ฉันอาศัยแม่ ยาย ตา และน้า(ช)ค่ะ คนในบ้านจะไม่ค่อยอวยกันเท่าไหร่ มีแต่ยายที่อวยเรื่องของฉันกับคนอื่น(เฉพาะบางเรื่อง)

แต่ไม่เคยมีเลยค่ะที่ยายจะอวดชาวบ้านว่าตัวเองมีหลานสาวที่วาดภาพได้สวย
ทำไมถึงได้อวดแต่ว่าตัวเองมีหลายสาวที่อยู่ห้องกิฟเตดและพอถูๆไถๆไปได้ล่ะคะ
หรืออายที่ฉันสนใจวาดภาพมากกว่าวิชาฟิสิกส์?

หลายครั้ง ฉันถูกมองว่ากำลังทำเรื่องไร้สาระทั้งที่ฉันกำลังฝึกความสามารถในการวาดอยู่
พวกเขาหลายคนบอกว่าฉันไล่ตามความฝันแบบเด็กน้อย ความฝันที่ดูไม่น่าจะเอาชีวิตรอดได้ถึงอายุ 60
พวกเขามองดูความสามารถของฉันเป็นเหมือนอะไรที่ใครก็ทำได้และทำได้ดีกว่า
ฉัน
ถึงอย่างนั้นหลายคนที่เลือกทางเดินสู่การวาดภาพเป็นอาชีพหากินก็ยังคงบอกว่าฉันดูเหมาะกับเส้นทางเดียวกัน
ฉันว่ามันก็คงดีกว่าภูมิใจในการเป็นคนที่แทบจะเกรดห่วยที่สุดในห้องกิฟเตดนั้นเพราะฉันไม่ได้ชอบฟิสิกส์และเคมีเลย ฉันไม่ภูมิใจในทุกสิ่งที่ฉันไม่ชอบรวมทั้งการสอบได้ที่ 9 เพื่อเข้ากิฟเตดด้วย ฉันเข้ามาแค่เพราะคะแนนสอบ ไม่ใช่ใจรัก

ทำไมพวกเขาถึงไม่มองว่าสิ่งที่ฉันมีใจให้นั้นดูน่าภูมิใจบ้าง?

แล้วคุณคิดอย่างไรคะ คิดว่ามันน่าภูมิใจรึเปล่า?