เกรนมาก็อย่างหัวข้อเลยค่ะ คนในครอบครัวคือพ่อเรานะคะ แบบเป็นคนที่ชอบบ่นมากกกกกกกเวลากินเหล้า ตอนไม่กินเหล้านี้คือเงียบมากไม่บ่น แต่พอกินเหล้าจะต้องมีเรื่องมาบ่นตลอดบ่นไม่หยุดพูดไปเรื่อยๆจนหลับนั้นเเหละถึงหยุดและเป็นทุกวันเพราะพ่อเรากินทุกวัน เรื่องที่บ่นก็คือเรื่องทั่วไป ด่าคนอื่นมั่ง บ่นนู้นนี้นั้น ไปทั่ว จนเรารู้สึกจะประสาทเสีย บ้างครั้งก็หาเรื่องมาว่าเรา เราก็เสียใจแต่ไม่เคยไปโวยวายหรือว่าอะไรเลย เคยบอกตอนพ่อไม่เมาว่ากินเงียบๆได้ไหม ไม่ต้องบ่นไม่ต้องว่าใคร แต่พ่อก็ชอบพูดว่าเอาอะไรกับคนเมา คนเมาไม่รู้เรื่องอะไร ก็ใช่เเต่คนไม่เมานี้สิ พ่อบ่นพ่อด่าคนไปทั่วเขาจำได้เพราะเขาไม่เมา และก็จะมามีปัญหากันเพราะพ่อบ่นตลอด ปัญหานี้คือเราก็จะประสาทกิน เรากลายเป็นคนไม่ชอบเสียงคนคุย หรือที่คนเยอะเยะ กลายเป็นคนชอบเก็บตัวเลิกงานมาก็กลับบ้านเลยเพราะถ้าเราไปไหน พอกลับมาพ่อก็จะต้องบ่น บ่นไม่หยุดจนหลับนั้นแหละถึงจะหยุด  ทุกวันนี้คือเวลาอยู่บ้านต้องใส่หูฟังเเละเปิดเพลงดังๆเพื่อกลบเสียงตลอด เราห่วงว่าวันนึงที่เพื่อนบ้านทนไม่ไหวเเละจะมีปัญหาใหญ่โต แต่ก็ไม่รู้จะห้ามยังไง พอห้ามพ่อก็บอกว่าเครียจ ต้องกินเพราะปวดตัว กินเเล้วหายอย่าห้าม ตายไปก็ไม่ได้กินเเล้ว คือขนาดเคยเข้ารพ.เพราะโรคหัวใจหมอสั่งห้ามกินเหล้า เลิกไปสักพักเขาก็กลับมากินอีก ทุกวันนี้ก็เราก็เครียจจนประสาทจะเสียอยู่เเล้ว ห่วงเขาเเต่เขาไม่ฟังคำพูดเราเลย พอบอกก็มาบ่นเราอีก เซง