เป็นคนมีเพื่อนนะ...มีเยอะเลย..หลายกลุ่ม ทั้งเพื่อนที่เรียนมัธยม มาด้วยกัน
เพื่อนตอนเรียน ป.ตรี
เพื่อนตอนเรียน ป.โท
เพื่อนตอนไปเรียนที่ญี่ปุ่น
เพื่อนตอนทำงานพาทไทม์
แต่ ... รู้สึกไม่สามารถเรียกใครซักคนว่าเป็นเพื่อนสนิทได้เลย
อันที่จริงเคยคิดว่ามีเพื่อนสนิทอยู่ตั้ง 4 คน... แต่เมื่อเวลาผ่านไป ... ทำไมพาเอามิตรภาพดี ๆ ห่างหายไปด้วย...
ทุกวันนี้ก็ยังอยู่ในไลน์กลุ่มด้วยกัน แต่ก็รู้สึกว่าคุยขำ ๆ ได้ ... ระบายแบบคร่าว ๆ ได้
แต่ว่าไม่สามารถขอคำปรึกษาแบบจริง ๆ จัง ๆ หรือยังจับเข่าคุยกัน หรือขอกำลังใจเวลาทุกข์ใจได้ ...
ก็ไม่รู้ว่าทำไม...ทุกวันนี้เวลามีปัญหาทุกข์ใจ เจอเรื่องยากเย็นในชีวิต...ก็ไม่สามารถหันไปหาใครได้เลย
บางทีก็รู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก
มันไม่ใช่ว่าไม่มีใครเลยนะ...เราก็รุ้ว่ามีครอบครัว แต่...เวลาเจอเรื่องหนัก ๆ ก็ไม่อยากเอากลับไปบอกคนที่บ้านเพราะรู้ว่าเค้าต้องเป็นทุกข์ไปกับเราด้วยแน่ ๆ
ก็ไม่อยากให้เค้ากังวลไปด้วย... ก็เลยอยากมีเพื่อนไว้ปรับทุกข์ ไว้ปลอบใจกันบ้างในบางครั้ง ...
แต่...ไม่มีเลย ... รู้สึกโดดเดี่ยวจัง ...
เพื่อนในวัย30+...ทำไมคบยากจัง
เพื่อนตอนเรียน ป.ตรี
เพื่อนตอนเรียน ป.โท
เพื่อนตอนไปเรียนที่ญี่ปุ่น
เพื่อนตอนทำงานพาทไทม์
แต่ ... รู้สึกไม่สามารถเรียกใครซักคนว่าเป็นเพื่อนสนิทได้เลย
อันที่จริงเคยคิดว่ามีเพื่อนสนิทอยู่ตั้ง 4 คน... แต่เมื่อเวลาผ่านไป ... ทำไมพาเอามิตรภาพดี ๆ ห่างหายไปด้วย...
ทุกวันนี้ก็ยังอยู่ในไลน์กลุ่มด้วยกัน แต่ก็รู้สึกว่าคุยขำ ๆ ได้ ... ระบายแบบคร่าว ๆ ได้
แต่ว่าไม่สามารถขอคำปรึกษาแบบจริง ๆ จัง ๆ หรือยังจับเข่าคุยกัน หรือขอกำลังใจเวลาทุกข์ใจได้ ...
ก็ไม่รู้ว่าทำไม...ทุกวันนี้เวลามีปัญหาทุกข์ใจ เจอเรื่องยากเย็นในชีวิต...ก็ไม่สามารถหันไปหาใครได้เลย
บางทีก็รู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก
มันไม่ใช่ว่าไม่มีใครเลยนะ...เราก็รุ้ว่ามีครอบครัว แต่...เวลาเจอเรื่องหนัก ๆ ก็ไม่อยากเอากลับไปบอกคนที่บ้านเพราะรู้ว่าเค้าต้องเป็นทุกข์ไปกับเราด้วยแน่ ๆ
ก็ไม่อยากให้เค้ากังวลไปด้วย... ก็เลยอยากมีเพื่อนไว้ปรับทุกข์ ไว้ปลอบใจกันบ้างในบางครั้ง ...
แต่...ไม่มีเลย ... รู้สึกโดดเดี่ยวจัง ...