สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะ คือสังเกตตนเองมาได้พักนึงแล้วค่ะ เริ่มจากที่เราชอบดูหนังประเภทเรทค่ะ ไม่ใช่เรทไปทางเพศนะคะ หมายถึงหนังที่มีการทำร้ายกัน ฉากไม่เหมาะสม เลือดสาด ส่วนตัวคือก็กลัวบ้างบางฉาก แต่ก็สามารถดูต่อไปได้ ต่างกับเพื่อนเราที่ ถ้ากลัวก็จะหยุดดูหรือปิดมัน หรือพวกรูปที่มีการทำร้ายจนต้องเซนเซอร์อะไรพวกนี้อ่ะค่ะ เพื่อนเราส่วนใหญ่ก็คือ ไม่ดูก็ได้ แต่ในความคิดเราคืออยากดูมัน อยากที่จะเห็นว่าภาพที่ไม่มีการเซนเซอร์เนี่ยเป็นยังไง และชอบอ่านนิยายที่นางเอกโดนกระทำ หรือใครก็แล้วแต่ที่อยู่ในเรื่องแล้วโดนกระทำ แล้วเวลาอยู่คนเดียว คือจะเหมือนเราได้อยู่ในโลกของตนเอง ที่เราจะทำอะไรก็ได้ ส่วนตัวชอบหนังเรื่อง incident in a ghost land ค่ะ เป็นหนังที่เราดูแล้วเรารู้สึกว่าชอบมาก
แต่มันก็ไม่ได้กระทบถึงเรื่องการคบหาเพื่อนนะคะ คือเราก็เที่ยวเล่นกับเพื่อนได้ แต่ชอบที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า คือถ้าไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วเพื่อนเกิดไม่พูดไม่คุยกับเรา คือเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เหมือนกับว่า เออก็คุยกันไปเถอะ คือตัวเราไม่ได้เดือดร้อนอะไร
แต่ก็เป็นคนที่ชอบให้คนอื่นสนใจนะคะ (ไม่รวมเพื่อน) ส่วนตัวชอบให้คนอื่นเข้าหาเราในทางที่ไม่ดี ยกตัวอย่างเช่น แฟนเก่าเราอย่างนี้น่ะค่ะ คือถ้าเขาเข้ามาขอคืนดี เราก็จะโกรธ ไม่พอใจ แต่ถ้าเขามาด่าทอ ทำร้ายเรา คือเราจะมีความสุขมากกว่า คือก็อาจจะร้องไห้ แต่ในใจลึกๆคือมีความสุขที่เขาทำแบบนี้
และถ้าเกิดเราอยู่คนเดียวในห้องนอนก็จะชอบคิด มโนภาพขึ้นมาว่าตนเองโดนทำร้าย คือไม่ได้กลัวนะคะ แต่รู้สึกว่าตนเองมีความสุขนะที่ได้มโนภาพว่า โดนทำร้ายอยู่ แต่ ณ ตอนนี้ยังไม่มีการทำร้ายตัวเองแบบจริงๆนะคะ แบบเอาคัตเตอร์กรีดแขน หรือทำให้ตนเองเลือดออก ตรงส่วนนี้ยังไม่มีค่ะ หรือเวลาอยู่บ้านคนเดียวก็ชอบคิดต่างๆนาๆว่าจะมีคนมาขึ้นบ้านเรา จะเป็นโจรหรือเป็นอะไรก็แล้วแต่ค่ะ แล้วเขาก็จะมาทำร้ายเรา ตอนที่คิดคือไม่ได้มีความกลัวเลยค่ะ
แต่การมโนของเราคือ ไม่ได้ถึงกับเลือดสาดนะคะ แค่มโนว่าทำให้ตนเองรู้สึกเจ็บ แค่นั้นค่ะ บางครั้งอยู่คนเดียวก็ชอบบีบแก้มตัวเองแรงๆ ตีแขนตัวเองจนแดงจนช้ำ มีช่วงหนึ่งที่เราเริ่มเรียนไวโอลินค่ะ เราจะชอบใช้โบว์ของไวโอลิน(ที่ใช้สี) ตรงส่วนล่างน่ะค่ะ ขูดเข้ากับหน้าขาตัวเอง จนมันแดงเป็นขีดๆตามที่ที่เราทำน่ะค่ะ ถามว่าแสบมั้ย แสบค่ะ แต่เราก็มีความสุขนะ เป็นความแสบที่ตัวเราคิดว่าทนได้ค่ะ แต่ตอนนี้เลิกเรียนไปแล้วค่ะ เลยไม่ได้จับไวโอลินอีกเลย
คือก็ลองทำแบบทดสอบในอินเตอร์เน็ตเนี่ยแหละค่ะ ว่าเราเป็นไหม ปรากฎว่าผลที่ได้ออกมาเหมือนกันทุกเว็ปค่ะว่าเราเป็น แต่คือด้วยความที่อินเตอร์เน็ตเนี่ยแหละ คือมันจะเป็นยังไงก็ได้ เลยไม่ค่อยกล้าเชื่อถือสักเท่าไหร่
คืออยากถามว่า เราเข้าข่ายการเป็นมาโซคิสม์มั้ยคะ หรืออาจจะเป็นอย่างอื่นคะ
กำลังสงสัยว่า ตนเองเข้าข่ายการเป็นมาโซคิสม์ หรือเปล่า?
แต่มันก็ไม่ได้กระทบถึงเรื่องการคบหาเพื่อนนะคะ คือเราก็เที่ยวเล่นกับเพื่อนได้ แต่ชอบที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า คือถ้าไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วเพื่อนเกิดไม่พูดไม่คุยกับเรา คือเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เหมือนกับว่า เออก็คุยกันไปเถอะ คือตัวเราไม่ได้เดือดร้อนอะไร
แต่ก็เป็นคนที่ชอบให้คนอื่นสนใจนะคะ (ไม่รวมเพื่อน) ส่วนตัวชอบให้คนอื่นเข้าหาเราในทางที่ไม่ดี ยกตัวอย่างเช่น แฟนเก่าเราอย่างนี้น่ะค่ะ คือถ้าเขาเข้ามาขอคืนดี เราก็จะโกรธ ไม่พอใจ แต่ถ้าเขามาด่าทอ ทำร้ายเรา คือเราจะมีความสุขมากกว่า คือก็อาจจะร้องไห้ แต่ในใจลึกๆคือมีความสุขที่เขาทำแบบนี้
และถ้าเกิดเราอยู่คนเดียวในห้องนอนก็จะชอบคิด มโนภาพขึ้นมาว่าตนเองโดนทำร้าย คือไม่ได้กลัวนะคะ แต่รู้สึกว่าตนเองมีความสุขนะที่ได้มโนภาพว่า โดนทำร้ายอยู่ แต่ ณ ตอนนี้ยังไม่มีการทำร้ายตัวเองแบบจริงๆนะคะ แบบเอาคัตเตอร์กรีดแขน หรือทำให้ตนเองเลือดออก ตรงส่วนนี้ยังไม่มีค่ะ หรือเวลาอยู่บ้านคนเดียวก็ชอบคิดต่างๆนาๆว่าจะมีคนมาขึ้นบ้านเรา จะเป็นโจรหรือเป็นอะไรก็แล้วแต่ค่ะ แล้วเขาก็จะมาทำร้ายเรา ตอนที่คิดคือไม่ได้มีความกลัวเลยค่ะ
แต่การมโนของเราคือ ไม่ได้ถึงกับเลือดสาดนะคะ แค่มโนว่าทำให้ตนเองรู้สึกเจ็บ แค่นั้นค่ะ บางครั้งอยู่คนเดียวก็ชอบบีบแก้มตัวเองแรงๆ ตีแขนตัวเองจนแดงจนช้ำ มีช่วงหนึ่งที่เราเริ่มเรียนไวโอลินค่ะ เราจะชอบใช้โบว์ของไวโอลิน(ที่ใช้สี) ตรงส่วนล่างน่ะค่ะ ขูดเข้ากับหน้าขาตัวเอง จนมันแดงเป็นขีดๆตามที่ที่เราทำน่ะค่ะ ถามว่าแสบมั้ย แสบค่ะ แต่เราก็มีความสุขนะ เป็นความแสบที่ตัวเราคิดว่าทนได้ค่ะ แต่ตอนนี้เลิกเรียนไปแล้วค่ะ เลยไม่ได้จับไวโอลินอีกเลย
คือก็ลองทำแบบทดสอบในอินเตอร์เน็ตเนี่ยแหละค่ะ ว่าเราเป็นไหม ปรากฎว่าผลที่ได้ออกมาเหมือนกันทุกเว็ปค่ะว่าเราเป็น แต่คือด้วยความที่อินเตอร์เน็ตเนี่ยแหละ คือมันจะเป็นยังไงก็ได้ เลยไม่ค่อยกล้าเชื่อถือสักเท่าไหร่
คืออยากถามว่า เราเข้าข่ายการเป็นมาโซคิสม์มั้ยคะ หรืออาจจะเป็นอย่างอื่นคะ