- วันก่อนผ่านถนนข้าวสาร , บางลำพู คืนวันมาฆบูชา กฎหมายห้ามขายเหล้า พวกสถานบันเทิงที่มีดนตรีสดก็พลอยเงียบไปด้วย ผมรู้สึกไม่ชินเอาเสียเลย ปกติผ่านไปแถวนั้น มันต้องได้ยินเสียงเปิดแผ่นบ้าง วงเล่นสดบ้าง

- ทุกวันนี้ผมรอเทศกาลสงกรานต์ concept "เครื่องเสียง โคโยตี้ ดนตรีแดนซ์ แป้ง รถบรรทุกถังน้ำ" ไม่ใช่อยากไปสาดน้ำปะแป้ง แต่ชอบบรรยากาศรถเครื่องเสียงและการเต้นรำแบบหลุดโลก

- ปีใหม่ก็เช่นกัน ถ้าเลือกได้ผมไม่นอนบ้าน พยายามพาตัวเองไปอยู่ในที่ๆ มีเสียงเพลง มีความคึกครื้น

- แน่นอนผมมีความสุขดีกับการที่เกิดมาในสังคมไทยที่เวลาจัดงานอะไรต้องเปิดเพลงดังไป 3 บ้าน 8 บ้านถ้าไม่ดึกดื่นและไม่ได้มีบ่อยๆ แทบทุกวันนี่พอยอมรับได้

- สุดท้ายนี่คือแนวเพลงที่ผมมักจะเปิดฟังเวลาทำงานครับ แนวๆ remix ที่หลายคนบอกตลาดล่างนิยมเปิดกับรถเครื่องเสียงนั่นละ


อันนี้ทำเอง เตรียมไว้ทำคลิปโปรโมตสงกรานต์ ( อย่างที่เคยทำทุกๆ ปี )

จริงๆ คือผมกลัวความเงียบนะ หลายครั้งพอถึงวันหยุด รอบๆ ไม่มีใครอยู่ ไปเที่ยวบ้างกลับ ตจว. บ้าง มันรู้สึกหลอนๆ เคว้งๆ บางทีก็รู้สึกกลัวตายขึ้นมาดื้อๆ ประมาณเลยวัยหนุ่มสาวมาแล้ว ที่ๆ จะได้สนุกกับบรรยากาศอึกทึกคึกโครมมันน้อยลงเรื่อยๆ ตามวัย ก็ยิ่งคิดว่าจะอยู่ได้อีกกี่ปี

มีใครมีอาการหลอนๆ เคว้งๆ คล้ายกับผมแบบนี้ไหม?

TonyMao_NK51 ( ใช้แทนอมยิ้มที่ถูกแบน )