คือเราอยากเป็นโปรแกรมเมอร์อะค่ะ ก็พูดกันถึงเรื่องความฝันในอนาคตกับเพื่อนคนนึงนี่แหละค่ะ เพื่อนบอกอยากเป็นนักออกแบบ ดีไซน์เนอร์(แต่ไม่ชอบวาดรูป) เราก็บอกเราอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ ขลุกอยู่กับโค้ดทั้งวัน ถ้าจบม.3จะไปต่อปวช.เทคโนโลยีสารสนเทศ ต่อปวส.ถ้าต่อได้จนจบอะนะ แล้วถ้ามีเงิน หรือเรียนต่อไหว หรือสามารถเทียบโอนไปมหาลัยได้ก็จะไปดู ถ้าทำได้นะ ถ้าไม่ได้ก็แล้วไป เรายังพูดไม่ทันจบประโยคเพื่อนเราพูดขึ้นมาว่า เอาม.3ให้มันรอดก่อนเหอะ ก่อนจะฝันไกล 0แกก็ตั้ง5ตัว(ตอนนี้ก็กำลังแก้นะ) แกคิดว่าแกจะจบม.3หรอ เอาให้มันจบ3ก่อนมั้ย ฝันไกลมากเดี๋ยวก็เหมือน(เพื่อนเราที่ออกจากรร.กลางคันเพราะมีปัญหาเรื่องเพื่อน) หรอก ตั้งเป้าหมายไว้อย่างดี จะจบม.6 จะไปต่อมหาลัยต่างประเทศ จะหางานทำ จะทำให้พ่อแม่ภูมิใจอย่างนั้นอย่างนี้ สุดท้ายก็ไปไม่รอด เพื่อนเราพูดอย่างนี้ทั้งๆที่เมื่อวันศุกร์ยังขโมยโทรศัพท์เราไปอยู่เลย ถ้าเราไม่แจ้งความ หาจีพีเอส บอกครูที่ปรึกษา คุณตาคุณยายไปคุยกับครอบครัวเพื่อนคนนี้เราคงไม่ได้คืน แล้วเราชอบคิดมากอะ พอเครียดก็ชอบทำร้ายตัวเอง จะไม่แคร์ยังไงดีคะ