต่เราเข้าใจว่าเขาเลิกกับแฟนแล้วหรือป่าว ไม่เห็นโพสต์อะไรหากันเลย แล้วถ้าเขาคุยกันทางโทรศัพท์เขาจะมาค้างสายกับเราได้ไง ตอนกลางวันก็โทรมาหาเราตลอด เขาจะเอาเวลาไหนไปคุยกัน เขาอาจจะเลิกกันไปแล้ว เขาเลยสร้างเฟสใหม่ เราคิดอยู่แค่นี้ แต่เราก็ไม่อะไรนะ เพราะเราก็ไม่คิดจะจริงจัง แล้วเขาก็ชวนเราไปปลูกต้นไม้ซึ่งมันเป็นกิจกรรมของคณะเขา เขาบอกเราว่าต้นไม้เยอะ เป็นพันต้น มีนายอำเภอมาร่วมปลูกด้วย ตอนแรกเราปฏิเสธเขา แล้วเขาก็งอลเรา เราก็เลยยอมไปด้วย แต่พอไปถึง โธ่!!!ไอ้บ้า โกหกเรา มีต้นไม้ไม่ถึงร้อยต้น มีเพื่อนไปประมาณ10คน งอลนิดหน่อย แต่เราก็ช่วยปลูกนะ แล้วเพื่อนเขาก็แซวว่าจะถ่ายรูปส่งไปให้คนที่บ้านดู เราก็เริ่มที่จะคิดละ ว่าความจริงมันคืออะไรกัน เราเลยบอกเขาว่าเราจะกลับแล้ว เรามีธุระที่คณะเราเหมือนกัน เขาเลยกลับไปส่งเรา พอเราถึงห้องเรารีบส่องเฟสเขาอีกครั้ง มันก็ไม่มีวี่แววอะไร หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนเราลืมผู้ชายอีกคนไปเลย เรารักผู้ชายคนนี้ไปตอนไหนก็ไม่รู้ เผลอใจไปแบบไม่ได้ตั้งใจ แล้วมันมีเรื่องมาให้หนักใจ คือแฟนเก่าคนที่เรารอคำขอเป็นแฟนจากปากเขา เขามาเอ่ยปากบอกเรา ซึ่งมันช้าเกินไป เราไม่ได้รักเขาแล้ว เรารักผู้ชายอีกคน ตอนนั้นเราสับสนมากว่าจะเอายังไงดี จะเลือกใคร หรือจะไม่เลือกทั้งสอง สุดท้ายเราก็เลือกคนที่คุยกับเราทุกวัน ให้นามเขาว่า น ละกัน พูดมาตั้งนานพึ่งบอกนาม55 หลังจากที่ตัดสินใจเลือกเขาชีวิตมันไม่ง่ายอย่างที่คิด ทุกครั้งที่คุยกันเขาดูไม่สนใจเรา เราทนไม่ไหวเราเลยตัดสินใจถามเขาไปว่าเขามีอะไรปิดบังเราอยู่ เขาก็หัวเราะ เพราะเขาเป็นคนขี้เล่นเศร้าเสียใจก็ขำ ติดตลกทุกเรื่อง จนบางครั้งเราสงสัยว่าเขามีความรู้สึกรึป่าว เราเลยพูดออกไปว่ามีแฟนอยู่แล้วจะมาคุยกับเราทำไม เราบอกให้เขาเลือกสักอย่าง อย่าเห็นแก่ตัว เพราะเราไม่ตลกด้วย  รู้ทั้งรู้ว่ายังไงเขาต้องเลือกแฟนเขา55 แห้วสิ  แต่เราก็ไม่เลิกคุยกันนะ งงใจ55 แต่เขาก็ไม่ได้คุยกะเราแค่คนเดียวนะ เขาคุยเยอะ แต่เขาก็ทำกับเราเหมือนแฟนทุกอย่าง สักพักเขาก็เลิกกับแฟนเขา แฟนเขาไปมีคนใหม่ เขาน่าสงสารมาก เขาร้องไห้ เขารักแฟนเขามาก เขายอมไปง้อถึงบ้านทั้งที่อยู่ห่ างกันหลายร้อยโล เขาก็ปิดเฟสที่เขาใช้คุยกับเรา ข้อความสุดท้ายที่เขาส่งมาหาเราคือ "ขอเวลาหน่อยนะ แล้วจะกลับมา" เขาไม่เปิดโอกาสให้เราได้ตอบกลับเลย😭 เราได้แต่รอ จนรู้สึกว่าตัวเองรอเก้อ...ร้องไห้ เจ็บปวดกับการกระทำของเขา แล้วสุดท้ายเขาก็กลับมาจริงๆ แต่เขาใช้เฟสเพื่อนทักมา เขาบอกเราว่าเขากลับไปเคลียร์กับแฟนเก่าเขามา แล้วทุกอย่างมันก็ได้จบลงแล้ว แล้วเขาก็บอกต่ออีกว่าถ้าเขาทำใจได้เขาจะเอาเฟสจริงเขาแอดมา แล้วเขาก็ถามเราว่า เราจะรอเขามั้ย เราเลยตอบไปว่า ถึงเราจะอยากรอ ถ้าเขาไม่ให้รอมันก็ไม่มีความหมาย ตอนนั้นคิดถึงและไม่อยากเสียเขาไปแต่เราก็เคารพในการตัดสินใจของเขา เขาก็เลือกที่จะคุยกับเรา แล้วก็พูดว่า คุยๆกันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง จุกเลยคำนี้ สรุปคือที่ผ่านมาไม่เคยรักกันเลย เออออก็ได้วะ
..........คุยกันไปสักพัก พูดเหมือนจะขอเราเป็นแฟน ถามเราว่าถ้าเรียนจบแล้วจะทำอะไร เราเลยบอกไปว่าเราจะไปต่างประเทศ เขาบอกว่าไม่ได้นะ เรียนจบแล้ว ต้องไปอยู่กับเขา เขาไม่ให้ไปไหน เหมือนทุกอย่างมันจะดี แต่ก็ไม่ดี เขาคุยกับเรา แต่เขาก็เพ้อโพสต์หาคนอื่น ทำเหมือนกับเราไม่มีความรู้สึก เขาไม่สนใจเรา เราไม่อยากอยู่จุดนั้นนั้นแล้วมันเจ็บ เราทะเลาะกัน เขาคุยหลายคนรวมกับเขาลืมคนเก่าไม่ได้ วันนั้นใกล้ปิดเทอมละ ไม่ค่อยได้คุยกัน ถ้าเขาไม่ทักมาเราก็ไม่ทักไป เราคิดแค่ว่าถ้าเขาอยากคุยเขาคงทักมา พอปิดเทอม เราจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด เขาไปส่งเราเฉยนั่งรถจากราชรีไปหมอชิต ดูแลเราทุกอย่างอยู่เป็นเพื่อนเราจนเราขึ้นรถเขาค่อยกลับ ตอนนั้นก็คิดว่าเขาคงจะจริงจังกับเราแล้วละเขาลงรูปเราแต่ไม่เห็นหน้านะ  พอเราถึงบ้านทุกอย่างมันก็เหมือนเดิม ไม่สนใจเราเหมือนเดิม ทั้งเขาทำงานตอนกลางคืนด้วยแหละ เลยไม่มีเวลาคุยกับเรา นานๆเขาส่งแชทมาหาเราที เราพยายามที่จะเข้าใจและไม่รบกวนเขาเพราะเขาทำงาน แต่เฟสเขาก็โพสหาคนอื่น ทำให้เราร้องไห้ตลอดเลย แต่ก็คอลมาหาเราพอเราสบายใจ เขาก็ทำนิสัยเดิมๆ  มาๆหายๆ เราเลยทำใจ พอจะทำใจได้เขาก็กลับมา ก่อนที่จะเปิดเทอมเขาคอลมา เขาบอกว่าเขาไม่อยากกลับไปมหาลัยเลย เพราะว่าเราคงไม่อยากเห็นหน้าเขา เราได้แค่ยิ้มแล้วบอกเขาไปว่า .คิดไปเอง แต่ในความรู้สึกเราคือเราจะลืมเขา .เราจะเลิกรู้สึกกับเขา จนกลับมาเรียนเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เราเห็นโพสที่เขาเพ้อถึงคนอื่นทุกวัน เรารู้สึกเจ็บ เราไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีก เราพยายามหลบหน้าเขา ไม่เจอเขา แต่ยิ่งหลบยิ่งเจอ ทุกครั้งที่เจอเขา เขาจะเรียกเรา แต่เราจะรีบวิ่งหนี ไม่มองและไม่โต้ตอบ จนเรารู้สึกว่าเราไม่ไหวแล้ว เราพอแล้ว เราต้องทำทุกวิถีทางที่จะไม่ต้องรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขา เพื่อรักษาความรู้สึกของตัวเอง เราจึงตัดสินใจลบแชท ลบเพื่อน แล้วก็หลบหน้าเขา ทั้งที่เราก็รักเขามาก จนทุกวันนี้เขาคิดว่าเราเกลียดเขาไปแล้ว เจอกันเขาก็ไม่ทักเราเหมือนแต่ก่อนแล้ว เราลืมเขาไม่ได้หรอก เราแอบเข้าไปส่องเฟสเขา แล้วตอนนี้เขาก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว เขาคบกับคนที่เขาเพ้อหาตอนที่คุยกับเราอยู่ตอนนั้น เราเลิกที่จะรักเขาแล้ว แต่มันก็ยังรักมาถึงทุกวันนี้ เราควรทำยังไงดี เราควรแอดเฟสเขาไปมั้ย ถ้าแอดไปแล้วจะเจ็บปวดเหมือนเดิมมั้ย เรามีโอกาสที่จะได้รักกันมั้ย หรือเราเป็นได้แค่ที่พักชั่วคราว #ช่วยบอกเราหน่อยสิว่าเราต้องทำยังไง