ตามคำถามเลยค่ะ เราอายุ21ปีแล้วเราเคยสมัครเรียน2ครั้งแล้วก็ลาออกทั้งสองครั้งเลยค่ะ เพราะที่บ้านเราไม่มีกำลังเงินส่งเรียน ครั้งแรกเราตัดใจแล้วพอมาครั้งที่สองเราก็คิดว่าอาจจะผ่านมันไปได้เพราะจะทำงานไปด้วย ไป-กลับไม่เช่าหอ แต่ครั้งที่2คือได้เรียนออนไลน์ทั้งเทอมเลย เราท้อมากก็เลยลาออก(ปล.อาจารย์งี่เง่ามากด้วย) ครั้งแรกเราเรียนภาษาจีน ซึ่งเราชอบมากแต่ในปี3เราต้องไปเรียนที่จีน(ต้องไปทุกคน)ซึ่งค่าใช้จ่ายสูงมาก อาจารย์บอกราว ๆ2แสนไม่รวมค่ากินอยู่ ครั้งที่2เราเรียนภาษาอังกฤษค่ะเพราะคิดว่าค่าเทอมมันจะถูกลงมา แต่ก็นั่นแหละไม่ว่าจะถูกหรือแพงเราก็ไม่มีเงินอยู่ดี คือน้อยใจตรงที่ทำไมครอบครัวถึงไม่อยู่กับเราบ้างเลยสักคน แม่กับพี่ชายก็ไปสบายกันหมดแล้ว พ่อก็แต่งงานใหม่จะให้เงินเราตลอดก็ไม่ได้5555
จะต้องมีคำถามแน่เลยว่าทำไมไม่กู้กยศ. เราคิดว่าเราไม่มีเวลาว่างไปทำจิตรอาสาค่ะ เป็นการแก้ตัวที่แย่ใช่ไหมคะแต่เราเหนื่อยมากทั้งทำงานทั้งเรียน5555 ตอนนั้นคิกว่าตัวเองเหนื่อยมากจริง ๆ
บางทีเราก็รู้สึกว่าตัวเองขี้แพ้มากเลย ทำไมไม่สู้ ทำไมทำชีวิตตัวเองยุ่งเหยิงไปหมด พอมองเพื่อน ๆเราก็รู้สึกอิจฉามาก ถึงเขาจะซิ่วไปหลายปีพออยากจะเรียนพ่อแม่เขาก็ส่งได้ แต่เรานี่สิอยู่กับยาย2คนถ้าเราไม่ทำงาน ใครจะให้เงินเรา เราชอบคิดแบบนี้อ่ะ แย่เนาะ
เราอยากจะมีวิธีมองบวกมากกว่านี้ เรากำลังคิดว่าจะลองสมัครเรียนครั้งที่3ในระบบกศ.บป.คือการเรียนแบบเสาร์-อาทิตย์ ไม่รู้ว่าจะผ่านไหม แต่ถ้าไม่ผ่านปีหน้าเราก็จะอายุ22แล้ว หมายความว่าเพื่อน ๆวัยเดียวกันจะเรียนจบแล้ว เราจะสามารถไปสมัครเข้าเรียนปี1ได้ไหม เราคิดมั่วไปหมด เราอยากเรียนมาก ๆ ถึงไม่รู้ว่าจะทำงานอะไรได้ แต่เราก็ยังอยากเรียน
ที่เราสมัครทั้งหมดคือม.ราชภัฏนะคะ ที่เลือกเพราะค่าเทอมมันถูกและห่างจากบ้านแค่40กิโล แต่ถ้าไปม.รัฐเราก็ต้องเช่าหอค่ะ แต่ถ้าเราเข้าเรียนแบบเสาร์-อาทิตย์ไม่ได้จริง ๆ ปีหน้าก็คงจะต้องวัดดวงกันไปม.รัฐลองดูค่ะ จะลองกู้กยศ. จะทำทุกวิถีทางเลย อายุ22เข้าเรียนปี1ใหม่ คงไม่แปลกใช่ไหม555
คือจริง ๆเราแค่อยากระบายความอัดอั้นในใจค่ะ เราแค่รู้สึกไม่ดี พอคิดไปคิดมาสุขภาพจิตก็แย่ เราอยากมีคนรับฟังแค่ไม่อยากพูดให้เพื่อนฟังบ่อย ๆเพราะไม่อยากให้ความคิดไม่ดีส่งไปถึงคนอื่น
ขอโทษที่งี่เง่านะคะ เราไม่อยากโทษสิ่งเร้ารอบตัวหรอกแต่เราก็โทษตัวเองมากแล้ว เราอยากจะร้องไห้ใส่ทุกคนว่าเราดหนื่อย เราเบื่อมาก แต่ก็นั่นแหละ ใครจะฟังเรา นอกจากเราจะหาทางเอาเอง ก็ไม่มีใครช่วยเราได้แล้ว
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ เราพิมพ์ไม่รู้เรื่องเพราะคำพูดมากมายมันอยากจะระบายออกมา เรียบเรียงไม่ถูกค่ะ ขอบคุณค่ะ
ถ้าเรารู้สึกน้อยใจโชคชะตา เราควรทำยังไงดี?
จะต้องมีคำถามแน่เลยว่าทำไมไม่กู้กยศ. เราคิดว่าเราไม่มีเวลาว่างไปทำจิตรอาสาค่ะ เป็นการแก้ตัวที่แย่ใช่ไหมคะแต่เราเหนื่อยมากทั้งทำงานทั้งเรียน5555 ตอนนั้นคิกว่าตัวเองเหนื่อยมากจริง ๆ
บางทีเราก็รู้สึกว่าตัวเองขี้แพ้มากเลย ทำไมไม่สู้ ทำไมทำชีวิตตัวเองยุ่งเหยิงไปหมด พอมองเพื่อน ๆเราก็รู้สึกอิจฉามาก ถึงเขาจะซิ่วไปหลายปีพออยากจะเรียนพ่อแม่เขาก็ส่งได้ แต่เรานี่สิอยู่กับยาย2คนถ้าเราไม่ทำงาน ใครจะให้เงินเรา เราชอบคิดแบบนี้อ่ะ แย่เนาะ
เราอยากจะมีวิธีมองบวกมากกว่านี้ เรากำลังคิดว่าจะลองสมัครเรียนครั้งที่3ในระบบกศ.บป.คือการเรียนแบบเสาร์-อาทิตย์ ไม่รู้ว่าจะผ่านไหม แต่ถ้าไม่ผ่านปีหน้าเราก็จะอายุ22แล้ว หมายความว่าเพื่อน ๆวัยเดียวกันจะเรียนจบแล้ว เราจะสามารถไปสมัครเข้าเรียนปี1ได้ไหม เราคิดมั่วไปหมด เราอยากเรียนมาก ๆ ถึงไม่รู้ว่าจะทำงานอะไรได้ แต่เราก็ยังอยากเรียน
ที่เราสมัครทั้งหมดคือม.ราชภัฏนะคะ ที่เลือกเพราะค่าเทอมมันถูกและห่างจากบ้านแค่40กิโล แต่ถ้าไปม.รัฐเราก็ต้องเช่าหอค่ะ แต่ถ้าเราเข้าเรียนแบบเสาร์-อาทิตย์ไม่ได้จริง ๆ ปีหน้าก็คงจะต้องวัดดวงกันไปม.รัฐลองดูค่ะ จะลองกู้กยศ. จะทำทุกวิถีทางเลย อายุ22เข้าเรียนปี1ใหม่ คงไม่แปลกใช่ไหม555
คือจริง ๆเราแค่อยากระบายความอัดอั้นในใจค่ะ เราแค่รู้สึกไม่ดี พอคิดไปคิดมาสุขภาพจิตก็แย่ เราอยากมีคนรับฟังแค่ไม่อยากพูดให้เพื่อนฟังบ่อย ๆเพราะไม่อยากให้ความคิดไม่ดีส่งไปถึงคนอื่น
ขอโทษที่งี่เง่านะคะ เราไม่อยากโทษสิ่งเร้ารอบตัวหรอกแต่เราก็โทษตัวเองมากแล้ว เราอยากจะร้องไห้ใส่ทุกคนว่าเราดหนื่อย เราเบื่อมาก แต่ก็นั่นแหละ ใครจะฟังเรา นอกจากเราจะหาทางเอาเอง ก็ไม่มีใครช่วยเราได้แล้ว
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ เราพิมพ์ไม่รู้เรื่องเพราะคำพูดมากมายมันอยากจะระบายออกมา เรียบเรียงไม่ถูกค่ะ ขอบคุณค่ะ