ณ ตอนนี้เราเหงามากๆ อยากกอดใครสักคน ใครก็ได้ที่ลูบหลังปลอบใจ แล้วพูดว่าไม่เป็นไร ;(

สวัสดีค่ะ เรามีข้อสงสัยที่อยากถาม เพื่อนๆ พี่ๆ ค่ะ      เราเป็นคนที่ ชอบให้กำลังใจ คนรอบข้างค่ะ ไม่ว่า ปัญหา คนรอบข้างจะเล็ก 

คำถามตามหัวข้อกะทู้เลยค่ะ  เรื่องมีอยู่ว่าเรามีแฟนเป็นรุ่นน้อง เรากับน้องคบกันได้ประมาณแปดเดือนน้องดูรักเรามากๆทำทุกอย่างเพื่อเรา เราเคยมีครอบครัวมาก่อนมีลูกติด ตอนนี้ลูกเราอายุห้าขวบอย

เราคบกับแฟนมา 8 ปี ตอนนี้แต่งงานกันแล้ว มีลูกสาว1คน เราทั้งคู่ทำงานด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน ไม่เคยห่างกันเลย แต่เราไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นเลย เหมือนใช้ชีวิตอยู่กันไปวันๆ เราอยู่บ้านด้วยกัน แต่ต่างคนต่

บางที่ไปเที่ยวไหนมาไหน เห็นคู่รักเค้าเดินจับมือกัน พูดคุย หยอกล้อ จับแก้ม ยีผม คือแบบ ... อยากจะทรุดกองตรงนั้นเพราะแต่ก่อนเคยมีไง แต่ตอนนี้ไม่มีละ คนที่เดินจับมือ คนที่นั่งทานข้าวด้วย คนที่คอยปลอบเวลา

โสดอย่างนี้มานานเท่าไหร่เล่าใครจะรู้ โสดเป็นปีกี่เดือนกี่วัน ไม่เห็นจะมีใคร เข้ามาเติมเต็มท่วงทำนอง ช่วงชีวิตที่มันขาดหาย ไม่รู้เมื่อไหร่ ใครหนอ อยู่ลำพังมันเหงาเหลือเกิน โอ้ใจเอ๋ย วอนสายลมลำเพยช่วยเ

เรื่องมันเริ่มตั้งแต่ วันที่เราเครียดเรื่องเรียนมากๆจนซึมไปเลย และเราก็ร้องไห้โดยมีเพื่อนคนนี้ มาปลอบ เขามาจับมือ เรานอนกอดให้กำลังใจกัน ลูบหลังกัน และอีกหลายๆอย่างที่เขาแสดงออกว่าเขาเป็นห่วงเรา เรารู

ที่ทำงานก็มีผัวมีเมียหมดแล้ว ทินเดอก็ปัดขวาจนขึ้นให้เติมตังค์ก็ไม่มีตังค์เติมอีก เห้ออออ

เฝ้ารอคอยตรงนี้ตรงที่เดิม จะเพิ่มเติมคือคิดถึงและห่วงหา ยังมีเธอเต็มห้วงใจติดตรึงตรา โอ้ใจข้าเป็นของเขาหรืออย่างไร ไม่เคยคิดครอบครองเป็นเจ้าของ แค่ได้มองสนิทสนมคล้ายคนใกล้ ได้แค่นี้ก็คลายเหงาเราสุขใจ

ปกติเราก็เป็นคนที่พยามทำความเข้าใจในตัวแม่มากๆแต่บางทีมันก็เกินไปชอบใช้คำพูดแรงๆไม่เคยให้กำลังใจไม่เคยกอดชอบซ้ำเติม​ตั้งแต่ยังเด็กมีครั้งนึงที่เราเคยหลงกับครอบครัวแล้วพอเราวิ่งหาจนเจอแม่ก็พูดว่าปล่อยไ