ไม่รู้จะเริ่มเขียนยังไงดี...
ผมอายุ 21 ปีครับ เรียนอยู่ปี3
ผมมีเรื่องจะมาเล่าและอยากได้ความคิดเห็นของเพื่อนๆ ผมมีแฟนคนนึงครับคบกันมา6เดือนแล้ว แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนี้ซะทีเดียวครับ
ผมจะเริ่มเล่าแบบนี้แล้วกัน ผมเข้ามาเรียนในมหาลัยตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อนหรือคนรู้จักที่นี่มาก่อน ตอนปี1 เทอมแรกผมไม่มีเพื่อนเลย เดินทางคนเดียวกินข้าวคนเดียวไปไหนคนเดียว จนเทอม2 ผมได้มีโอกาส รู้จักกับเพื่อนคนนึง จากกิจกรรมที่เราเข้าร่วมและบังเอิญได้คู่กัน จากนั้นผมกับเธอ (ลืมบอกเธอเป็นผญ.นะ) ผมกับเธอด็ได้สนิทกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนกับเธอ กินข้าวด้วยกันดูหนังไปเที่ยวไปเรียน สนิทกันมากถึงขนาดย้ายมาอยํ่หอพักข้างๆกัน เราคุยกันได้ทุกเรื่อง หลายๆคนบอกว่าเราเหมือนคู่รักมากกว่าเพื่อนอีก แต่เราทั้งคู่รู้ดีว่ามันไม่ใช่
ผมรู้จักกับเธอมาปีกว่าแต่เหมือนรู้จักกับเธอดีกว่าคนอื่นที่รู้จักกันมานานกว่านั้นอีก จนกระทั่งมาถึงตอนปิดเทอมของปี2 ผมอยากลองทำงานพาทไทม์เลยสมัครไปทำร้านกาแฟที่หนึ่งใกล้ๆมหาลัย แล้วผมก็ได้มีโอกาสได้พบกับผู้หญิงอีกคน เธอเป็นคนน่านัก ร่าเริงและพูดตางมากๆ เธออายุมากกว่าผมปีนึง แต่หน้าเด็กกว่าไปเยอะเลย555 ผมรู้จักกับเธอแค่2เดือน เรามีอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน และเราก็มีความรู้สึกเหมือนกัน และเราก็ตกลงคบกัน ก่อนที่ผมจะคบกับแฟน ผมไม่รู้อะไรดลใจให้ไม่ว่าจะเกิดอะไรผมต้องบอกเพื่อนสนิทของผมเสียก่อน เพื่อนรนที่เกริ่นมาข้างต้น ตอนบอกเธอไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไหร่แต่เธอก็โอเคกลับมา. จากนั้นผมกับเพื่อนก็ค่อยๆห่างกีน แบบแทบไม่ได้ตั้งตัว เจอกันผมก็แค่ทักทายเพราะผมก็มีแฟนแล้ว ถ้าไปไหนมาไหนกับเพื่อนคนนี้เหมือนเดิมมันคงไม่สมควร มันดำเนินอยู่แบบนี้มาครึ่งปี จนเมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนคนนั้นได้ทักผมมาบอกเหงา บอกว่าผมไม่พาไปที่นั่นที่นี่เหมือนเดิม ไม่สนิทเหมือนเดิม ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกบางอย่าง บางอย่างที่ไม่ดีต่อแฟนผมพวกเพื่อนๆน่าจะเข้าใจนะครับว่ามันคืออะไร
ผมทำได้เพียงแต่รับฟังเพื่อนที่ระบายออกมาแต่ไม่ได้ใช้คำพูดที่สนิทเหมือนเมื่อก่อนเลย จนไม่กี่วันมานี้เพื่อนคนนั้นเขาหลบหน้าผม เธอทำตัวแตกต่างจากเดิมและผมรู้สึกได้ ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆมากขึ้นกว่าเดิม ผมรักแฟนของผมนะ มากด้วยคนที่รู้จักจะรู้ว่าผมรักมากแค่ไหน แต่ทำไมผมถึงยังต้องมีความรํ้สึกแบบนั้นกับเพื่อนที่เข้ามาคุยด้วยแค่ไม่กี่ประโยคด้วย ผมไม่รู้จะจัดการความรู้สึกยังไงดี นี่คือความรู้สึกที่ไม่ถูกต้อง ผมรู้ ทุกคนรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง ผมปรึกษาใครไม่ได้เพราะมันเป็นเรื่องของคนที่ผมสามารถปรึกษาได้ และคงไม่มีใครเอาเรื่องของเธอไปปรึกษาเธอใช่มั้ยครับ ผมจึงอยากขอความคิดเห็นว่าควรทำไงดี ขอบคุณที่อ่านและหากไม่เข้าใจหรือเขียนพลาดตรงไหนก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ
ความสัมพันธ์ที่... ไม่รู้จะไปต่อยังไง
ผมอายุ 21 ปีครับ เรียนอยู่ปี3
ผมมีเรื่องจะมาเล่าและอยากได้ความคิดเห็นของเพื่อนๆ ผมมีแฟนคนนึงครับคบกันมา6เดือนแล้ว แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนี้ซะทีเดียวครับ
ผมจะเริ่มเล่าแบบนี้แล้วกัน ผมเข้ามาเรียนในมหาลัยตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อนหรือคนรู้จักที่นี่มาก่อน ตอนปี1 เทอมแรกผมไม่มีเพื่อนเลย เดินทางคนเดียวกินข้าวคนเดียวไปไหนคนเดียว จนเทอม2 ผมได้มีโอกาส รู้จักกับเพื่อนคนนึง จากกิจกรรมที่เราเข้าร่วมและบังเอิญได้คู่กัน จากนั้นผมกับเธอ (ลืมบอกเธอเป็นผญ.นะ) ผมกับเธอด็ได้สนิทกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนกับเธอ กินข้าวด้วยกันดูหนังไปเที่ยวไปเรียน สนิทกันมากถึงขนาดย้ายมาอยํ่หอพักข้างๆกัน เราคุยกันได้ทุกเรื่อง หลายๆคนบอกว่าเราเหมือนคู่รักมากกว่าเพื่อนอีก แต่เราทั้งคู่รู้ดีว่ามันไม่ใช่
ผมรู้จักกับเธอมาปีกว่าแต่เหมือนรู้จักกับเธอดีกว่าคนอื่นที่รู้จักกันมานานกว่านั้นอีก จนกระทั่งมาถึงตอนปิดเทอมของปี2 ผมอยากลองทำงานพาทไทม์เลยสมัครไปทำร้านกาแฟที่หนึ่งใกล้ๆมหาลัย แล้วผมก็ได้มีโอกาสได้พบกับผู้หญิงอีกคน เธอเป็นคนน่านัก ร่าเริงและพูดตางมากๆ เธออายุมากกว่าผมปีนึง แต่หน้าเด็กกว่าไปเยอะเลย555 ผมรู้จักกับเธอแค่2เดือน เรามีอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน และเราก็มีความรู้สึกเหมือนกัน และเราก็ตกลงคบกัน ก่อนที่ผมจะคบกับแฟน ผมไม่รู้อะไรดลใจให้ไม่ว่าจะเกิดอะไรผมต้องบอกเพื่อนสนิทของผมเสียก่อน เพื่อนรนที่เกริ่นมาข้างต้น ตอนบอกเธอไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไหร่แต่เธอก็โอเคกลับมา. จากนั้นผมกับเพื่อนก็ค่อยๆห่างกีน แบบแทบไม่ได้ตั้งตัว เจอกันผมก็แค่ทักทายเพราะผมก็มีแฟนแล้ว ถ้าไปไหนมาไหนกับเพื่อนคนนี้เหมือนเดิมมันคงไม่สมควร มันดำเนินอยู่แบบนี้มาครึ่งปี จนเมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนคนนั้นได้ทักผมมาบอกเหงา บอกว่าผมไม่พาไปที่นั่นที่นี่เหมือนเดิม ไม่สนิทเหมือนเดิม ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกบางอย่าง บางอย่างที่ไม่ดีต่อแฟนผมพวกเพื่อนๆน่าจะเข้าใจนะครับว่ามันคืออะไร
ผมทำได้เพียงแต่รับฟังเพื่อนที่ระบายออกมาแต่ไม่ได้ใช้คำพูดที่สนิทเหมือนเมื่อก่อนเลย จนไม่กี่วันมานี้เพื่อนคนนั้นเขาหลบหน้าผม เธอทำตัวแตกต่างจากเดิมและผมรู้สึกได้ ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆมากขึ้นกว่าเดิม ผมรักแฟนของผมนะ มากด้วยคนที่รู้จักจะรู้ว่าผมรักมากแค่ไหน แต่ทำไมผมถึงยังต้องมีความรํ้สึกแบบนั้นกับเพื่อนที่เข้ามาคุยด้วยแค่ไม่กี่ประโยคด้วย ผมไม่รู้จะจัดการความรู้สึกยังไงดี นี่คือความรู้สึกที่ไม่ถูกต้อง ผมรู้ ทุกคนรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง ผมปรึกษาใครไม่ได้เพราะมันเป็นเรื่องของคนที่ผมสามารถปรึกษาได้ และคงไม่มีใครเอาเรื่องของเธอไปปรึกษาเธอใช่มั้ยครับ ผมจึงอยากขอความคิดเห็นว่าควรทำไงดี ขอบคุณที่อ่านและหากไม่เข้าใจหรือเขียนพลาดตรงไหนก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ