ตอนนี้ผมอายุ 19 เกิดในปี2548 ตอนเด็กผมชอบดูการ์ตูนมาก
       ตามภาษาเด็กผู้ชาย ก็จะมีอาการอยากเป็นแบบตัวละครนู้นนี่นั่น ผมว่าเด็กผู้ชายหลายๆต้องเคยเป็นขบวนเรนเจอร์ ขบวนการ5สี แล้วใช่ครับ"กูเป็นสีแดง"จะแย่งกันเป็นสีแดงเสมอ พอหลังๆมา ผมไม่แย่งอะไม่เอาหรอกสีแดง ผมอะสีน้ำเงิน มาทางเบียวพระรอง555 
        พอถึงช่วงมาสไรเดอร์บูม ในตอนจะเป็นมาสไรเดอร์ดีเคด โคตรชอบเบียวสุด "ทุกอย่างมันเป็นความผิดของดีเคต" ยังจำขึ้นใจ
        อีกอันก็คงเป็นดับเบิ้ล "ไซโครโจ๊กกาา"ยิ่งมีเพื่อนสนิทยิ่งเบียวคูณ2
        พอถึงช่วงดูอนิเมะ ที่ผมชอบคือวันพีช ช่วงนั้นจะเป็นภาค water7 ที่สู้กับCP9 เบียวกายาเหล็ก แล้วให้เพื่อนต่อย ใช้ดัชนีเหล็กจิ้มเพื่อนแต่เจ็บเอง เหลือเดินชมจันทร์ที่ทำไม่ได้555 แล้วท่าโพสเกียร์2สุดเท่555
        จนกระทั่งผมได้โทรศัพท์เครื่องแรก ก็กลายเป็นติดทั้งเกมทั้งการ์ตูน เบียวคูณ2 ช่วงจะเป็นเกมLineที่ฮิต เกมเศรษฐี ไลน์เรนเจอร์ คุกกี้รัน
       ในช่วงที่โทรศัพท์แบตหมด พ่อแย่งดูทีวี ทำให้ผมไม่มีไรทำ ผมจึงออกมาเดินเล่นหน้าบ้านพร้อมกับจินตนาการภาพในหัวว่าเล่นเกมแล้วเพิ่มตัวละครในอนิเมะ,การ์ตูนเข้าไป เช่น ลูฟี่ในไลน์เรนเจอร์ มโนสกิล
บลาๆ ตอนนี้Rovถึงเปิดด้วยภาพมโนมาเลย กลุ่มโจรสลัดหมวกฟางในRov มโนสกิลตัวละครแต่ละตัว จัดทีมตีกัน ตู้มต้าม
       ตัดภาพมาในความเป็นจริงคือ เด็กคนนึงที่เดินไปมาหน้าบ้านพร้อมกับทำเสียงเอฟเฟคตู้มต้าม ต่อยตี บางทีก็ออกกระบวนท่าไปด้วย ไม่รู้ว่าตอนนั้นผมเบียวหรือผมหลอนกันแน่555
       แต่มันสนุกมากครับเหมือนได้ใช้จินตนาการอิสระ
ผมก็แอบคิดเหมือนกันว่าตอนนั้นพ่อกับแม่ผมจะคิดว่าผมเป็นบ้าไหม555  พิมพ์มาสะยาว เพื่อนๆพี่ๆมีประสบการณ์ความเบียวในวัยเด็กกันบ้างไหมครับมาแชร์กันครับ