ระหว่างที่กำลังสั่งชื้อ CD เพลงผ่านเฟสอยู่เปิดบัญชีมาเห็นชื่อร้านอย่าง Zest ที่เป็นร้านเกมชื่อดังมาอย่างยาวนานที่พึ่งปิดตัวไปเมื่อปีที่แล้วๆก็รู้สึกถอนหายใจว่า ในช่วง 10 - 20 ปีที่ผ่านมานี่หลายๆสิ่งเปลี่ยนแปลงไปเร็วมาก บางอย่างที่เคยสร้างความตื่นเต้น หรือ รู้สึกถึงความแปลกใหม่ในวัยเด็กหลายๆอย่างก็หายไปแทบจะหมดแล้วในยุคนี้ ไล่เรียงได้หลายเรื่อง หลายวงการเลย
- ร้านขาย CD เพลงที่เคยมีทั่วทุกมุมถนน ในอดีตที่เราเคยรู้สึกตื่นเต้นเวลาเพลงใหม่ออกต้องไปชื้อมาแกะเปิดฟัง (เพราะ Youtube พึ่งมี ระบบ streaming ก็ห่วยแตก ขายเพลงออนไลน์ยังไม่มี) พอนักร้อง วงดนตรีใหม่ออกก็จะมีไปแจกลายเซ็นต์ลงโปสเตอร์ ค่ายเพลงกระหน่ำลงข่าวบันเทิงโปรโมทอัลบั้มใหม่ สีสันเหล่านี้ก็หายไปพร้อมร้านขายเทป CD ที่ล้มหายตายจากกันไปหมดแล้ว ล่าสุดจากปีที่แล้วร้าน Gram ที่ขาย CD ได้อย่างสุดไฮในพาราก้อนก็ปิดตัวไปเรียบร้อยแล้ว ความหลังที่ชอบไปเดินเลือกชื้อเลือกดูแผ่นเพลงอินดี้ เพลงฝรั่งก็จบไปแล้ว
- ร้าน Zest ร้านขายเกมแผ่นแท้ที่มีชื่อเสียงมายาวนาน ก็พึ่งปิดตัวไป ร้านที่เคยได้ลงนิตยสาร Gamestar (ที่ก็เลิกทำไปนานแล้ว) ว่าจะมุ่งมั่นพัฒนาการเล่นแผ่นแท้ในเมืองไทย พอเข้ายุค Digital ก็เหมือนจะสำเร็จดั่งหวังแต่ไม่ได้ตามคาด เพราะคนชื้อผ่าน Steam เลิกเล่นแผ่นไปแล้ว ร้านก็ปิดตัวจางหายไป
- สะพานเหล็ก แหล่งชื้อขายเกม จุดเริ่มต้นของเหล่าเกมเมอร์ นักเล่นการ์ด โมเดลต่างๆ ตลาดมืดแห่งวงการที่ใหญ่ที่สุด ก็ปิดตัวลงไป
- โรงหนังเก่าๆอย่างพวก ลิโด้ สกาล่า ก็ทยอยปิดตัวไปทีละแห่งสองแห่ง หลังจากอยู่เป็นตำนานคู่บ้านคู่เมืองมายาวนานนับหลายรุ่นหลายปี
- ห้างไอที ที่เคยบูมเมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้ว ตอนนี้กลายเป็นซากไม่ก็ปรับเปลี่ยนมาเป็นห้างธรรมดาแทบจะหมดแล้ว
- ค่าย RS ที่คิดว่าจะเป็นคู่แข่งตลอดไปกับแกรมมี่ ค่ายที่เคยสร้างสรรค์เพลงต่างๆที่มีซาวด์โดดเด่นเฉพาะตัว จากที่เคยมีแต่คนด่า ปัจจุบันพอเลิกทำเพลงกลับกลายเป็นมีแต่คนคิดถึง
- ยังไม่นับค่ายต่างๆที่โดดเด่นในยุคนั้นทั้งอินดี้ ใต้ดิน อย่างพวก เบเกอรี่ หรือ จัสติส มิวสิค ก็ล้มหายตายจากไปหมดแล้ว ค่ายที่ยังอยู่อย่างมิวสิคบัคก็สร้างข่าวไม่ค่อยจะดีแทบทุกปีไม่เน้นสร้างผลงานอีกแล้ว
- นิตยสารทางดนตรีที่เคยมีมากมายไม่ว่าจะเป็น Metal Mag หรือ Starpic ก็ปิดตัวไปไม่เหลือหลังจากคนอ่านบทความทางเน็ตกันหมดแล้ว
ยังมีอีกหลายเรื่องนึกแล้วน้ำตาจะใหล เวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ แต่ก็ไม่มีอะไรต้านทานกาลเวลาและการเปลี่ยนแปลงได้
รู้สึกไหมว่า 10 - 20 ปีที่ผ่านมานี่ หลายๆอย่างมองย้อนไปแล้วไปไวมาไวจริงๆ
- ร้านขาย CD เพลงที่เคยมีทั่วทุกมุมถนน ในอดีตที่เราเคยรู้สึกตื่นเต้นเวลาเพลงใหม่ออกต้องไปชื้อมาแกะเปิดฟัง (เพราะ Youtube พึ่งมี ระบบ streaming ก็ห่วยแตก ขายเพลงออนไลน์ยังไม่มี) พอนักร้อง วงดนตรีใหม่ออกก็จะมีไปแจกลายเซ็นต์ลงโปสเตอร์ ค่ายเพลงกระหน่ำลงข่าวบันเทิงโปรโมทอัลบั้มใหม่ สีสันเหล่านี้ก็หายไปพร้อมร้านขายเทป CD ที่ล้มหายตายจากกันไปหมดแล้ว ล่าสุดจากปีที่แล้วร้าน Gram ที่ขาย CD ได้อย่างสุดไฮในพาราก้อนก็ปิดตัวไปเรียบร้อยแล้ว ความหลังที่ชอบไปเดินเลือกชื้อเลือกดูแผ่นเพลงอินดี้ เพลงฝรั่งก็จบไปแล้ว
- ร้าน Zest ร้านขายเกมแผ่นแท้ที่มีชื่อเสียงมายาวนาน ก็พึ่งปิดตัวไป ร้านที่เคยได้ลงนิตยสาร Gamestar (ที่ก็เลิกทำไปนานแล้ว) ว่าจะมุ่งมั่นพัฒนาการเล่นแผ่นแท้ในเมืองไทย พอเข้ายุค Digital ก็เหมือนจะสำเร็จดั่งหวังแต่ไม่ได้ตามคาด เพราะคนชื้อผ่าน Steam เลิกเล่นแผ่นไปแล้ว ร้านก็ปิดตัวจางหายไป
- สะพานเหล็ก แหล่งชื้อขายเกม จุดเริ่มต้นของเหล่าเกมเมอร์ นักเล่นการ์ด โมเดลต่างๆ ตลาดมืดแห่งวงการที่ใหญ่ที่สุด ก็ปิดตัวลงไป
- โรงหนังเก่าๆอย่างพวก ลิโด้ สกาล่า ก็ทยอยปิดตัวไปทีละแห่งสองแห่ง หลังจากอยู่เป็นตำนานคู่บ้านคู่เมืองมายาวนานนับหลายรุ่นหลายปี
- ห้างไอที ที่เคยบูมเมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้ว ตอนนี้กลายเป็นซากไม่ก็ปรับเปลี่ยนมาเป็นห้างธรรมดาแทบจะหมดแล้ว
- ค่าย RS ที่คิดว่าจะเป็นคู่แข่งตลอดไปกับแกรมมี่ ค่ายที่เคยสร้างสรรค์เพลงต่างๆที่มีซาวด์โดดเด่นเฉพาะตัว จากที่เคยมีแต่คนด่า ปัจจุบันพอเลิกทำเพลงกลับกลายเป็นมีแต่คนคิดถึง
- ยังไม่นับค่ายต่างๆที่โดดเด่นในยุคนั้นทั้งอินดี้ ใต้ดิน อย่างพวก เบเกอรี่ หรือ จัสติส มิวสิค ก็ล้มหายตายจากไปหมดแล้ว ค่ายที่ยังอยู่อย่างมิวสิคบัคก็สร้างข่าวไม่ค่อยจะดีแทบทุกปีไม่เน้นสร้างผลงานอีกแล้ว
- นิตยสารทางดนตรีที่เคยมีมากมายไม่ว่าจะเป็น Metal Mag หรือ Starpic ก็ปิดตัวไปไม่เหลือหลังจากคนอ่านบทความทางเน็ตกันหมดแล้ว
ยังมีอีกหลายเรื่องนึกแล้วน้ำตาจะใหล เวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ แต่ก็ไม่มีอะไรต้านทานกาลเวลาและการเปลี่ยนแปลงได้