ผมเป็นเกย์นะครับ หลายคนมองว่าความรักแบบเกย์มันเน่าเฟะหารักแท้ไม่เจอ ผมเองก็เป็นคนนึงที่คิดแบบนั้น มีหลายคนเข้ามาในชีวิตแต่ผมก็ไม่เคยรู้สึกรักใคร หรือกระวนกระวายอยากจะเจอเขาอีกครั้ง ผมเป็นคนชอบอยู่กะเพื่อนครับแน่นอนว่าสถานที่ที่ชอบไปคือร้านเหล้า เพื่อนผมจะรู้จักคนมากมายไปเจอที่ร้านเหล้าเค้าก็ทักกัน หลายคนทำทีอยากเข้าหาผม มาชนแก้ว มากอดผมบ้างเวลาเมาแต่ผมก็ไม่คิดอะไร นานไปทำให้ผมชินกับสิ่งแบบนี้ใจผมเหมือนชาที่จะรู้สึกรักใคร แต่พอมาเจอเพื่อนอีกครั้งเราไปดื่มปกติเราดื่มหนักมากเมาเกือบทั้งโต๊ะ ดันมีน้องที่รู้จักกะเพื่อนมากินเหล้าโต๊ะข้างๆมาขอชนปกติแต่มีน้องคนนึงจ้องผมนานมาก นานจนผมอาย แต่น้องไม่มีท่าทีว่าจะชนแก้วกะผม ผมก็เลยงงๆเพราะฤทธิ์เหล้า พอเช้าเค้าแอดเฟซบุ๊คผมมา แล้วก็ทักมาคุยด้วย ชวนไปนู่นนี่ ไปกินข้าว ผมก็เป็นคนนิสัยดีด้วยสิ ไปด้วยเฉยเลยเพราะเห็นว่าเป็นน้องๆของเพื่อนที่สนิทไม่น่ามีอะไร พอไปด้วยแล้วกลับเป็นผมที่ชวนคุย(มั้ยล่ะผม) พอเลือกร้านที่จะไปกินนมได้เเต่ร้านดันคนเต็มซะงั้น ขี่หาร้านไปซักพักน้องดันลืมทำงานส่ง เค้าให้ผมไปนั่งรอที่ห้อง ตอนแรกยอมรับเลยว่าอยากกลับไปนอนห้องตัวเองมาก เบื่อมาก แต่รอไปรอมาผมหลับครับตื่นมาอีกทีเช้าแล้ว น้องก็นอนอยู่ข้างๆ ผมเผลอไปเปิดผมที่บังหน้าเค้าออก จ้องหน้าอยู่นาน (ผมรู้สึกว่า ทำบ้าอะไรไป ไม่มีรักแท้หรอก) ผมนอนคิดอยู่นานผมรู้สึกว่าใจเต้นแรงขึ้นๆ ทั้งๆที่ไม่อยากรู้สึกอะไรกับน้องเค้า จนตอนนี้ ผมกระวนกระวายไม่รู้จะตัดใจให้เลิกคิดเรื่องน้องเค้ายังไงดี ผมอยากถอยเพราะกลัวเจ็บมากๆ แต่ตอนนี้ผมสับสนมากกว่าว่าผมรักเค้าหรือแค่หลงเค้า ผมขอใช้พื้นที่นี้ระบายความรู้สึกนะครับ ขอโทษที่เขียนยาวยืด ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ