เราเริ่มทำร้ายตัวเองตอนป.5เราใช้ปากกาแดงกรีดอะนะก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าทำร้ายตัวเองมั้ยอะนะแต่ที่รู้คือมันหนักขึ้นเรื่อยๆพอผ่านมาเดือนนึงเราใช้ไม้บรรทัดเหล็กกรีดจนข้อมือแดงหลังจานนั้นไม่กี่เดือนเราก็ใช้กรรไกรจนกระทั้งคัตเตอร์เมื่อวันก่อนเราเกือบหยิบยาพาราเพื่อกินเกินขนาดหวังว่าจะตายไปซะท่าถามว่าทำไมเราถึงทำแบบนี้มีรุ่นพี่ที่เราชอบคนนึงเราชอบเค้ามานานมากเป็นคนแรกที่เราจริงจังแต่ใครจะไปคิดว่าพี่เค้าหน่ะโกหกเราได้ลงคอว่าพี่เค้าไม่มีแฟนเราเจ็บมากแต่ก็เป็นส่วนนึงเล็กๆแต่เรื่องสำคัญที่สุดคือ..พ่อเราขจะฆ่าเรากับแม่เลี้ยงท่าถามว่าแม่เราไปไหนเหรอพ่อกับแม่เราหย่ากันตั้งแต่เด็กพ่อเอาแต่ว่าเราเข้าข้างแต่น้องกับแม่เลี้ยงพ่อเรารู้เรื่องที่เราทำร้ายตัวเองพ่อเราบอกว่าท่าเป็นพ่อพ่อจะไม่ทำเรื่องโง่แบบนี้...แม่แท้เราไม่รู้แต่เมื้อวันก่อนเราทำผิดนิดเดียวแม่เราก็ด่าเรา..บอกว่าจะทำอะไรก็ทำไม่ต้องมาช่วยแล่วทำตัวไม่มีประโยชน์...เราเลยคิดว่าท่าเราตายไป...ก็คงจะดี