เราเป็น single mom ค่ะ มีลูกชาย1คน ตอนเด็กๆก็มีคนตากับคุณป้าช่วยเลี้ยงเพราะเราทำงานต่างจังหวัดเลยไม่ค่อยใกล้ชิดลูกเท่าไหร่แต่เราก็ไม่ค่อยห่วงอะไรเพราะมีคนช่วยดู แต่ตอนนี้ลูกเริ่มเข้าช่วงวัยรุ่นหัวเลี้ยวหัวต่อ จบม.3 เค้าจะเข้าเรียนต่อสายอาชีพ เราห่วงเค้ามากคิดไปต่างๆนานา เค้าจะเรียนช่างที่กรุงเทพ เราก็กลัวเรื่องยกพวกรุมตีกันแทงกันยิงกัน เหมือนที่เป็นข่าวอยู่ ประกอบกับลูกชายค่อนข้างห้าวๆๆยิ่งเสี่ยงจะมีเรื่องมาก คิดมากจิตตกกลัวไปหมดทุกอย่างกลัวเค้ามีเพื่อนไม่ดี กลัวไม่กลับบ้าน กลัวไปติดยา กลัวไปมีเรื่องมีราว ห่วงนู่นนี่สารพัดจนไม่เป็นอันทำงานเลยตอนนี้ เครียดมากกลัวเค้าจะเรียนไม่จบ ยิ่งสมัยนี้ทุกอย่างมันออนไลน์หมดในsocial สื่อมีให้เสพทุกเรื่องยิ่งกังวล ก็ได้แต่ตะล่อมๆคุยสอนคุยแบบเพื่อนอยากให้เค้าไว้ใจที่จะเล่าทุกเรื่องให้เราฟัง เพิ่งเข้าใจตอนนีเองค่ะที่พ่อแม่เคยห่วงเราเมื่อก่อนเค้ารู้สึกยังงัยกัน
พอลูกชายเริ่มเข้าช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อห่วงเค้ามากทุกเรื่องจนจิตตกไปหมด