เห็นด้วยยิ่ง จริงเป๊ะ โป๊ะเชะนัก
นึกตระหนัก ในมาน เมื่ออ่านจบ
ใจบุญมาก ฝากพิษ พ่วงติดลบ
เลยพางบ เงินสิ้น สูญสินทรัพย์

ทรวงหม่นท้อ พอที เท่านี้แหละ
เหลือบ่แยะ อยู่ช่วง โชคดวงอับ
แอบลำเค็ญ เป็นทุกข์ ทิ้งสุขลับ
ลอยไปกับ การเจือ จุนเกื้อมิตร

แม้นมัวแต่ แคร์คน คงจนเยอะ
ยอมหยุดเถอะ ถ้าขืน ขมขื่นจิต
จำบอกปัด ตัดแล้ว เลิกแนวคิด
ควรเข็ดนิด นึงไหม หมดได้นะ.

กลอนนี้ประกอบด้วยสามกลบทคือ มธุรสวาทีทรงเครื่อง งูกระหวัดหาง และ นายโรงลืมกรับ
ความพิเศษอีกจุดนึงคือ คำที่ห้ากับหกของแต่ละวรรค จะเล่นสัมผัสอักษรกันทั้งหมดเลย