เรื่องบางเรื่องเราก็ไม่สามารถพูดตรงๆกับคนที่เค้ารักเราและเรารักเค้าได้เพราะไม่อยากทำให้เค้าเสียความรู้สึก

ปูกับย่าเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็ก เราเรียกเค้าว่าพ่อแม่
การที่แม่เค้ารักเรามากถึงขนาดบอกกับเราว่าไม่อยากให้เราไปไหน ไม่อยากให้เราทำอะไร อยากดูแลเรา  พอเราบอกว่ามันไม่ถูกนะแม่ แม่ไม่สามารถเลี้ยงหนูจนหนูตายได้ เพราะยังไงแม่ก้ตายก่อนหนูอยู่ดี จะไม่อยากให้หนูทำอะไรเลยมันเป็นไปไม่ได้ หนูโตแล้วหนูก็ต้องทำงานเลี้ยงดูแม่มันก็ถูกแล้ว เข้าใจว่ารักว่าห่วงหนูแต่แม่จะไม่อยากให้หนูไปไหนแบบนี้มันไม่ถูกต้องนี่มันชีวิตจริงนะแม่ไม่ใช่ในละครเราไม่ได้รวย เค้าก็ร้องไห้อีก
ความเป็นห่วงของเค้ามันทำให้เรารู้สึกแย่ ไม่อยากให้เค้าเป็นห่วงเลย
เค้าห่วงเรื่องแฟนเหรอ ป่าว ตัดเรื่องแฟนไปเลย แฟนไม่จำเป็นต้องมี

เราไม่รู้หรอกว่าเค้ารักเรามากแค่ไหน แต่เรารักเค้าได้แค่นี้ เราไม่ทิ้งเค้าแน่นอน กตัญญูพอ แค่เราเป็นคนที่ไม่ชอบความรู้สึกเสียใจ เราจึงไม่ค่อยรักใครมาก (ใครในที่นี้หมายถึงทุกคน) เพราะเวลาเค้าจากไปเราจะได้อยู่ไหว

แค่นี้ก็สบายใจละ