เราคบกับแฟนเก่าได้1ปี แรกๆรักเรารักกันมาก ทำอะไรก็หวานไปหมด ตัวติดกันตลอด จะห่างกันเฉพาะเวลาที่เขาต้องเข้าเวร
แรกๆอะไรดีไปหมด หลังๆสัก2เดือนเราเริ่มงานที่ใหม่ ย้ายที่ทำงาน ตอนนั้นเราต้องหาบ้านเช่าใหม่แต่เราปฏิเสธว่าจะไม่อยู่กับเราก่อน
ให้เราทำงานเก็บเงินไปก่อน เขาย้ายกลับไปอยู่ที่ค่าย ส่วนเราพักหอพักพนักงานโรงแรม เขาเริ่มไม่ค่อยอยากเจอเรา เราเจอกันน้อยลง
จากที่คุยโทรศัพท์คอลหากันตลอด กลับกลายเป็นว่านานๆคุยครั้ง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็บอกเลิกเราเพราะเหตุผลว่าเราดีเกินไป
คบกับเขามีแต่เสียใจ อยากให้เราเจอคนดี ณ ตอนนั้นคือช็อคมากร้องไห้ ฟูมฟาย เหมือนคนบ้าทุกอย่างดูสิ้นหวังไปหมดหลังจากเขาบอกเลิก
เราก็พยายามโทรหาเขาตลอด เขาตัดสายทิ้ง ไลน์ไปก็อ่านแต่ไม่ตอบ ทุกๆวันเราจะทักจะโทรหาเขา แต่เขาก็มีคุยกับเราบ้างสัก5นาที
เราอ้อนวอนให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิมตลอด เราง้อเขามาเป็นอาทิตย์จนเขาบอกว่าหยุดพยามเถอะ เขาไม่ได้รักเราแล้ว
เจ็บมาก เสียใจมาก เขาคือคนเดียวคนแรกที่เรารักมากที่สุด ช่วงนั้นเราเข้าร้านเหล้าเกือบทุกวัน ยิ่งเมายิ่งเพ้อ ไปทำงานแบบไม่มีสติ
น้ำหนักลด ข้าวไม่กิน ซีดเซียวไปหมด จนเวลาผ่านไปเกือบสองเดือนเราพอจะเป็นคนปกติขึ้นมาบ้าง จนเดือนที่ห้า ที่เลิกกับแฟน
มีพี่ที่ทำงานมาจีบเรา เขาก็ตามจีบ ตามตื้อ ทำดีกับเรามาตลอด เราอยากได้อะไรเขาก็ให้ เป็นพี่ชายที่ดีคนนึง
ปิดกั้นตัวเองมาพักนึง ก็ลองเปิดใจลองคบเขาดู ตั้งเริ่มคบจนถึงตอนนี้เขาดีกับเรามากๆ ดูแลเรา พาไปเที่ยว ทำทุกอย่างๆเพื่อเรา
เราอยู่กับคนใหม่แต่เราไม่สามารถลืมคนเก่าได้เลยจริงๆ บางคืนนอนร้องไห้ เปิดดูรูปเก่า ไปส่องเฟสเค้า เปิดดูแชทเก่าๆ
คนใหม่ก็โกรธทุกครั้งที่รู้ว่าเราร้องไห้ไม่ลืมเขา