สวัสดีเพื่อนๆชาวกระทู้พันทิปนะคะ.... วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ที่เรียกว่าดีก็ได้หรือเลวก็ได้ตลอดระยะเวลาที่ใช้ขีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย เรารู้สึกอึดอัดมาก (เรายอมรับว่าเราก็ไม่ใช่คนดีอะไร) แต่เราคบเพื่อนกลุ่มนี้เรารู้สึกว่าเรามีแต่ความระแวง ไปไหนทำอะไรออกความคิดอะไรเขาไม่ค่อยยอมรับฟังเรา เพราะว่าเราเรียนไม่เก่ง แต่เขาจะมาคุยดีหรือ พูดดีในตอนที่เขาอยากจะให้เราช่วยเขาในเรื่องที่เขาต้องการให้ช่วย. ไปไหนมาไหน เช่นไปเที่ยวกันสามคน เขาจะเดินกันสองคนคุยกันสองคน ส่วนเราจะเดินตามหลัง ปล.กลุ่มเรามี6คน เพื่อนมหาลัยกลุ่มนี้ก็มีในส่วนดีบ้าง แต่เรสไม่โอเคตรงทีาชอบนินทาลับหลัง ให้ความสำคัญตอนมีประโยชน์ ชอบปรึกษา กันเองโดยที่เราไม่รับรู้ เพราะเราคือคนทีาเรียนไม่เก่งเพียงคนเดียว. เราไม่มีความสุขเลย ทุกๆวันที่ตื่นนอน ก่อนออกไปมหาลัย เรา คิดเพียงแค่ว่า ขอให้เวลามันผ่านๆไปเร็วๆ เราควรต้องทำอย่างไร จบปริญญาแล้วเราควรคบเพื่อนกลุ่มนี้ต่อไปไหม ทุกๆครั้งที่เรารู้สึกแย่. อดทนกับคนแบบนี้ เรานึกในใจเสมอว่า อดทนนะ เสียความรู้สึกขนาดไกนก็ให้ทนเอา ยิ้มไว้ก่อน คุยดีไว้ก่อน และที่สำคัญ เราไม่รู้ว่าบางคนคิดอย่สงไรกับเพื่อนมหาลัยแต่สำหรับเรา เวลา ทุกข์ใจจากเพื่อนกลุ่มนี้. เราจะคุยกับเพื่อนม.ปลาบโครตสบายใจเลย
ปล. เราควรคบเพื่อนกลุ่มนี่ ต่อไม่หลังจากจบปริญญา
ปล.แค่มาระบาบหรือเล่าผ่านข้อความอักษรผ่านสาธารณะเฉยๆไม่ได้ต้องการมีปัญหากับใคร หรือที่เราเจอนี่แค่น้ำจิ้ม
ปล.เพื่อนคนไหนมรประสบการณ์เรื่องเพื่อนมหาลัยมาแชร์กันหน่อย
ปล.สนับสนุนให้ใจเพื่อนม.ปลายเกิน 100เพราะเพื่อนมหาลัยมีแต่ใส่หน้ากาก