คำถามนี้ ถ้าเราเอากลับมาถามตัวเองนี่ โคตรแทงใจดำ 555

เริ่มจากเรื่องของเราก่อน เราเป็นคนกลัวการเริ่มต้นความสัมพันธ์แบบคนรัก กลัวการเปลี่ยนความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนมาเป็นแฟน…กลัวการมีแฟน อะไรประมาณนั้น มันจะมีความเขินอายจนอธิบายไม่ถูก ทำตัวไม่ถูก จนผู้ชายคนไหนเข้ามาจีบเราก็ต้องหนีจากเราไปหมด 55555 ง่ายๆคือ เป็นคนโง่เรื่องการแสดงความรัก พูดแล้วรู้สึกอาย อายุ 20 ปลายละ ยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวตน มีแค่คนที่มาจีบๆแล้วก็ไป…ไปเปิดตัวคบกับคนอื่น หรืออาจจะผิดที่เราไม่รู้จักวิธีการเริ่มและรักษาความสัมพันธ์ รวมถึงเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก เป็นคนหัวโบราณ ผู้ชายเข้าใกล้นี่จะเกิดอาการเขินอาย ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้เป็นอะไร (ยกเว้นเพื่อนผู้ชายจริงๆ คุยกันได้ปกติ) แต่ ณ ตอนนี้ด้วยอายุและประสบการณ์ที่มากขึ้นมันก็ดีขึ้นนะ ลดความเขินอายไปได้บ้าง ทัศนคติต่อโลกนี้มันพอช่วยได้… ปัจจุบันมีคนเข้ามาจีบบ้างแต่เราดันไม่ชอบ ดันไปชอบคนที่ไม่สนใจเรา เฟลหลายครั้งมากกับการไปชอบหรือรักเค้าข้างเดียว 555 … เราก็เชื่อนะเรื่องของ Right time, right place, right person คือคนที่ใช่ จะมาในเวลาที่ใช่ ในความหมายเราหมายถึง คนสองคนที่มาเจอกัน ในเวลาที่ต่างก็ไม่มีใครเหมือนกัน มีใจที่ตรงกัน และเป็นคนที่พอเหมาะพอดีซึ่งกันและกัน คงเป็นอะไรที่โชคดีไม่น้อย แต่นั่นก็คงเป็นแค่จุดเริ่มต้น ถ้าอุปนิสัย ไลฟ์สไตล์ปรับเข้าหากันได้พอดี ได้คบกันนั่นยิ่งโคตรจะโชคดี

แต่อย่างนึงที่เราชัดเจนเสมอคือ ไม่ชอบเข้าไปยุ่งกับความสัมพันธ์ของใคร คนมีแฟนเข้ามาคุยหรือยังไม่เลิกกับแฟนนี่เราบายทันที, ไม่เคยคุยกับใครทีละหลายคน คุยแค่คนเดียวทุกครั้ง ถึงจะเสียเวลาถ้าคุยแล้วไม่ได้คบ เราก็ว่ามันสบายใจมากกว่า, ไม่เคยคุยกับใครเผื่อเลือก (แต่เราดันเจอแบบนี้ประจำ คือเค้าเลิกคุยกับเราแล้วเปิดตัวคนใหม่คบกันเป็นแฟนภายในระยะเวลาไม่ถึงเดือน แต่คุยกับเราก่อนหน้านี้เป็นสามสี่เดือนอะ โคตรจะใจร้าย เชอะ), อยู่คนเดียวได้ ถึงแม้ไม่มีคนรัก แต่มันก็เหงานะ คือคนรอบตัวเค้ามีคนรัก แต่งงานกันจะหมดแล้ว 5555 ;-; เพื่อนสาวขาเม้าท์น้อยลงเพราะต่างคนต่างแยกย้ายไปมีครอบครัว ไปมีชีวิตของเค้า … บางครั้งเรานึกไปถึงตอนเราอายุเยอะ แก่หงักๆ ละอยู่แบบคนเดียวเดียวดาย คิดละเศร้า 5555 ;-;

มาแชร์ความช้ำกันหน่อย จะแนะนำเราก็ได้ ประสบการณ์ชีวิตคู่เราอาจจะน้อย แต่ประสบการณ์อกหักผิดหวังนี่เต็มร้อย ใจมันแกร่ง แข็งจะเป็นหินแล้ว