คือบ้านเราอ่ะเปิดเป้นร้านขายของชำทั่วๆไปนี่แหละคะ แล้ววันนี้พ่อป่วยเราก้เลยมาช่วยขายกับแม่ แม่ก้ต้องลางาน1วันเพื่อมาช่วยเราขายของเนื่องจากพ่อป่วย ตอนบ่ายๆเราก้ขายของตามปกติ ลูกค้ามาเราก้ขาย ไม่มาเราก้เล่นมือถือตามปกติ จู่ๆพ่อก้มาบ่นเราว่าเล่นแต่มือถือ ไม่สนใจลูกค้า ทั้งๆที่เราก้ขาย ไม่ใช่ไม่สนใจ แม่ก้รู้ก้เห้นแต่ทำอะไรไม่ได้ พ่อพาลว่าแม่ว่าเรา บ่นนั้นบ่นนี้ ไม่รู้ป่วยจริงรึป่าว ขก.ทำงานรึป่าวก้ไม่รู้

บอกจะพาไปหาหทอก้ไม่ยอมไป ยาก้ไม่กินคนป่วยที่ไหนมีแรงมาว่าคนนู้นคนนี้ เรากับแม่ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย อยู่ดีๆก้มาว่า คือไม่เข้าใจ ขายของก้ว่า ไม่ขายก้ว่า เราทำอะไรก้ไม่เคยถูกใจพ่อสักอย่าง ต้องร้องไห้อีกสักเท่าไหร่ ระบายกับใครได้บ้าง เพื่อนก้ไม่กล้าที่จะพูดด้วย ได้เพียงแต่แอบร้องไห้คนเดียว ทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าที่ทำอยู่ทุกวันนี้ ถูกใจพ่อบ้างไหม เหนื่อยอะไรทำไมต้องมาลงที่เรา เราเป็นฝ่ายโดนพ่อระบายใส่เสมอ ไม่ว่าจะทะเลาะกับแม่ เหนื่อยเรื่องงานหนือปัญหาต่างๆ ก้มาลงที่เรา ทำอะไรก้ผิดไปหมดสะทุกอย่าง โวยวายใส่คนนั้นคนนี้

เรื่องเรียนเราก้เหนื่อยมากพอแล้ว ยังต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้อีก อยากจะโตเร้วๆจะได้เป้นอิสระ อยากจะหนีไปให้ไกล เคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้งแล้วแต่ก่สงสารแม่มันเป้นความรุ้สึกที่อธิบายยาก ท้อมากตอนนี้ ไม่มีกำลังใจเลย แค่ระบายคะ คงไม่มีใครเจอเรื่องเเย่ๆมากกว่านี้แล้วละมั้ง